Mbyllja e botës përballë coronavirusit, në disa vende është e vështirë edhe larja e duarve – u ka mbetur vetëm që t’i luten Zotit

Ndërsa Evropa dhe pjesa më e madhe e botës së zhvilluar mbyllen përballë coronavirusit, shumë miliona njerëz nuk kanë shumë shpresë të ndjekin këshillat e Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH) për larjen e duarve dhe mbajtjen e distancës ndërmjet tyre.

Kjo pasi që, sipas një shkrimi të BBC, përcjell Telegrafi, rreth një miliard njerëz jetojnë në kushte “të lagështa”, duke përbërë 30% të popullsisë urbane në botë.

Si pasojë, këto hapësira strehimi kanë tendencë të kenë shumë pak ambiente ventilimi, kullimi dhe kanalizimi, me sëmundje që përhapen lehtësisht.

Celestine Adhiambo, 43 vjeç, jeton në lagjet e Mukuru në Nairobi me burrin e saj dhe gjashtë fëmijët.

Shtëpia me një dhomë e familjes nuk ka ujë të rrjedhshëm ose energji elektrike. Ajo thotë se fëmijët e saj nuk mund të lëvizin shumë pa u prekur për njëri-tjetrin.

“Nuk është e mundur për ne që të ndajmë një fëmijë nga një tjetër në rast të ndonjë infeksioni. Ne nuk kemi hapësirë. Asnjë dhomë këtu. Qeveria duhet t’i çojë njerëzit e infektuar në spitale”, tha ajo për BBC.

Lexo po ashtu Fillojnë testimet e para të vaksinës kundër coronavirusit, shefi i OBSH-së e quan “arritje të jashtëzakonshme”

Burri i saj punon si marangoz dhe në ditët kur punon, ai fiton rreth 400 Shilinga Kenyan (4 dollarë) dhe çdo ditë familja harxhon rreth 50 shilinga për të blerë 10 kova uji.

Por furnizimi me ujë është i çrregullt dhe në ditët kur nuk ka ujë, familja duhet të heqë dorë nga dushi i shpejtë me të cilin janë mësuar.

Mbi gjysmë milioni njerëz jetojnë në Mukuru. Shtëpitë janë bërë nga kartoni ose materiale plastike ndërsa ata që janë më mirë kanë shtëpi të bëra nga “shtresa hekuri”.

Nuk ka mbledhje të mbeturinave, me pjesën më të madhe të të cilave shkojnë drejtpërdrejt në lumë.

OJQ lokale Mercy Mukuru drejton katër shkolla fillore në zonë me një total prej rreth 7,000 nxënësish. Rreth gjysma e nxënësve nuk kanë sapun, sipas kreut të saj, Mary Killeen.

“Jam i shqetësuar. Nëse virusi përhapet në lokalitetin tonë do të jetë i tmerrshëm”, ka thënë zonja Adhiambo.

Dr. Pierre Mpele, një ish përfaqësues i OBSH-së që ka punuar në shumë vende në Afrikën Qendrore dhe Perëndimore thotë se familjet afrikane mund të jenë më të mbushura me njerëz dhe në disa raste, deri në 12 njerëz do të ndajnë një shtëpi të vogël.

“Vetë-karantina nuk është e mundur në shumë vende”, thotë ai.

Por nuk janë thjesht lagjet që po luftojnë me disponueshmërinë e ujit, përcjell Telegrafi.

Qytetet Johannesburg dhe Chennai të dyja pothuajse nuk kishin ujë vitin e kaluar.

Shanthi Sasindranath, një nënë e dy fëmijëve që jeton në periferi të Chennai tha për BBC: “Nëse ka mungesë si vitin e kaluar, do të jetë e vështirë të marrësh ujë të pastër për të larë duart shumë herë”.

Gjatë mungesës së ujit vitin e kaluar, familja e saj ishte në gjendje të mbijetonte duke blerë ujë nga puse bujqësore të vendosura më shumë se 50 kilometra larg.

Ka shumë pak tualete publike dhe pika ujore, dhe ajo thotë se njerëzit nuk ndjekin këshillat e shëndetit publik.

“Në trenat lokal, njerëzit kolliten me centimetra larg fytyrës tuaj, pa e mbuluar as gojën. Nëse e vë në dukje këtë, disa do të thonë se u vjen keq, disa të tjerë thjesht do të zgjedhin përplasjen”.

Miqtë dhe të afërmit vizitojnë apartamentin e saj çdo ditë dhe Zonja Sasindranath nuk ka ende për të kuptuar se si të minimizojë ndërveprimet njerëzore.

“Unë u them fëmijëve të mi që të lajnë duart ngadalë dhe tërësisht. Unë u them atyre që duhet të lajnë duart kur të kthehen nga jashtë, edhe nëse ata sapo kanë dalë jashtë për pesë minuta. Si familje nuk po udhëtojmë si aq sa e kemi bërë dikur”.

Lexo po ashtu Studimi i fundit tregon se COVID-19 mbijeton për tre orë në ajër, katër tjera në bakër - dhe tri ditë në sipërfaqe të plastikës dhe çelikut

Ndërkohë, Dr. Poppy Lamberton, një pedagog në ofrimin e shërbimeve shëndetësore në Universitetin e Glasgow në Mbretërinë e Bashkuar, tha që qeveritë duhet të përparojnë në një mënyrë të madhe.

“Disa qeveri janë të varfra, por jo aq të varfëra sa individët. Në rastin e një shpërthimi, ata duhet të jenë në gjendje të izolojnë një komunitet të tërë”.

OBSH thotë se po punon për të mbështetur qeveritë që të menaxhojnë përgjigjen e tyre ndaj pandemisë, por Dr. Mpele dëshiron që ajo të dalë me një udhëzues i cili do të funksionojë në botën në zhvillim.

Ai gjithashtu po bën thirrje për përpjekje më të mëdha për t’u angazhuar me drejtuesit e komunitetit para se të ndodhë një krizë e madhe në Afrikë.

“Shumica e rasteve që janë raportuar kanë ardhur nga njerëz që udhëtuan përsëri nga Kina ose Evropa. Ne nuk e dimë pse (virusi) nuk po përhapet shpejt”, tha ai.

OBSH thotë se transmetimi lokal – njerëz pa histori udhëtimi – mbetet i ulët në kontinentin afrikan dhe kontrolli është strategjia më e përshtatshme.

Ndërsa në Mukuru, asgjë nuk duket se ka ndryshuar javët e fundit.

Zonja Adhiambo thotë se ndjehet e pambrojtur dhe po bën të vetmen gjë që mund të bëjë.

“Unë po i lutem Zotit të na shpëtojë neve dhe lagjen tonë nga ky virus”, ka thënë ajo. /Telegrafi/