LAJMI I FUNDIT:

VETËM

VETËM
Ilustrim

Poezi nga: Vasil Simonenko
Përktheu: Maksim Rakipaj

I vetëm hap sytë, si Robinson Kruzo
të shoh ndonjë anije tej në horizont.
Dhe mendimi zhytet ashtu i flashkët
po në atë thes ku squllen dhe fjalët.


Përditë qiellin e kaltër shpoj
me vështrimet e mi si shqiponjë
me shumë lëkura jam mbështjellë
të ëndrrave dhe shpresave fytprerë.

– O Premti im, ku je!
Horizonte pashpresë nga fyti më dalin
dhe tutje larg shkojnë dhe humbasin:
– Jepmë Zot, së paku një armik,
meqë më largove nga çdo mik!