Si mund të zëvendësohet Biden, sipas rregullave të demokratëve

Presidenti amerikan, Joe Biden tha diçka interesante në konferencën e rrallë për shtyp të enjten, kur u pyet nëse delegatët e zotuar ta mbështesin atë në Konventën Kombëtare Demokratike kanë bekimin e tij për të mbështetur një kandidat tjetër.

“Ata janë të lirë të bëjnë çfarë të duan”, tha Biden, shkruan cnn.

Ai vuri në dukje se fitoi me shumicë dërrmuese zgjedhjet paraprake të demokratëve, kjo është arsyeja pse pothuajse të gjithë delegatët e kuvendit aktualisht konsiderohet se i janë zotuar atij. Por, më pas 81-vjeçari shtoi këtë “nesër, nëse papritmas paraqitem në konventë dhe të gjithë thonë se duam dikë tjetër, ky është proces demokratik”.

Biden ka të drejtë kur thotë se rregullat e demokratëve lejojnë që delegatët të votojnë për kandidatët e tyre të zgjedhur. Por, është pak më e ndërlikuar. Gjatë votimit me emër, që zyrtarisht zgjedh të nominuarin, për shembull, delegatëve që nuk votojnë për një kandidat të njohur do të regjistrohet vota e tyre si “i pranishëm”. Biden, për momentin, ndoshta do të jetë i vetmi kandidat i njohur dhe sipas të gjitha gjasave do të mbetet i nominuar nëse nuk largohet, transmeton Telegrafi.

Para konferencës për shtyp të Bidenit, Elaine Kamarck ka treguar mënyrat se si demokratët zgjedhin kandidatët. Kamarck di më shumë se shumë të tjerë. Ajo është një anëtare e lartë në Institutin Brookings, e cila ka shkruar gjerësisht si akademike për procesin parësor dhe gjithashtu është thellësisht e përfshirë në Partinë Demokratike, ku shërben në Komisionin e Rregullave dhe Akteve nënligjore.

Ajo tregoi se si do të funksiononte procesi i zëvendësimit të Bidenit, duke pasur parasysh se pothuajse të gjithë 3,949 delegatët e zotuar të konventës janë zotuar aktualisht ta mbështesin atë.

A është e paprecedentë që një president të përballet me këtë lloj sfide?

Kamarck: Jo, nuk është e paprecedentë. E kishim me (Jimmy) Carter. Një president që të gjithë mendonin se do ta humbte dhe kështu pati një kontroll ndaj tij (nga Sen. Edward Kennedy në Konventën Kombëtare Demokratike në 1980). Sigurisht që Lyndon Baines Johnson (në 1968) u detyrua të jepte dorëheqje ose ai mendoi se ishte i detyruar të jepte dorëheqje pas një paraqitje të keqe në zgjedhjet paraprake në New Hampshire dhe paaftësisë për të fituar besimin e lëvizjes kundër luftës. Pra, po, presidentët kanë qenë në telashe më parë. Ata kurrë nuk kanë qenë në telashe për këtë arsye dhe asnjëherë kaq vonë në proces.

A është tepër vonë për të zëvendësuar Biden?

Kamarck: Jo, nuk është vonë për ta zëvendësuar. Disi ligjërisht, sipas rregullave të partisë, ai mund të zëvendësohej në çdo kohë deri në thirrjen e parë të konventës. Politikisht, është shumë e vështirë për ta zëvendësuar atë, sepse me përjashtim të nënpresidentit të tij, asnjë nga njerëzit e përmendur nuk është ngritur në status kombëtar. Dhe aftësia e tyre për të folur me delegatët e Alabamës, si dhe me delegatët e Maine-s si dhe me delegatët e Utah është shumë e cunguar. Dhe ata nuk kanë kohë për ta zhvilluar atë. Thjesht po na mbaron koha.

Pra, mendoni se i vetmi zëvendësues i mundshëm është zëvendëspresidentja Kamala Harris?

Kamarck: Ashtu është. Kjo nuk është sipas rregullave, por realisht… mendoni se kush janë këta 4000 njerëz. Para së gjithash, ata janë të gjithë njerëz shumë besnikë të Bidenit. Pra, kjo do të kërkonte që Bideni t’i braktiste. Së dyti, sepse ajo ka qenë zëvendëspresidente, ajo i njeh ata, apo jo? Mendimi im është se nga ata 4000 njerëz, ajo në fakt ka takuar shumë prej tyre. Ky nuk është rasti për askënd tjetër që është përmendur. Pankina e 2028-ës është një stol shumë i fortë, gjë që i bën mirë partisë, por asnjëri prej tyre nuk ka dalë ende nga shtetet e tij.

Cilët janë delegatët në DNC që zgjedhin kandidatin e partisë?

Kamarck: Në shumicën e shteteve, ata zgjidhen në konventat e distrikteve të kongresit, të cilat pasojnë zgjedhjet paraprake. (Ata) paraqiten për të kandiduar si delegatë dhe më pas paraqiten në një shkollë të mesme të caktuar ose diku në rrethin e tyre, duke sjellë sa më shumë nga miqtë, kolegët dhe mbështetësit e tyre sa të munden. Ata janë nominuar dhe konkurrojnë për vendet e delegatëve.

Të gjithë janë të zgjedhur. Dhe kjo është shumë e rëndësishme, sepse ka shumë budallenj që vrapojnë rreth kësaj që është një grup elitash. Këta njerëz janë mësuesi i studimeve sociale, i cili është një anëtar aktiv i sindikatës. Këta njerëz janë një udhëheqës në lëvizjen pro-zgjedhjes, ose ata janë një komisioner qarku ose një delegat shtetëror ose diçka e tillë. Këta njerëz priren të jenë të shquar vendas, dhe ata priren të jenë politikisht shumë të mprehtë dhe politikisht aktivë, sepse ata duhet të kandidojnë dhe të zgjidhen.

Sa i fortë është zotimi ose angazhimi i 3,949 delegatëve ndaj Joe Biden?

Kamarck: Rregulli thotë – dhe rregulli ka hyrë në fuqi që nga konventa e vitit 1984, kështu që është e kahershme – që delegatët duhet, “me ndërgjegje të plotë votojnë për personin që u zgjodhën për të përfaqësuar”. Nuk është testuar kurrë. Nuk ka histori ligjore se çfarë do të thotë “me ndërgjegje të plotë”. A do të thotë kjo që papritmas nuk ju pëlqen djali? Unë mendoj se ndoshta jo.

A do të thotë kjo që ju mendoni se ai do të humbasë dhe partia do të humbasë?

Kamarck: Ne nuk e dimë vërtet se çfarë do të thotë, sepse, që nga momenti kur u fut në rregulla dhe rregulli i ‘robotit’ vdiq, kjo nuk ka ndodhur kurrë. Kemi pasur ndonjëherë një konventë ku shumë njerëz kanë votuar kundër personit me të cilin janë zgjedhur.

Kur kishte ‘luftë’ në kongres?

Kamarck: Mund të shkoni në 1980. Lufta Carter-Kennedy ishte një luftë e madhe. Ishte një luftë e vërtetë në mbledhjen e kongresit. Ishte i hidhur. Ishte i zemëruar. Kennedy solli shumë gjëra në tryezë. Në fund, Carter fitoi, por ai luftoi. Në vitin 1976 me republikanët, Reagan sfidoi presidentin Ford. Ishte një luftë e madhe, e madhe. Ata ishin shumë të afërt me delegatët dhe Reagan humbi ngushtë dhe më pas e pranoi humbjen. Ata janë dy të mëdhenjtë. Nuk duhet të kthehesh shumë prapa në histori për të parë konventat ku pati një luftë për nominimin.

A duhet demokratët të flasin për të gjitha këto tani?

Kamarck: Mendoj se duhet të flasim për këtë. Dhe mendoj se duhet ta shikojmë me kujdes. … Askush prej nesh nuk mund ta takojë presidentin çdo ditë, kështu që është shumë, shumë e vështirë, dhe kjo është arsyeja pse unë mendoj se demokratët po marrin kohën e tyre për të menduar për këtë. Shkova në mbledhjen e Kongresit të Demokratëve në shkurt, u ula 20 metra larg presidentit dhe e pashë t’u përgjigjej pyetjeve të anëtarëve demokratë të Dhomës. Ai ishte fantastik. Nuk pashë asnjë shenjë lodhjeje mendore apo mjegullimi apo diçka të tillë. Mendova se ai ishte fantastik.

Po atë ditë që isha atje doli raporti i Hur. Ishte një eksperiencë shumë surreale të shihja këtë raport të ndeshej me telat e telefonit tim dhe të shikoja njeriun që zotëronte gjithçka. Mendoj se ka një element njerëzor në këtë që u mungon të gjithëve, që është se këto gjëra mund të zhvillohen shpejt. Është vërtet e vështirë të thuash se sa serioze është kur nuk je me të çdo ditë. Dhe kështu njerëzit janë të kujdesshëm.

Si do të dukej thirrja e parë?

Kamarck: Nuk është e qartë se si do të duket thirrja e demokratëve për momentin. Partia Demokratike po shqyrton një propozim për të bërë një votim virtual me emër disa javë përpara se të fillojë konventa e Chicagos. Ky plan fillimisht u hartua si një mënyrë për të respektuar një afat të hershëm të hyrjes në votime në Ohio. Ndërkohë, Ohio miratoi një ligj që liron atë afat. Udhëheqësit e partive mund të vazhdojnë ende me planin si një mënyrë për të shuar pyetjet rreth Biden.

Demokratët që ulen në komisione të ndryshme do t’i marrin ato vendime në mbledhjet në javët e ardhshme. Procesi për votat me emërim është përcaktuar në një dokument, Thirrja për Konventë, e cila përcakton rregullat teknike që nuk fillojnë të duken të rëndësishme nëse Biden nuk largohet dhe emërimi kontestohet.

Kandidatët për president duhet të emërohen, për shembull, nga 300-600 delegatë, megjithëse jo më shumë se 50 për çdo shtet. Superdelegatët janë të kufizuar të votojnë në raundin e parë të votimit, por vetëm nëse nuk ka një kandidat me konsensus. Një shumicë e thjeshtë e delegatëve mund të zgjedhë një kandidat. /Telegrafi/