LAJMI I FUNDIT:

NDAL KËTU, KALIMTAR

NDAL KËTU, KALIMTAR

Poezi nga: Marina Tsvetaeva
Përktheu: Skënder Buçpapaj

Eja, i ngjashmi im,
me sytë ulur mbi bar.
Edhe unë i ulja – si ti!
Ndal këtu, kalimtar!


Lexo – te këto mullaga
dhe lulekuqe bërë buqetë
– se unë u quajta Marina
dhe kisha kaq e aq vjet.

Mos beso se këtu është – një varr,
nga unë të shfaqem kërcënueshëm…
Edhe mua më pëlqente shumë
si ty me qeshë kur nuk mundesh!

Dhe gjaku më rridhte nën lëkurë
dhe kaçurrelat m’i merrte era…
Unë ekzistoja dikur, kalimtar!
Kalimtar, eja!

Këpute një yll të egër, më tej
një frut të kuq – për vete.
S’ka gjë më të madhe, më të ëmbël
se një luleshtrydhe varreze.

Veç mos rri kaq zymtë,
me kokën varur mbi gjoks.
Kujtomë mua lehtësisht,
po aq lehtësisht më harro.

Si të shtyp rrezja e diellit!
I gjithi një pluhur i artë je…
E të paktën nuk të trondit
zëri im nën dhé.

Në trend Kultura

Më shumë
Konstandini i vogël dhe kthimi i Odiseut

Konstandini i vogël dhe kthimi i Odiseut

Analiza
BEHAR

BEHAR

Poezi
AMANTE

AMANTE

Poezi
POPULLIT TIM

POPULLIT TIM

Poezi
S’MUND TA DIMË

S’MUND TA DIMË

Poezi
SISTEMI

SISTEMI

Fjala+
Kalo në kategori