Shenjat paralajmëruese: A janë vërtet rusët duke u përgatitur për luftë?

Këto kohë, ka pasur një aktivitet të shtuar në Rusi, e disa prej ngjarjeve që po ndodhin atje mund të duken sikur vendi seriozisht po përgatitet për luftë.

Bisedat për bunker dhe racionim të ushqimit, raketa që zhvendosen në territore të ndryshme, politikanë që thonë paralajmërime të guximshme – a janë të gjitha këto shenja të një konflikti të paralajmëruar ruso-amerikan?

Zyra e The Washington Post në një artikull liston sipas rëndësisë shenjat për të parë e analizuar sesa janë gjasat që thonë se Rusia po përgatitet të luftojë, përcjell tesheshi.com.

Strehimet e reja kundër bombardimeve

Një poster që mbiu në një lagje të Moskës u kërkonte banorëve të mbledhin nga rreth 500 rubla për ndërtimin e një strehimi të ri kundër bombardimeve për shkak të “të një sulmi të pritshëm bërthamor mbi Rusinë nga ana e vendeve jo-miqësore, Shteteve të Bashkuara dhe satelitëve të saj”.

A do të thotë kjo luftë? Përfundimisht jo. Doli se ishte një mashtrim, me gjasa me objektiv pensionistët, që mund ta “hanin” idenë për shkak të nostalgjisë për të kaluarën.

Racionimi emergjent i bukës

Guvernatori i Shën Petersburgut ka miratuar një plan për të siguruar racione emergjence buke prej 300 gramësh për 20 ditë për secilin ndaj 5 milionë banorët e qytetit.

A do të thotë kjo luftë? Jo! Pasi bëhet fjalë më shumë për një nga ato aktet e marrëdhënieve publike.

Komentatorët rusë shpejt i bënë jehonë periudhës së luftës së dytë botërore kur ushtria gjermane mbajti qytetin – në atë kohë me emrin Leningrad- në një rrethim të ngushtë për rreth 900 ditë.

“Kjo sasi është më shumë se dyfishi i racioneve gjatë rrethimit të Leningradit”, shkroi analisti ushtarak, Alexander Golts në Yezhednevny Zhurnal. “Eshtë gjithashtu e qartë përse ata po planifikojnë vetëm për 20 ditë: për shkak të armëve moderne, askujt nuk do i nevojitet më shumë”.

Politikanët luftënxitës

Ligjvënësi ultranacionalist, Vladimir Zhirinovsky paralajmëroi se nëse Amerika zgjedh Hillary Clinton-in si presidente,“ka luftë”.

A do të thotë kjo luftë? Jo! Zhirinovksy, që është zotuar të aneksojë Alaskën, të rrafshojë Poloninë dhe Balltikun, si dhe të skllavërojë Gjeorgjinë, ka dalë gjithnjë në titujt e parë të medias. Por partia e tij qesharake dhe me emër kontradiktor, ajo e Liberalëve demokratë të Rusisë, kontrollon 39 nga 450 vendet në parlamentin rus. Dhe ai gjithnjë voton sipas urdhrave të Kremlinit. Ai është një fans i Donald Trump, por është tepër larg nga butoni bërthamor.

Ngritja e një ushtrie të re

Qeveria ruse miratoi amendamente ndaj një ligji që lejon të rrisë ushtrinë duke punësuar rezervistë dhe veteranë me kontrata të paguara gjashtëmujore.

A do të thotë kjo luftë? Me gjasa jo! Golts tha se këto masa janë vetëm për periudha të “rrethanave të jashtëzakonshme”, të tilla si përgjigje ndaj katastrofave natyrore apo shqetësimeve publike. Por një rrethanë – ajo e “mbajtjes dhe rikthimit të paqes dhe sigurisë” – mund të interpretohet se do të thotë një aktivitet jashtë Rusisë.

“Nuk mund të përjashtohet mundësia që Moska të planifikojë një operacion më të madh tokësor në Siri”, përfundon analisti Golts. Logjika e tij: Kremlini në vijimësi ka përsëritur se nuk do të dërgojë trupa për beteja në vende të tjera. Premtimi nuk do të mund të mbahej tek ushtarët profesionistë. Me siguri, dërgimi i trupave në Siri, kur Rusia tashmë ka kërcënuar se do të godasë avionët amerikanë, mund të sjellë edhe një luftë tokësore. Por amendamentimi i ligjit është shumë larg nga rekrutimi i ushtarëve.

Lëvizja e raketave

Rusia ka lëvizur raketat me kapacitete bërthamore drejt Kaliningradit, një rajon që kufizon shtetet baltike.

A do të thotë luftë? Jo në të vërtetë! Lajmi ka nxitur frikë midis disa komentatorëve se jemi në prag të luftës bërthamore, dhe përfundimisht ka shkaktuar shqetësim në Baltik dhe në Poloni, vende që janë brenda rrezes së raketave Iskander.

Major-gjenerali Igor Konashenkov, zëdhënës i ministrisë ruse të Mbrojtjes, tha se një nga raketat është ekspozuar me qëllim ndaj satelitëve spiunë amerikanë dhe se lëvizja ishte pjesë e një trajnimi të rregullt. Ministria e Jashtme e Lituanisë, vend që kufizon Kaliningradin, e përshkroi lëvizjen si një taktikë negociuese, edhe pse të pakëndshme.