Si të komunikoni me një person që ka demencë

Këta janë hapat më të rëndësishëm që do t’ju qetësojnë si juve ashtu edhe personin me të cilin do të flisni

Armatosuni me durim, mos u bëni nervoz, të zhurmshëm dhe të vrazhdë kur u drejtoheni të sëmurëve. Duke njohur dhe pranuar ndjenjat e tyre, ju mund të parandaloni vuajtjet e tyre më të mëdha.

Shumica e njerëzve, pas tronditjes së parë që ndodh kur marrin vesh se një pjesëtar i familjes vuan nga demenca, ndeshen me pyetje të shumta lidhur me këtë sëmundje, sepse janë mjaft të hutuar nga situata e re.

Njerëzit që kujdesen për një të sëmurë të tillë e kanë të vështirë të përballojnë ndryshimet e tij të vazhdueshme në sjellje, të cilat shpesh çojnë në ndryshime në marrëdhëniet e ndërsjella.

Një nga pyetjet më të zakonshme është se si të silleni dhe të flisni me një person të sëmurë, transmeton Telegrafi.

Ja disa këshilla të dobishme…

Qëndrimi dhe gjuha e trupit tuaj janë një formë komunikimi me anë të të cilave ju i përcillni ndjenjat dhe mendimet tuaja një personi me demencë, që ndonjëherë janë më të rëndësishme se fjalët. Një qëndrim pozitiv dhe një qasje njerëzore në të cilën shprehja e fytyrës, toni i zërit dhe prekja fizike luajnë një rol që përcjellin ndjenjën e dashurisë.

Përqendroni të gjithë vëmendjen tuaj te i sëmuri

Para se të flisni, sigurohuni që të hiqni të gjitha burimet e zhurmës. Drejtojuni personit me demencë me emër dhe ndonjëherë prekja ju ndihmon ta drejtoni atë tek ju. Nëse ai është ulur, zbritni në nivelin e syve të tij dhe mbani vazhdimisht kontaktin me sy.

Mundohuni t’i bëni të qarta mesazhet tuaja

Përdorni fjalë dhe fjali sa më të thjeshta. Flisni ngadalë, qartë dhe me ton të qetë. Përmbahuni nga ngritja e zërit, përkundrazi mbani një profil të ulët. Nëse personi nuk ju kuptoi herën e parë, mos e vështirësoni përsëritjen e mesazhit. Nëse ai ende nuk e kupton, prisni disa minuta dhe riformuloni pyetjen. Përdorni emra njerëzish dhe vendesh në vend të përemrave ose shkurtesave.

Një prekje mbështetëse është shumë e rëndësishme

Mos u mundoni t’i bindni se e kanë gabim. Ndonjëherë mbajtja e duarve, prekja, përqafimi dhe lavdërimi mund të japin një përgjigje ose një reagim pozitiv kur nuk e prisni.

Bëni pyetje të thjeshta, një nga një

Për shembull, mos bëni pyetje si: “Doni të vishni një këmishë të bardhë apo blu?” Një mënyrë më e mirë është të tregoni të dy këmisha për t’i dhënë personit të çmendur një zgjedhje vizuale.

Ju lutemi të jeni të durueshëm në pritje të një përgjigjeje

Mundohuni të dëgjoni kuptimin e asaj që thuhet, duke deshifruar ndjenjat që janë në vetë fjalën, por edhe në sjellje. Ju reagoni me qetësi nëse prisni më shumë për një përgjigje.

Inkurajoni aktivitetin

Nxiteni personin të bëjë sa më shumë aktivitete në mënyrë të pavarur sa mund ta shihni. Përdorimi i shenjave vizuale, të tilla si të tregoni me dorën tuaj se ku të vendosni një pjatë ose si të merrni një gotë, mund të jetë shumë e dobishme. Vetëm armatoseni me durim.

Kujtimet e së kaluarës shpesh kanë një efekt qetësues

Shumë njerëz me demencë nuk mund të kujtojnë atë që ndodhi një orë më parë, por ata e kujtojnë qartë jetën e tyre 45 vjet më parë. Shmangni pyetjet që kanë të bëjnë me kujtesën afatshkurtër, të tilla si: “Çfarë keni ngrënë për drekë?” Përkundrazi, ju më mirë bëni pyetje që lidhen me të kaluarën e largët, kujtoni rininë dhe disa momente të bukura dhe të lumtura.

Bëni humor sa herë që është e mundur, por kurrë mos bëni shaka me një person me demencë.

Mos e kritikoni sjelljen e pacientit

Nëse kritikoni një pacient të çmendur, vetëm do ta rëndoni, do ta mërzitni dhe nuk do ta ndihmoni. Kritika për të do të thotë që ju po kërkoni diçka që ai me shumë mundësi nuk mund ta kuptojë dhe përmbushë. Ajo që është logjike për ju nuk është për të. /Telegrafi/