Fshati “muze” i Hanit të Elezit, ku jeton vetëm një familje (Video)

Rruga gjarpërore që të dërgon tek fshati Puset e Nikes, duket sikur të dërgon në një destinacion të panjohur.

Në këtë vend të thellë malor, dikur kishte jetë dhe gjallëri.

Mbi tetëdhjetë familje sa ishin dikur, sot ka mbet vetëm familja e 85 vjeçarit, Nuri Brava.

Ai ka thënë se natyra në fshatin Puset e Nike, është dashuria më e madhe për të, të cilën nuk mundi ta braktis.

“Në fshatin Puset e Nikes kanë qenë 70-80 shtëpi. Kemi lëvruar tokën me parmendë, ndërsa më vonë doli plugu, me plug pak më lehtë, e tash erdh edhe traktori. Edhe kositja po bëhet me traktor, e ne kemi kositë me dorë, është bërë shumë lehtë tash. Ka qenë shumë mirë. Kemi jetuar shumë mirë, sepse kemi pasur harmoni mes vete. Pas darke kemi ndenjur dhe kemi bërë bisedë deri më mesnatë”, rrëfen për RTV Dukagjinin Nuri Brava.

Banorët e këtij fshati, i cili ndodhet pak kilometra larg Hanit të Elezit, kanë ikur vit pas viti, për shkak kushteve të rënda në këtë ekonomike.

Në të kanë mbet vetëm shtëpitë e zbrazura nga guri, që shumica nga to, për shkak të vjetërsisë, kanë hyrë nën mbrojtjen e trashëgimisë kulturore, duke e shndërruar kështu fshatin në muze.

“Kemi mbetur vetëm ne, disa vijnë vetëm verës. Djali im vjen këtu sepse këtu e kemi stallën dhe merremi me lopë, ne në punë s’mundem me hy diku edhe mbetëm këtu”, thotë i moshuari, përcjell Telegrafi.

Mes kodrave të larta, maleve shumëngjyrëshe, dhe ajrit të pastër, në Puset e Nikes, Nuri Brava, tregon momente të paharruara. Atë që e kujton më së miri, është përleshja me një ari, të cilit kishte arrit t’i shpëtonte.

Ndërsa, ajo që i mungon sot më së shumti Nuriut, është gjuetia.

“Pasi u bëra gjuetar u hasmova me arinj. Një ditë arusha na hëngri një lopë, dhe unë u nisa për në mal. Baba më tha se unë nuk kam pushkë për me luftue me arusha, por unë u nisa. Pasi e hasën qentë, ajo ishte me këlyshë, dhe këlyshët më sulmuan e më pas edhe arusha e madhe më sulmoi”, tregon më tej Nuri Brava historinë e jetës së tij.

Nga mëngjesi e deri në muzg, ai shëtit pa ndalë…duket sikur nuk ngopet nga ky vend, sikur ka humbur mes kujtimeve mjegulluese. /Telegrafi/