Një tjetër Luftë e Ftohtë duhet shmangur, edhe nëse Putin ‘luan me zjarrin’

Unë nuk e kam arritur moshën kur mund të them se po shoh historinë të përsëritet. Kjo nuk madje nuk është as e saktë; gjërat gjithmonë kthehen ndryshe por janë qeniet njerëzore ato që vazhdojnë të bëjnë të bërë të njëjtat gabime.

Njëri është instinkti për të ndërhyrë në Lindjen e Mesme. Një dekadë kaloi duke parë Perëndimi të mundohej të ishte me i kujdesshëm por tani kujtimet janë venitur dhe barbarizmi në Alepo po shkakton gjithnjë e më shumë, përgjigje emocionale. Videot nga spitalet e fëmijëve jetimë dhe prindërit që mbajnë zi , janë disa nga më pikëllueset që kam parë.

Ne duhet të bëjmë diçka … por çfarë? Në këtë fazë një zonë ku ndalohet fluturimi mund të nënkuptohet si përpjekje për të komanduar avionët ruse dhe kjo do të pritet mirë. Nuk është e qartë se cilët nga grupet rebele duhet të mbështesin; disa prej tyre janë fanatikë, sa apo edhe më keq se Assad. Vetë Assad, nga ana tjetër, do të na luftonte edhe me bombën e fundit që ka i mbetur. Logjika na bën të mendojmë se po shohim një ‘Ruanda’ të re dhe se duhet të ‘vëmë këmbët’ në terren për ta ndaluar. Por ne e dimë se sesi mbaron, apo kemi harruar?

Një tjetër makth nga e kaluara, u rikthye tragjedinë siriane: Konfrontimi me Rusinë. Në shekullin e 19 ajo u quajt “Loja e Madhe”, në të 20-in Lufta e Ftohtë. Tani jemi duke thënë se Vladimir Putin po “pushton botën përmes bombave” në Aleppo dhe “vjedhjeve të emaileve” në Amerikë. Përsëri duhet të bëhet diçka.

Por ka disa gjera që të gjithë duhet t’i kemi të qarta: Agresioni rus është një fakt, ndarja e Ukrainës është dëshmi për këtë. CIA duhet të ndajë dëshmitë e saj mbi ndërhyrjen në zgjedhjeve amerikane, por, duke “supozuar” se kjo ka ndodhur, bën një gabim edhe më të madh. Aleanca e Rusisë me Asadin është hipokrite dhe joetike. Rusia shet veten si fuqia e vetme që mund të mbroj krishterimin. Por nuk ka asgjë të krishterë në bombardimin e civilëve, apo në aleancën me shtetin teokratik të Iranit.

Arsyeja e parë pse nuk dua një konfrontim gjeopolitik me Rusinë janë rreziqet e larta. Nuk është se kam frikë nga një luftë bërthamore ( me gjasa), edhe pse ne të gjithë duhet ta urrejnë ‘thjesht mendimin’ e kësaj lufte, por sepse ‘garat ushtarake’ me Rusinë kërkojnë shpenzime të mëdha parash. Ne nuk do ta luftojmë Rusinë në Estoni ose Letoni, por unë mund të imagjinoj një skenar t mundshëm: Ne kemi sakrifikuar popullsinë e Ukrainës apo Sirisë në emrin tonë. Unë pres që Perëndimi të jetë po aq i pamëshirshëm sa Moska.

Një lajm i mirë është fakti që SHBA-ja ka vendosur të kufizojë shitjen e armëve në Arabinë Saudite, por jo para se pretendohej se sauditët kryen abuzime të shumta në Jemen me armët e Perëndimit. Kjo nuk është raportuar gjerësisht, ashtu sic bëhet me shkeljet e Putinit.

Së dyti, konfrontimi me Rusinë është një shpërqendrim nga beteja kryesore: ajo e terrorizmin. Kërcënimi kryesor për civilët perëndimorë nuk është Vladimir Putin por terrorizmi. Ky është një problem që ne në fakt të ndajnë nga Rusia dhe do të ishim budallenj nëse nuk do të përpiqeshim për një marrëveshje për ‘trajtimin’ e tij. Do të ishte me mirë ta integronim Rusinë në sigurinë globale sesa ta izolonim, apo jo?

Por unë jam duke u treguar naiv, natyrisht. Apo ndoshta kam marrë para nga Moska? Këto janë akuzat që shoqërojnë gjithnjë këdo që flet kundër ‘rusofobisë’. Realiteti është se gjithmonë mund të kuptosh kur dikush është ‘kukulla’ e Rusisë, sepse ata reklamojnë hapur ( Russia Today ose Sputnik për shembull). Në të kundërt, Mike Flynn, i zgjedhur nga Trump si Këshilltari i Sigurisë Kombëtare, nuk është një “kukull ruse” vetëm se ka ngrënë një darkë me Putinin. Dhe Rex Tillerson, i cili do të jetë Sekretari i ardhshëm Shtetit, nuk është “njeriu i KGB-së” vetëm se mori një herë një medalje miqësisë nga Putin. E njëjta medalje iu dha Rowan Williams dhe Jean Kretien.

Një gjë e mirë në lidhje me fitoren e Trump është se ai duket të jetë imun ndaj presionit për të ndjekur ortodoksinë e politikës së jashtme. Nëse Hillary Clinton do të fitonte zgjedhjet presidenciale, nuk do kishte asnjë dyshim se tensionet mes Amerikës dhe Rusisë do të ishin shumë më të larta dhe të debati do të arrinte kulmim.

Askush nuk mendon se Moska duhet nënvlerësuar, por as nuk duhet të thellohet edhe me tej ky konflikt ushtarak, duke pretenduar se Perëndimi kërcënohet nga “djali i keq rus” tek i cili duhet të përqendrojmë forcën tonë fizike dhe morale. /Tim Stanley – The Telegraph – Përshtati Syri.net/