LAJMI I FUNDIT:

VIETNAM

VIETNAM

Poezi nga: John Berryman
Përktheu: Maksim Rakipaj

Henry u rrënqeth: një luftë që veç luftë s’qe,
armiku s’qe hasmi ynë
por i atyre, cilëtdo qofshin ata
dhe marrëveshja, që t’i jepej fund, as që mund të mendohej
si vëllimi i tretë i Lizës në Botën e Çudirave, ëhëëë,
kështu qe politika jonë lakuriqe


me tetëmbëdhjetë palë veshje e mbante të fshehtë
që vrisnim aziatikë, ditë për ditë
shumë, ca shifra të shpifura
në faqet e para të gazetave, që unë e dashur, lexoj syçakërritur.
Më mirë të qe një luftë kundër dragoit të vërtetë
që jemi mësuar ta urrejmë me gjithë shpirt.

Më mirë se budistët që dogjën veten
qe ai sulm i përgjithshëm: mbi shënjestrat ushtarake
afër tetëmbëdhjetë qyteteve kinezë.
Kjo do t’i bëjë t’i venë gishtin kokës: si e kemi shpallur,
fundi i agresionit do të hapë tregje të reja
dhe plot gjysëm-gënjeshtra.