Për lotin dhe “Loti”-n

Nga: Agron Gërguri

Për “Loti”-n si kompozim të Agron Shalës dhe fotografinë e videoartin nga Fahredin Spahija

Qelqi i avulluar nga ngrohtësia e lotit që vizaton shpirtin e lodhur nga mungesa e dashurisë? Apo tinguj që paralajmërojnë dhe ilustrojnë dhembjen?

Ka vite që emocionin ma formësojnë e plotësojnë tingujt e muzikës shpirtërore, pa tekst apo me tekst minimal, si një mesazh që përsëritet… që nga autorët si J. M. Jarre, Vangelis, Kitaro, Ennio Marricone, Hans Zimmer, apo grupi Dead Can Dance me zërin me bërthamë shpirti të Lisa Gerrardit… gjithherë duke dëshiruar e dashur të dëgjoj muzikë të ngjashme që lëron shpirtin, nga autorë shqiptarë, sa për të formësuar e dëshmuar nukleusin autokton dhe mbajtur lartë stekën e talentit që kemi për të prodhuar tinguj që kanë bazë etnosin tonë dhe që janë komunikues me vlerat universale të tingujve që i prodhon natyra e shpirtit. Ishin paralajmërimet e Rexho Mulliqit me “Bareshen” që dhanë shenja se jemi diku në frekuenca… dhe… sot na vjen “Loti” si një përmbledhje artistike e përjetimit estetik të ndjenjës apo pengesës që i bëjmë vetvetes për ta thyer murin brenda nesh, e për t’i dhënë mundësi vetes të jemi të vërtetë.

Ashtu të bërë qull nga djersa e lotit dhe lodhja që ndjejmë nga përpjekja për të dalë tek vetvetja apo tek pjesa e vetvetes që rri tek tjetri, sillemi në labirintin e mundësive duke përcjell vijën e lotit dhe, sikur për një çast, e ndjejmë Edenin e shpirtit që po venitet në horizontin e shikimit kah e ardhmja. Zoti nuk ka faj se ne e gënjyem dashurinë, sikur na thotë “Loti”.

“Loti” i Agron Shalës formon një pellg ndjenjash që mbush liqenin e ujit të vdekjes ku po lahej dikur Gilgameshi në kërkim të ujit për rinim, e në fakt nuk e dinte se pikërisht ishte uji i vërtetë i pavdekësisë që vjen përmes lotit dhe i cili përveçse një sinjal i pasurisë shpirtërore, bëhet thirrje për të dalë nga mungesa e padurueshme e dashurisë midis nesh. Aty ku aktualisht ne po banojmë. Duke e ndjerë udhëtimin e rrëshqitshëm nga pamundësia në dëshirë, muzika lëshon një aromë e cila përshekullon energjinë e ndjenjave tona pozitive, njerëzore, duke na kthyer identitetin e shpërfytyruar, natyrën e dëshiruar po të humbur njerëzore që shpërlahet e njëkohësisht akumulohet përmes lotit, por jo lotit të krokodilit – edhe pse me krokodilë përreth nesh.

Dhe, për të qenë edhe më afër leximit intuitiv të aktualitetit të cilin e ka afinitet artisti, tashmë kompozimi “Loti” po ilustronte edhe dhembjen e asaj që po ndodhë. Tërmeti… Tragjedia në Shqipëri ku deti tundet lotshëm dhe sikur pëlcet nga shpërthimi i tij në përpjekje për të dëshmuar historinë e pathënë dhe duke kërkuar argumentin se ne i duhemi njëri-tjetrit… për drithërima të shpirtit që do të dalë prej vetes për të na thënë diçka nga thellësia të cilën e miklon, e prek, e shqetëson domethënshëm vetëm muzika… e ne nga klithma e zërit e kuptojmë se nuk jemi aty ku duhet, në logun e dashurisë.

Loti i kthyer në partiturë muzikore është edhe si mungesë dhe si thirrje për t’iu kthyer bërthamës të dashurisë pa të cilën vështirë se mund të ecim tutje nëpër dëshira të cilat i thërret jeta.

Faleminderit “Loti” t që na e kuron shpirtin duke na e përkujtuar se megjithatë njerëz jemi.

(Autori është dramaturg dhe regjisor)