Si e humbi Rusia një korpus ushtarak në Ukrainë që dikur ishte kërcënim për NATO-n

Gjashtë vjet më parë, Marina Ruse formoi një trup të re të ushtrisë, detyra e të cilit ishte të mbronte Kaliningradin, një enklavë ruse në mjedisin e NATO-s.

Këtë vit, pasi lufta filloi keq për Rusinë, korpusi u dërgua në Ukrainë, ku u mposht shumë keq.

“Formimi, vendosja dhe shkatërrimi i Korpusit të 11-të të Ushtrisë tregon një histori më të madhe se historia tragjike e luftës së Rusisë në Ukrainë. Trupi, i vendosur midis dy vendeve të NATO-s përgjatë një deti strategjik, supozohej t’u jepte forcave ruse një avantazh në një luftë globale”, shkruan Forbes.

Në vend të kësaj, ai u bë “mish i topit” për ushtrinë ukrainase, e cila në letër ishte më e dobët se ushtria ruse. Tani Kaliningrad është pothuajse i pambrojtur dhe tani është zhdukur kërcënimi që trupat nga ajo zonë përbënin dikur për NATO-n.

Korpusi i Njëmbëdhjetë i Ushtrisë nuk është në të vërtetë një formacion i ri. Është një grupim i ri i formacioneve ekzistuese nën një komandë, e cila në vetvete korrespondon me Flotën Baltike të Marinës Ruse. Korpusi mbikëqyr divizionin e motorizuar, regjimentin e veçantë të motorizuar, artilerinë, raketat, mbrojtjen ajrore dhe njësitë mbështetëse.

Përpara se Rusia të zgjeronte luftën e saj në Ukrainë në fillim të shkurtit, në Kaliningrad kishte jo më pak se 12 mijë ushtarë rusë me rreth 100 tanke T-72, disa qindra automjete luftarake BTR, obusa Msta-S dhe raketa BM-27 dhe lëshuesit BM-30. Korpusi i 11-të i Ushtrisë kontrollonte shumicën e këtyre forcave.

I afruar në kufirin perëndimor të Lituanisë, një nga shtetet më të dobëta anëtare të NATO-s, Korpusi i 11-të i Ushtrisë ishte kundër për një pushtim të mundshëm rus të ish-republikave sovjetike të Lituanisë, Letonisë dhe Estonisë. Ajo ishte një forcë tokësore prej 18 mijë ushtarësh në Rusinë perëndimore në kufirin lindor të shteteve baltike.

NATO vëzhgoi me kujdes ngritjen e forcave në Kaliningrad. “Kaliningrad ishte sigurisht, duke folur historikisht, një vend ku ne ishim shumë të vëmendshëm ndaj dinamikës dhe situatës delikate rajonale,” u tha gazetarëve në muajin qershor një zyrtar i mbrojtjes amerikane.

Kjo dinamikë ndryshoi rrënjësisht pas shkurtit. Kremlini angazhoi 80 për qind të forcave tokësore për një pushtim më të gjerë të Ukrainës dhe humbi menjëherë shumicën prej tyre në një përpjekje të dështuar për ta futur nën kontroll Kievin.

Të shpërndara përgjatë rrugëve që të çojnë në kryeqytet, batalionet, brigadat dhe divizionet ruse të udhëhequra dobët, të pafurnizuara ishin objektiva të lehta për artilerinë, dronët dhe ekipet e këmbësorisë ukrainase që mbanin raketa antitank të drejtuara me saktësi.

Pas vetëm një muaji luftime të ashpra, rusët u tërhoqën nga Kievi. Vlerësimet ndryshojnë, por është e mundur që ata pësuan 50 mijë të vrarë dhe të plagosur deri në muajin maj, kur linjat e frontit u stabilizuan.

Në atë kohë, rusët mbanin portin strategjik të Khersonit në Ukrainën jugore dhe ishin në periferi të Kharkiv, një qytet 30 kilometra nga kufiri me Rusinë në Ukrainën verilindore.

Por forcat ruse ishin të brishta. Dhe ajo u bë gjithnjë e më e brishtë pasi ushtria ukrainase, e riarmatosur me artileri dhe raketa amerikane dhe evropiane, filloi të synonte linjat ruse të furnizimit.

I dëshpëruar për trupa të reja, Kremlini mobilizoi Korpusin e 11-të të Ushtrisë, duke e zhvendosur atë me anije dhe aeroplan në Belgorod në Rusinë jugore, më pas në Ukrainë afër Kharkiv.

Tre muaj luftime të ashpra i kishin shterur fuqitë e korpusit. Reuters mori dokumente nga Korpusi i 11-të i Ushtrisë.

Një bilanc i 30 gushtit, pak para kundërsulmit të madh ukrainas, tregoi se trupi ishte në 71 për qind të fuqisë së tij të plotë. Megjithatë, disa batalione u reduktuan në vetëm një të dhjetën e fuqisë së tyre fillestare.

Në fund të gushtit dhe në fillim të shtatorit, forcat e armatosura ukrainase nisën një kundërsulm të dyfishtë në lindje të Kharkiv dhe në veri të Kherson. Operacioni i Kharkiv, që përfshin një duzinë brigada ukrainase, ekspozoi dobësi të thella në forcat ruse në zonë, duke përfshirë Korpusin e 11-të të Ushtrisë.

Dhjetëra mijëra rusë vdiqën, u dorëzuan ose vdiqën në vend ndërsa trupat ukrainase çliruan mijëra kilometra katrorë të rajonit të Kharkiv në vetëm dy javë. Në këtë ofensivë, Korpusi i 11-të i Ushtrisë vuajti më shumë se shumica e formacioneve ruse në rajon. Në fund të shtatorit, Qendra për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare në Uashington, D.C., e përshkroi trupin si “të goditur rëndë”.

Kjo mund të ketë qenë një nënvlerësim. Shtabi i Përgjithshëm ukrainas arriti në përfundimin se trupi humbi 200 automjete dhe gjysmën e ushtarëve të tij në kundërofensivë

Është e mundur që Korpusi i 11-të i Ushtrisë të mbijetojë, por në atë rast do të duhen shumë muaj për të pushuar, ri-pajisur dhe rekrutuar në mënyrë që të rifitojë qoftë edhe një pjesë të fuqisë së mëparshme.

Dislokimi dhe shkatërrimi i mëvonshëm i Korpusit të 11-të të Ushtrisë është një tragjedi për njerëzit që vuajtën dhe vdiqën nën komandën e saj, por edhe një goditje e tmerrshme për përpjekjet e luftës ruse në Ukrainë.

Implikimet e disfatës së këtij trupi shtrihen në të gjithë Evropën, Korpusi i 11-të i Ushtrisë supozohej të mbronte Kaliningradin dhe të kërcënonte frontin lindor të NATO-s. Tani ai nuk mund të bëjë asnjërën, përfundon Forbes. /Telegrafi/