Aforizma nga filozofia romake: Fundi i një të varfëri është atëherë kur ai imiton të pasurin!

• Qoftë edhe një qime, edhe ajo ka hijen e vet.

• Ai që mbrohet edhe atëherë kur është i mbrojtur, nuk rrezikohet lehtë.

• Lënia e një emri të mirë, është edhe ajo një pasuri më vete që u lihet trashëgimtarëve.

• Përbuzja më e madhe për dikë është ta quash mosmirënjohës apo bukëshkelur.

• Një tru i fortë nuk nguron të marrë vendime.

• Është e trishtueshme të ta kthejnë me të keqe, atë ç’ka ti ua dhurove me kënaqësi.

• Dështimi që na lë mbresa më tepër, është dështimi i parë.

• Gjatë një gjyqi, gjykatësi gjykon si procesin ashtu edhe veten e vet.

• Pasi kanë zgjedhur rrugën mirë, edhe të verbrit ecin të sigurt.

• Gënjeshtra që thuhet për një qëllim të mirë, është dhe ajo një veprim i drejtë.

• Fundi i një të varfëri është atëherë kur ai imiton të pasurin.

• Kur ngul këmbë tek padrejtësitë, krijon padrejtësi të tjera.

• Padrejtësinë e urrejnë edhe vetë të padrejtët.

• Lënia për një çast pezull dhe mosmarrja e vendimit për një çështje të dhënë, është e lodhshme dhe shqetësuese, por kjo gjë është njëkohësisht edhe burim dhe mundësi për të vepruar me mençuri.