CNN vizitoi një qytet të pushtuar rus, sjell pamje nga vendi ku po zhvillohen luftime të ashpra

Trupat që dekompozohen në rrugë. Vetura civile të shpuara me plumba në rrugë. Gjysma e fytyrës së Leninit u largua nga statuja në shesh. Rrugët e mbushura me copëza. Vendasit grumbullohen në një strehimore nga frika e bombave. Era e vdekjes, në ndërtesat e dëmtuara.

Është një skenë shumë e njohur për Ukrainën, por deri më tani e huaj për Rusinë. Por qyteti kufitar Sudzha u sulmua nga Ukraina njëmbëdhjetë ditë më parë, dhe u pretendua nga presidenti Volodymyr Zelensky të enjten si nën kontrollin e tyre.

Kur presidenti rus Vladimir Putin filloi luftën e tij të zgjedhur dy vjet më parë, Rusia nuk priste që të pushtohej, transmeton Telegrafi.

CNN kaloi në Rusi i shoqëruar nga ushtria ukrainase, duke kaluar postën kufitare të shkatërruar nga sulmi i parë i Ukrainës.

Me horizontin përpara të dëmtuar herë pas here nga tymi i zi nga shpërthimet, vetë rruga ishte jashtëzakonisht e qetë.

Në të dyja anët, fusha të qeta të mbrojtura dikur nga një superfuqi e Luftës së Ftohtë, që nuk kishte parë një pushtim që nga nazistët.

Kthimi në Sudzha u shënua me një kryq të madh të krishterë ortodoks, mbi të cilin shkruhej “Zot na shpëto dhe ruaj”.

Oborre më larg ndodheshin rrënojat e dy tankeve dhe blindave të tjera nga luftimet intensive ditë më parë.

Rrugët e qytetit ishin kryesisht të zbrazëta, por jehonë me stuhinë që shpërtheu rreth tyre. Zjarri i armëve të vogla dhe artileria në dalje e thyen heshtjen, por në distancë.

Eskorta jonë ukrainase tha se dronët rusë që kishin dëmtuar përparimin e Ukrainës në vijat e frontit në muajt e fundit, ishin thjesht shumë të zënë në betejat e vijës së parë për të ngacmuar forcat e Kievit në kufi dhe në Sudzha.

Mungesa e tyre e dukshme dhe ajo e fuqisë ajrore ruse, sugjeroi një përmirësim të mundshëm në aftësitë e Ukrainës për këtë sulm të befasishëm.

Kudo ndodhja e automjeteve të blinduara të furnizuara nga Perëndimi në rrugët drejt Rusisë, tregoi se Ukraina po përdorte burime që prej kohësh pretendonte se i mungonin në këtë luftë.

Sudzha nuk ishte plotësisht e shkretë. Në një ndërtesë të madhe, jashtë hyrjes së bodrumit, një tabelë e madhe e shkruar me dorë nga kartoni shpallte: “Këtu janë njerëz paqësorë në bodrum, pa ushtri”.

Inna, 68 vjeç, u ul jashtë. Kishte 60 civilë të tjerë poshtë, tha ajo.

“Ata sollën shumë kuti, ushqimin e tyre,” tha ajo për forcat ukrainase.

Në bodrum ishte një skenë që e kemi parë në dhjetëra qytete të Ukrainës gjatë dy viteve të fundit, dhe ende po aq trishtuese në Rusi.

Në hyrje të strehës ishte Stanislav, i cili mbante me dorë mjekrën gri kur u pyet si ishte jeta. “Shiko, kjo nuk është jetë. Është ekzistencë. Nuk është jetë”. /Telegrafi/