LAJMI I FUNDIT:

FUNDI I DITËS

FUNDI I DITËS

Poezi nga: Charles Baudelaire
Përktheu: Primo Shllaku

Reklama

Nën nji dritë të zbehtë
vrapon, vallzon e përdridhet pa shkak
Jeta, e paturpshmja, gërthitsja.

Porse, ndërkaq kur n’horizont
ngjitet epsharakja natë,
tue fashitë gjithçka, deri urinë,
tue shlye gjithçka, deri turpin,
Poeti thotë me vete: “Ma në fund!

Shpirti dhe eshtnat e mi
kërkojnë me çdo kusht pushimin.
E zemrën plot me andrra mortore

Kam me u shtrî në shpinë
e me u rrokullisë në palat tueja,
o freskuese errësina.”

Në trend Kultura

Më shumë
PriFest shpalos juritë e edicionit të dhjetë

PriFest shpalos juritë e edicionit të dhjetë

Kulture
O GRUA

O GRUA

Poezi
PROVIM

PROVIM

Poezi
PERËNDITË

PERËNDITË

Poezi
JETA NË KOHË LUFTE

JETA NË KOHË LUFTE

Poezi
Moisiu, poeti i skenës

Moisiu, poeti i skenës

Aurenc Bebja
Kalo në kategori