Cili fëmijë në familje ka sensin më të mirë të humorit?

Dinamika e familjes ka qenë prej kohësh një temë kurioziteti dhe studimi, veçanërisht përsa i përket mënyrës sesi renditja e lindjes ndikon në tiparet e personalitetit të fëmijëve.

Humori është një tipar i tillë që ka ngjallur debat, me shumë njerëz që pyesin: cili fëmijë në familje është statistikisht më qesharak?

Edhe pse çdo fëmijë sjell me vete një sens unik humori, hulumtimet tregojnë se fëmijët më të vegjël shpesh marrin rolin e humoristit në familje.

Psikologu Alfred Adler, i cili zhvilloi teorinë e rendit të lindjes, argumentoi se pozicioni i secilit fëmijë në hierarkinë e familjes mund të ndikojë në tiparet e tyre të personalitetit. Edhe pse teoria nuk thekson në mënyrë specifike humorin, ajo hedh dritë mbi karakteristikat që shpesh i atribuohen cilësive komike.

Fëmijët e parë: Ata janë përgjithësisht më të përgjegjshëm, të orientuar drejt arritjeve dhe shpesh marrin role udhëheqëse në familje. Ata zakonisht zhvillojnë një tendencë drejt seriozitetit që herët pasi marrin më shumë përgjegjësi, duke përfshirë të qenit një model për vëllezërit e motrat më të vegjël.

Fëmijët e mesëm: Fëmijët e mesëm janë zakonisht më të adaptueshëm dhe më të qetë. Ata priren të jenë të mirë në negocimin dhe ndërmjetësimin e konflikteve, aftësi që nuk çojnë domosdoshmërisht në humor, por mund t’i bëjnë ata komunikues efektivë. Humori i tyre, nëse është i pranishëm, mund të jetë më delikat ose i situatës.

Fëmijët më të vegjël: Më të vegjlit shpesh tërheqin vëmendjen kur bëhet fjalë për humorin. Statistikisht, ata kanë më shumë gjasa të zhvillojnë një personalitet lozonjar dhe humoristik, duke kërkuar vëmendjen me zgjuarsi dhe sharm. Për shkak se janë më pak të ngarkuar me përgjegjësi, fëmija më i vogël mund të ndihet më i lirë të thyejë rregullat, të shtyjë kufijtë dhe të argëtohet.

Një sens humori është padyshim një tipar i vlerësuar në fëmijëri dhe më vonë. Kjo është ajo që e bën më të bukur çdo mbledhje familjare dhe në mënyrë të pashmangshme ju vë në qendër të vëmendjes. Një nga arsyet kryesore pse fëmijët e vegjël janë më argëtuesit është se ata rriten në një dinamikë familjare ku vëmendja shpesh është e ndarë ose tashmë e fokusuar te vëllezërit e motrat më të mëdhenj. Për t’u dalluar, ata mund të mbështeten në humor dhe veprime lozonjare.

Ky kërkim i vëmendjes shpesh shpërblehet me të qeshura dhe dashuri, gjë që rrit zhvillimin e tyre komik. Ndryshe nga të parëlindurit, të cilët zakonisht rriten me pritshmëri më të larta, vëllezërit e motrat më të vegjël mund të kenë më shumë liri për të qenë të shkujdesur, gjë që mund të kontribuojë në një këndvështrim më të relaksuar dhe humoristik për jetën.