Nga: Josif Papagjoni
Ndonëse e kam parë disa herë filmin antologjik La Dolce Vita të Frederico Fellinit, tek po e shihja mbrëmë vonë, nuk e di pse një drithërimë, një tronditje, një si shembje brenda meje më trandi me tërësej. Çfarë fuqie parashikuese ka arti, qe i pari mendim që më erdhi dhe ma fshikulloi trurin.
I xhiruar në vitin 1960, pra 64 vjet më parë, me Marcello Mastroiannin si aktori kryesor, ai nuk sjell thjesht Romën e atyre viteve, as një Romë të kredhur në vjetërsi, arkeologji, kode, mistikë, vdekje, por krejt shoqërinë njerëzore, kastën e saj limontime; sjell një Quo Vadis të tmerrshëm, të pamëshirshëm.
Ku po shkon, o njeri?
Shoqëri, qytetërim, ku po shkon?
Përveçse një kaosi të organizuar si teatër e të qëllimtë, të një shoqërie të veleritur, pa ideal, pa drejtim, pa një kapistër morale, më tmerroi ideja gjeniale e Felinit, ajo e kotësisë, e bjerrjes, e absurdit, e gjithçkaje që përdhoset, shembet, kalbet, që bie erë kërmash morale e sociale; e një shoqërie të kthyer në spektakël, që kënaqet me perversitetin e vet, mes qindra sy paparacësh që të ngjiten si morrat, siç janë sot Facebook-u, Instagram-i, TikTok-u, ku gjithë idiotësitë shiten për mençuri, dituri.
Nuk paska më dashuri. Edhe atje ku ajo deklarohet, si e tillë, ose është dhunë ndaj dytësit, ose egoizëm i skajtë, grabitje e hapësirës së tjetrit në një marrëdhënie, ose është një harmoni dhe lumturi e rrejshme që përfundon në vetëvrasje e tragjedi; ose pastaj është një zdërhallje lodhëse mes pijesh, orgjish, performimesh kinse teatrore dhe rituali dëfrimesh të çmendura, një zhveshje tërësore nga fisnikja, e thjeshta, e natyrshmja, e hishmja, e pastra.
Dhe, pikërisht filmi mbyllet me një mëngjes të thjeshtë, të njëmendtë të natyrës, në një buzë det, ku një monstër nxirret nga deti (monstra njerëzore, afërmendsh) dhe komunikimi mes dy vetëve ndërpritet. Moskuptimi është aty, si për të pohuar dy botë, atë të vërtetën, të thjeshtën, natyralen dhe atë të korruptuarën, të rrejshmen, të mbivendosurën, të tjetërsuarën, e kthyer në një rit lodhës e banal argëtimesh, dështimesh. Vaniteti dhe absurdi shprishin gjithçka. Dhe, një pezëm i thellë ta bën shpirtin plagë, dhe dëshpërimi sikur të rri pezull gjithandej. Njerëzit të duken si vemje. Neveri, përçmim. Së paku, kështu mu dukën mua. Një botë kukullash, një botë teatri. Botë që duket në dritë, po që s’ka më dritë.
Dhe, gjithçka e përktheja në botën dhe shoqërinë tonë, ku antivlerat ulërijnë dhe shtiren si vetë dituria, ku elitat janë snobe, të idiotizuara, maniakale, ku dashuria, martesa, gjërat e shenjta janë katandisur në skeçe estradash dhe skupe të shitshme kinse artistësh të tallavasë e Big Brother-ave për kureshtarët e sëmurë të ekraneve.
Mediokriteti të mbyt.
Dhe, teksa e mendoja këtë fuqi të jashtëzakonshme parashikuese të gjenisë së një Felini në filmin e para 64 viteve, se ku po shkonte shoqëria e asokohshme, sot në lëngatat që e kanë zënë atë sheh se si thuajse gjithçka është katandisur në një hiç të madh, në një idiotësi dhe budallallëk marramendës me teprimet e veta, me boshësinë dhe neverinë, me kalbjen dhe sëmundjen që e ka ngulfatur shoqërinë kryekreje. Nuk është fjala për shoqërinë shqiptare, por për mbarë njerëzimin dhe modelin e qytetërimit.
Arti, pra, është një pandehmë e madhe, një sy që tejkalon vitet, kohët, hapësirat. Dhe, thirrja dëshpëruese e këtij filmi për t’i ikur budallallëkut, kotësisë dhe teprimeve ndaj lirisë, për t’iu kthyer jetës dhe të vërtetës, të paqmes dhe të pastërtës, mbetet e do mbetet një apel shërues. I duhet shmangur katastrofës që na kërcënon me kalbjen e bulbit tonë.
Promo
Reklamo këtuLufta Prigozhin - Putin
Më shumëAgjenti i dyfishtë i Luftës së Ftoftë: Si e mashtroi Tito, Perëndimin?
Fjalë të urta popullore: Mos i beso burrit që qan, kalit që djersitet dhe gruas që betohet!
Zbulimi i artit më të vjetër në botë
Dëshmia e fqinjit dhe varrmihësit të Musine Kokalarit: Nuk i kishte duart lidhur me tela me gjemba
Vangelis dhe Irene Papas: Kënga për shqiptarin e përvetësuar nga grekët
RADIO
Shitet banesa në Fushë Kosovë në një vendodhje perfekte – 80.5m², çmimi 62,000Euro! ID-254
Ideale për zyre – në qendër të Prishtinës lëshohet banesa me qira ID-253
Krijo hapësirën tënde të biznesit – zyre me qira te 4 Llulat – 300€/muaj ID-252
Ofertë e veçantë – vila në Brezovicë ofrohet me zbritje ID-246
Një jetë e re fillon këtu – banesa e gatshme 2+1 në rrugën ‘Gazmend Zajmi’ ID-251
Më të lexuarat
Koci jep detajet e fundit për rastin e Faton Hajrizit: Çdo informacion po e marr me rezervë të madhe
Ish-fituesi i Kupës së Botës, Philipp Lahm, jep shtëpi me qira me Airbnb për vetëm 21 euro në natë - ai premton se do të mirëpresë personalisht mysafirët
Sondazhi i New York Times - kush po udhëheq, Harris apo Trump
"Unë jam gjallë, nuk është ende vonë", gjermani i dënuar me vdekje në Bjellorusi kërkon ndihmë përmes televizionit shtetëror
E nisi me humbje të thellë me Juventusin, këto janë fjalët e Thiago Mottas
E gjuajtën edhe në Kosovë, Bebe Rexha i drejtohet sigurimit në shqip që të mos e largojë fansin: Lëre lëre, është vetëm një bluzë