Përse njerëzit flasin vazhdimisht për filmin e Netflix, “Don’t Look Up”?

Nëse keni shpenzuar qoftë edhe një minutë në internet këtë javë, me siguri keni parë diçka në lidhje me “Don’t Look Up”.

Projekti i drejtuar nga Adam McKay është filmi më i mirë i Netflix.

Filmi ka një vlerësim të kritikëve prej 55% në Rotten Tomatoes, duke reflektuar ndarjet e thella në mënyrën se si njerëzit e kanë perceptuar filmin.

Defector e quajti atë një ‘film të bërë nga njerëz që kalojnë shumë kohë në internet’. Gawker tha se “Don’t Look Up” ‘transformon konfliktin themelor se si të trajtohet kriza klimatike’ nga një veprim në një tjetër gjë: a i dëgjoni shkencëtarët apo jo?’.

Preferoj të mos debatoj nëse “Don’t Look Up” është e mirë si një vepër arti, satirë apo qëndrim në jetën reale. Vetëm do të theksoj se mendova se filmi ishte provokues dhe i interpretuar mirë, megjithëse ka pikat e veta, siç është fokusi i tij i vetëm në SHBA, shkruan Gizmodo.

Ajo që është interesante nuk është se sa polarizues është filmi, por është vëllimi i madh i diskursit të krijuar – dhe çfarë thotë për dëshirat tona kolektive në këtë moment të pasigurt.

“Don’t Look Up”, për pesë prej jush që keni arritur të shmangni çdo kontakt me filmin, ka të bëjë me një kometë që sillet drejt Tokës.
Kometa është një metaforë për ndryshimin e klimës dhe personazhet luajnë të gjithë rolin e tyre që nga shkencëtarët deri tek miliarderi i teknologjisë që dëshiron ta minojë atë duke përdorur teknologji të paprovuar.

Ka pasur edhe filma të tjerë klimatikë si “The Day After Tomorrow to First Reformed”. Në të janë paraqitur yje të mëdhenj, dhe megjithatë ata mezi e kanë lëvizur diskutimin publik mbi ndryshimin e klimës.

“Don’t Look Up” është krijuar pa dyshim në një epokë të mediave sociale dhe duket se është realizuar për të ndezur biseda. Por gjithsesi, realizimi i këtij misioni në një shkallë të tillë flet për faktin se sa të uritur jemi për artin dhe mediat që përballen me krizën klimatike.

SHBA, në veçanti, jeton në një kon të heshtjes klimatike. Sipas një analize të Universitetit Yale dhe George Mason të vitit 2016, më shumë se gjysma e amerikanëve ‘të cilët janë të interesuar për ngrohjen globale ose mendojnë se çështja është e rëndësishme, ‘rrallë’ ose ‘kurrë’ nuk flasin për të me familjen dhe miqtë’.

Kjo mund të nxitet pjesërisht nga ajo që studiuesit e quajtën ‘spiralja e heshtjes klimatike’, ku mediat më të mëdha nuk e mbulojnë atë, kështu që nuk duket e rëndësishme dhe as nuk ia vlen të flitet.

Kjo është koha e drejtpërdrejtë ku bota duhet të zvogëlojë përdorimin e karburanteve fosile, të kuptojë një tranzicion të drejtë, të investojë në transportin publik dhe njëqind mijë gjëra të tjera. /Gizmodo/ Telegrafi/