NI UDHËTIM FANTASTIK NË TË ÇARAT E SHPIRTIT OSE UDHËZIME PËR PRERËS DIAMANTESH

Poezi nga: Halil Matoshi

Në Illionis fusha t’blerta e t’paanë
Kam pa dhe hambarë pa fund
e lugje me tulipanë në provincën Flevoland
mbi alpe kam fluturue si mbi shtëllunga sheqeri

I magjepsun kam me vazhdue udhëtimin
Derisa ka me u shfaqë e kullueme drita
Aty ku due me u ndalë me u lutë
si para ni ikone në kishën e djegun

Dhe n’Vietnam kam me soditë
gjinin Ha Long drague tue zbritun
e n’Kilimanjaro kam me hipun
Dhe n’Tibet si udhëzues me u afru me Zotin librin e t’vdekunve kam në mendje

Porse, fryma m’âsht ndalë
para tablosë së Van Gogh-ut
fushë gruni me fllanza
Që t’hapet parasysh si me kanë derë parajse

Në këtë udhëtim fantastik për në luftën time të fundit
kam marrë mësime nga mjeshtria e Sun Tzu
Dhe prerës diamantësh

Persosmënia e ni diamanti
nuk âsht ni pikturë po ni lindje e vështirë
E për me i ra tamam tana udhët e dritës
duhet me kalu nëpër ditët e Luginës së Vdekjës
dhe netët humnerore të Portës së Ferrit

Duhet ekuilibrim perfekt i zjarrit
shkëlqimit dhe prarimit.
me e shty Arktikun tutje
mos me ia prekë akulli asni damar

Në Minierën Jwaneng në Botsvana
duhet më lëvizë një ton gur
me marrë 1.4 karat diamant

Në secilin tregim fshehet ni diamant

Porse, ma parë duhet me i pushtue dy kodra e ni mal
deri te njajo alamet ngrehine 1.4 karatshe!?
Brenda të cilës thasët plot
me shtresa rrëfimesh me mjegull
e proteza fjalësh janë palue

Duhet me lëviz botën në koordinata
Që kryqëzojnë rrugët tona

Nuk mundem manej. Âsht fundi i udhës.

Nuk âsht magjepsje çasti
por zgjatim estetik i shpirtit shkambor
të shtrojerës
Diçka ndërmjet eterit dhe diamantit

Me bisturi shpatullat duhet me ia pre shkambit me ia nxjerr thelbin n’dritë
me ia çplue plagët

Diamantit krisjen me ia mëkue!