Sjelljet që zbulojnë një fëmijë të cilit i bërtasin shpesh

T’i bërtitësh një fëmijë është një nga ato momentet e prindërimit që pothuajse askush nuk mund ta shmangë. Lodhja, stresi, ankthi dhe presioni i përditshmërisë ndonjëherë pushtojnë dhe zëri ngrihet. Por megjithëse një sjellje e tillë është e kuptueshme, ekspertët e zhvillimit të fëmijëve po paralajmërojnë gjithnjë e më shumë se të bërtiturat e shpeshta kanë pasoja afatgjata dhe të rënda për fëmijën.

Në mediat sociale, psikologët dhe terapistët ndajnë shembuj specifikë të sjelljes tek fëmijët që shpesh vuajnë nga të bërtiturat dhe qortimet. Këtu janë tetë sjellje që vërehen më shpesh tek këta fëmijë dhe mund t’i dalloni vetë.

Ata vazhdimisht kërkojnë falje – edhe kur nuk kanë bërë asgjë të keqe

Fëmijët që janë të ekspozuar ndaj ngacmimeve të shpeshta zhvillojnë zakonin e kërkimit të faljes automatike. Ata përpiqen të parandalojnë paraprakisht dënimin e mundshëm, edhe kur janë plotësisht të pafajshëm. Një sjellje e tillë është shpesh rezultat i frikës dhe pritjes së vazhdueshme të një reagimi negativ nga të rriturit.

Rritja e ankthit

Fëmijët që jetojnë në një mjedis ku njerëzit shpesh bërtasin bëhen jashtëzakonisht të tensionuar dhe nervozë. Ata tregojnë shenja ankthi si problemet me gjumin, shqetësimin, kafshimin e thonjve, madje edhe shfaqjen e tikave. Ata janë gjithmonë “në gatishmëri”, duke pritur për një kërcënim të ri.

Përpjekja për perfeksionizëm

Me shpresën për të shmangur zemërimin, disa fëmijë zhvillojnë prirje perfeksioniste. Ata besojnë se përsosmëria do t’i mbrojë nga të bërtiturat dhe ndëshkimet, dhe çdo gabim bëhet shkak për panik dhe faj.

Shmangia e të rriturve

Fëmijët që janë ekspozuar shpesh ndaj talljeve fillojnë t’i perceptojnë të rriturit si një kërcënim. Ata kanë veçanërisht frikë nga figurat autoritare – mësuesit, trajnerët, edukatorët – dhe shpesh zhvillojnë një mosbesim ndaj çdo të rrituri.

Frika nga ndonjë tingull i lartë

Fëmijë të tillë shpesh shfaqin një reagim ngurtësues sapo dëgjojnë një ton të ngritur, edhe nëse nuk u drejtohet atyre. Ata instinktivisht dridhen, shtrëngohen dhe përgatiten për një sulm verbal, sepse janë mësuar me një model të tillë.

Ata nuk dinë të ngrihen për veten e tyre

Për shkak të frikës nga konflikti, fëmijët që shpesh kanë qenë objekt i bërtitjes kanë vështirësi në vendosjen e kufijve dhe në shprehjen e mendimeve të tyre. Ata mësojnë se duhet të qëndrojnë të heshtur për të qëndruar të sigurt dhe shpesh lejojnë të tjerët t’i dominojnë ata.

Tërhiqen dhe shmangin komunikimin

Lërini fëmijët thjesht “të mbyllin gojën” – ndaloni së kërkuari vëmendje, flisni më pak dhe shprehni nevojat e tyre gjithnjë e më rrallë. Një tërheqje e tillë është shpesh rezultat i ndjenjës se shprehja e tyre do të tallen, injorohet ose ndëshkohet.

Ata shtypin ndjenjat dhe emocionet

Fëmijët që janë ndëshkuar shpesh për emocione “të papranueshme” – të tilla si trishtimi, zemërimi ose zhgënjimi – mësojnë t’i fshehin ose t’i shtypin ato. Ata kanë frikë të flasin sinqerisht për atë që ndjejnë sepse janë kritikuar vazhdimisht për të.