Është koha që Newcastle të merret seriozisht nga të gjithë

Duhet të ktheheni 10 vjet mbrapa për herë të fundit që Newcastle ishte në katër të parat këtë sezon. Por, për të gjetur diçka të ngjashme me entuziazmin që buron nga Tyneside tani, duhet të kthehesh edhe më tej.

“Ndoshta nuk është që nga Kevin Keegan që ka pasur një zhurmë të tillë rreth klubit dhe rreth qytetit”, thotë legjenda e Magpies, Rob Lee.

“Të gjithë në qytet po flasin përsëri për futbollin”, shton Alex Hurst, mikpritës i podcastit të tifozëve True Faith. “Biletat shiten brenda 20 minutave. Ekziston një entuziazëm i vërtetë për të hyrë brenda St James’ Park dhe për të parë atë që po ndodh”.

Hurst që është 34 vjeçar mund të jetë shumë i ri për ta vlerësuar plotësisht atë zhurmë të viteve 1990, por Lee e ndjeu atë nga dora e parë. Ai u bashkua me Newcastle në shtator të vitit 1992, shtatë muaj pasi Keegan mori drejtimin. Së bashku, ata fituan titullin e ligës së parë, përfunduan në vendin e dytë në Ligën Premier dhe dy herë u kualifikuan për në Evropë.

Në sezonin pas largimit të papritur të Keegan, Lee ishte kapiten i Newcastle për të fituar ndaj Barcelonës në Ligën e Kampionëve. Tani, 25 vjet nga ajo fitore e famshme, Magpies po guxojnë të ëndërrojnë sërish netë evropiane.

“Unë nuk e kuptoj pse ata nuk mund të përfundojnë në katër të parat”, thotë Lee, ende një vizitor i rregullt i “St James’ Park”, për Sportsmail. “Përveç Manchester Cityn, gjithçka është në rregull dhe Newcastle është në rritje”.

“Ata barazuan kundër Cityt, mund të kishin mposhtur Liverpoolin jashtë fushe dhe thjesht ta kishin mposhtur me meritë Tottenhamin. Ata e dinë se mund të luajnë mirë kundër skuadrave kryesore, kështu që pse nuk mund të qëndrojnë atje?”.

“Do të thoshte gjithçka për tifozët të ishin sërish në Ligën e Kampionëve. Ka kaluar shumë kohë që ata kanë qenë sfidues për këto lloj gjërash”, ka vazhduar ai.

Newcastle nuk ka luajtur në kompeticionin më të mirë të Evropës që nga koha e Sir Bobby Robson në sezonin 2003-04.

Përpjekja e fundit e Newcastle në kontinent ishte në Ligën e Evropës me Alan Pardew në edicionin 2012-13. Megjithatë, ata gjithashtu luftuan me rënien nga kategoria atë sezon dhe përfundimi i tyre në vendin e pestë për t’u kualifikuar ishte një anomali në 14 vitet e tjera të mjerueshme të pronësisë së Mike Ashley.

Këtë herë, megjithatë, të mbushura me para saudite dhe nën menaxhimin e frymëzuar të Eddie Howe, Newcastle është një skuadër kompetitive.

Ka pothuajse një vit që kur Howe u punësua te Magpies. Që atëherë, ai ka fituar 18 nga 39 ndeshjet e tij në ligë me një total prej 65 pikësh, që është shifra e gjashtë më të mirave.

Ai gjithashtu ka mesataren më të mirë të pikëve për ndeshje (1.67) nga çdo trajner i Newcastle në Ligën Premier që nga Keegan në periudhën e tij të parë.

Howe nuk ishte as zgjedhja e parë e pronarëve të rinj për të zëvendësuar Steve Brucen. Ky ishte Unai Emery, i cili merr drejtimin e Aston Villas pas ndeshjes së tyre në “St James’ Park” të shtunën. Newcastle u kritikua gjithashtu në disa qarqe për mos çmimin e paraardhësit të Emery, Steven Gerrard nga Rangers para Villas. Do të ishte e drejtë të thuhet se ata nuk janë penduar në atë front tani.

Hoëe e ka transformuar klubin me qasjen e tij të qetë dhe metodike, dhe ka rrënjosur një frymë ekipore që nuk është parë në St James që nga ditët e Lee.

Fotot grupore të bëra brenda dhomës së zhveshjes pas çdo fitoreje mund të tallen nga tifozët rivalë, por ato shfaqin një kamp të bashkuar.

Ekziston një foto, e portierit Nick Pope dhe katër mbrojtësve duke festuar fitoren e tyre 1-0 ndaj Evertonit një dy javë më parë, të cilën Howe e do aq shumë sa do ta varë atë në terrenin stërvitor. Kjo mbrojtje ka pranuar vetëm 10 gola në ligë këtë sezon – rekordi më i mirë deri më tani në këtë sezon.

Natyrisht, Newcastle nuk do të fluturonte aq lart pa pasurinë e tyre të gjetur rishtazi. Pra, çdo sukses që gëzon klubi do të ketë gjithmonë një yll në sytë e disave, të cilët besojnë se marrja e pushtetit nga sauditët – me historikun e tyre të tmerrshëm të të drejtave të njeriut – është lavazh sportiv në rastin më të keq.

Nga të gjitha nënshkrimet e Newcastle, askush nuk ka bërë përshtypje më shumë se braziliani Bruno Guimaraes, me tifozët që tashmë debatojnë nëse ai është mesfushori më i mirë i klubit, duke ia kaluar edhe Lees.

Megjithatë, nuk janë vetëm djemtë e rinj që e kanë kthyer Newcastlen në pretendent për një vend të Ligës së Kampionëve. Nga formacioni startues i Howe në fitoren e javës së kaluar në Tottenham, ai trashëgoi gjashtë prej tyre. Janë dy lojtarë në veçanti që ai ka transformuar.

Rishpikja e Joelinton nga Howe nga një humbje prej 40 milionë eurosh në një mesfushor qendror ka qenë i jashtëzakonshëm. Dhe i keqtrajtuari Miguel Almiron ka shënuar pesë gola në po aq ndeshje – të njëjtin total që shënoi në 44 paraqitje në ligë gjatë dy sezoneve të fundit. /Telegrafi/