LAJMI I FUNDIT:

Nëna e dezertorit rus: Burrat ikin se nuk duan t’i gjakosin duart në luftën e Ukrainës

Nëna e dezertorit rus: Burrat ikin se nuk duan t’i gjakosin duart në luftën e Ukrainës

Qindra mijëra rusë po ikin nga vendi për shkak të mobilizimit dhe Deutsche Welle (DW) foli me nënën e njërit prej tyre. “Gjithçka që mund të bëjmë është të përpiqemi të shpëtojmë të paktën një pjesë të familjes dhe një pjesë të vetes sonë”, thotë ajo.

Ajo thotë se djali i saj është në Kazakistan. “Ai po përpiqet të organizohet dhe të gjejë strehim”. “Ndoshta do të aplikojnë për vizë në konsullatat e vendeve të tjera”, tha ajo për dw.


Ajo shton se ai nuk ka pritur që të thirret në ushtri sepse mund të jetë ndër të parët që do të ftohej. Është rreth 30 vjeç, ka shërbyer në ushtri.

“Djali im është duke studiuar. Në fillim ata thanë se nuk do të ftonin studentë. Por njerëzit nga shërbimi i rekrutimit dhe policia vazhdonin të vinin në universitet. Prandaj vendosëm me nxitim të largohemi jashtë vendit”, thotë ajo.

Sipas saj, djali i saj bleu bileta dhe shkoi në një qytet në kufi me Kazakistanin.

“Ne e dinim që kufiri mund të kalohej ende legalisht. Shoqja ime e ndihmoi, ajo priti derisa ai kaloi të gjitha kontrollet dhe hipi në veturë nga ana tjetër”, thotë ajo për dw.

Rusja thekson se edhe para rekrutimit, njerëzit ishin të vetëdijshëm se kishte një luftë në Ukrainë, por se “secili ka jetën e tij të përditshme”.

“Njerëzit shkuan në luftë që vendosën ta bëjnë këtë për arsye të ndryshme – ideologjike, financiare apo disa bindje të brendshme. Por tani qeveria vendos dhe nuk pyet popullin. Dhe shumë nuk pajtohen me këtë. Ikin për të mos marrë pjesë në të gjitha ato”, thekson gruaja.

Duke iu përgjigjur një pyetjeje për faktin se shumë vende nuk pranojnë më rusët, ajo beson se, nga njëra anë, frika e tyre është e kuptueshme, por se ishte e zhgënjyer që hyrja u ndalua për të gjithë rusët, “dhe jo vetëm ata që janë fajtorë për e gjithë kjo”.

“Ata i largojnë njerëzit kryesisht nga frika dhe për shkak të një bojkoti politik. Prandaj, Rusia është agresore, dhe për këtë arsye të gjithë rusët janë agresorë. Por të gjithë duhet të shikohen individualisht – unë, djali im, miqtë e mi, djemtë e tyre. Ata nuk janë agresorë apo ndërhyrës. Ata po protestojnë në çdo mënyrë. Kjo është fatkeqësia e të gjithëve që nuk pajtohen me politikën ruse”, thotë ajo.

Ajo nuk e sheh mundësinë që njerëzit të ndalojnë vetë atë që po ndodh këtu.

“Si t’ia bëjmë këtë? Burrat ikin se nuk duan t’u gjakosen duart. Pjesa tjetër janë gra, si unë. Çfarë duhet të bëjmë? Ndoshta do të na dërgojë në revoltë dhe pastaj do të jetë kryengritje e grave. Ka pasur shumë shembuj të tillë në histori”, tregon ajo.

E pyetur pse nuk ka protesta në qytetet e mëdha, si në Moskë, ajo thotë se ka shkuar në të gjitha protestat dhe demonstratat.

“Kam qenë gjithmonë e kujdesshme që të mos më godasin shkopinjtë e policisë, sepse kam edhe dy fëmijë të tjerë të mitur. Ka miliona njerëz si unë. Nëse do të largohemi, për çfarëdo arsye, kjo do të shkatërronte jetën e familjeve tona dhe të fëmijëve tanë. Në republikat e vogla si Dagestani apo Yakutia, klanet familjare qëndrojnë së bashku. Ne moskovitët nuk kemi njeri. Ne nuk duam të jetojmë siç duhet të jetojmë tani, por nuk mund të bëjmë asgjë për këtë. Është tragjedia jonë më e madhe dhe fatkeqësia jonë më e madhe”, përfundon ajo.

Ajo shton se në mesin e miqve të saj të gjithë janë të zemëruar dhe e dënojnë luftën.

“E urrej qeverinë që më ka uzurpuar atdheun. Unë e them këtë për 20 vjet. Nga ana tjetër, e di që një opinion krejt tjetër mbizotëron jashtë qyteteve të mëdha, ku informacioni vjen vetëm në formë të deformuar dhe vetëm përmes mediave shtetërore. Ata njerëz janë të gatshëm të mbështesin të gjitha. Ne e ndjejmë se jemi pakicë”, thekson ajo.

Ajo thotë se nuk sheh të ardhme në Rusinë e sotme, “Ne nuk kemi ndonjë personalitet për të ndjekur si lider. Të gjitha të tilla janë eliminuar. Askush nuk përpiqet më të jetë lider. Ne nuk kemi më asnjë ndikim. Gjithçka që na mbetet është refuzimi dhe rezistenca jonë ndaj gjithçkaje. Gjithçka që mund të bëjmë është të përpiqemi të shpëtojmë të paktën një pjesë të familjes dhe një pjesë të vetes sonë”, përfundoi ajo. /Telegrafi/