Kur e vërteta dhemb gjithmonë

Rreth reagimit të Sejdi Sadikut, drejtor i shkollës fillore “Migjeni” në Siboc, të titulluar: “Një temë si një barsoletë”

Drejtorit të shkollës fillore “Migjeni” në Siboc dhe i paraleleve të ndara në Shtëpitullë dhe Graboc i Epërm të Obiliqit, z. Sejdi Sadiku, i janë dashur plot 13 ditë që të përgatitet për reagimin ndaj shkrimit tim me titull: “Rreth Abetares së përbashkuar”, i botuar më 23 maj të këtij viti!

Unë, autori i shkrimit “Rreth Abetares së përbashkuar”, nuk e kam zbuluar ujin e nxehtë, por e kam thënë dhe po e përsëris se shkrimin e kam shkruar i motivuar nga një televizion yni, ashtu siç edhe kam theksuar se “para pak ditësh në lajmet qendrore të një televizioni nacional, pashë një raport investigues që ky televizion e kishte realizuar pikërisht në Shkollën Fillore, ku në vitin 1971 kisha filluar t’i mësoja shkronjat e para…”!

E kam thënë dhe po e përsëris se pas përcjelljes së raportit të televizionit nacional “jam ndier shumë keq…”, dhe për këtë kam dhënë jo pak arsye (derisa televizionet jo rrallë kanë më shumë fuqi investiguese se sa mediumet tjera). Si nuk jam ndier keq, derisa në këtë shkollë punojnë madje edhe tre vëllezër, ndërsa për lidhje të tjera gjaku – si kushëriri i parë apo kushëriri i dytë – as që flitet?! Si të mos ndjehem keq kur familjarët e mi kanë cilësi jashtëzakonisht të dobëta të mësimnxënies në këtë shkollë?

Po e përsëris, jam ndier shumë keq edhe për faktin se në kuadër të kësaj shkolle kanë punuar mësimdhënësit e nderuar si Fetah Bylykbashi, Emine Rakovica, Emine Berisha, Isa Feriz Mjeku, Kadri Ujkani dhe shumë mësimdhënës të tjerë eminentë, përfshirë këtu në veçanti edhe mësimdhënësin dhe veprimtarin Musa Hoti, i cili më vonë do të kërkonte azil politik në Belgjikë. Nga ambientet e shkollës fillore në Shtëpitullë kanë dalë shumë nxënës që pastaj i kanë vazhduar studimet në Zagreb, Sarajevë dhe shumë kryeqytete të tjera të ish-republikave të ish-Jugosllavisë. Dhe, po e përsëris se nxënësit e kësaj shkolle më vonë i kanë shërbyer Kosovës me profesionalizëm dhe dinjitet.

Z. Sadiku dhe mësimdhënësve të kësaj shkolle ua kujtoj (ndonëse ata e dinë shumë mirë), se pas largimit të mësimdhënësve të nderuar që i përmenda më lart, shkolla fillore “Migjeni” në Shtëpitullë nuk ishte e përgatitur që t’i ofrojë studentë të përgatitur as Universitetit të Prishtinës, dhe e them me kompetencë se pas fundit të viteve ’70-ta nga ky fshat shumë pak studentë kanë patur mundësi që t’i vazhdojnë studimet në UP, ndërsa të mos flasim që pati ndonjë tendencë për t’u shkolluar në universitetet tjera jashtë Kosovës.

Në pyetjen e gazetarit të televizionit tonë se në shkollën fillore “Migjeni” në Shtëpitullë janë të punësuar mësimdhënës kryesisht të dy familjeve, përgjigjet e vet mësimdhënësve të kësaj shkolle, pastaj të vet z. Sadiku, por edhe të Drejtorit të Drejtoratit për Arsim në Komunën e Obiliqit, jo vetëm që nuk ishin bindëse, por ishin edhe sfilitëse dhe po aq të sikletshme!

Ashtu si drejtorit të kësaj shkolle z. Sejdi Sadiku, edhe mësimdhënësve të kësaj shkolle u them se kurrën e kurrës nuk do të kisha pranuar që të kapja ditarin për të dhënë mësim derisa në të njëjtën shkollë do të kisha punuar së bashku me vëllezërit dhe shumë kushërinj të mi. E them me përgjegjësi se jo vetëm që është nepotizëm në njërën anë, por edhe joinstitucionale e joligjore në anën tjetër, që të punosh me vëllezër në të njëjtën shkollë në shekullin në të cilin jetojmë.

Drejtori i shkollës fillore “Migjeni” në Siboc në reagimin e tij thotë: “Unë kam qenë drejtor në këtë shkollë që nga 1 shtatori 1974…”. Përgjigja është e thjeshtë; këtu mbase edhe kanë ngelur reformat në atë shkollë, pra disa dekada më parë.

Në vazhdim, drejtori i shkollës fillore “Migjeni” në Siboc dhe i paraleleve të ndara në Shtëpitullë dhe Graboc i Epërm, thotë: “Ky shkrim me këto gënjeshtra, vërtet më provokoi edhe mua – drejtorin e Shkollës Fillore ‘Migjeni’ në Siboc, në kuadër të së cilës shkollë është edhe paralelja e ndarë fizike në Shipitullë dhe ajo në Graboc të Epërm se duke e parë storjen e xhiruar ‘të gjithë dukeshin të veshur si mos më keq’ (fjala është për mësimdhënësit e Shipitullës v.i.), se shkolla nuk është riparuar në dekadat e fundit dhe dera e hyrjes në shkollë ia ka kujtuar ‘storjet tmerruese të shpellave të Tora-Borës’”.

Konsideroj se pas publikimit të shkrimit tim, në mënyrë që “gënjeshtrat” e mia të konstatohen, do të duhej që z. Sadiku t’i ftonte inspektorët e Ministrisë për Arsim që t’i inspektonin hapësirat e kësaj shkolle në mënyrë që t’i “demantonte” edhe storjet e televizionit nacional, edhe të thënat e mia dhe jo të harxhonte kohën për të polemizuar kot.

Të inspektohen ambientet e kësaj shkolle se në ç’kushte mbajnë mësim nxënësit e këtushëm, pastaj të vërtetohet se çfarë niveli të nyjave sanitare i disponon kjo shkollë, pse jo edhe të verifikohet niveli i përgatitjes shkollore të vet mësimdhënësve, dhe krejt në fund edhe nepotizmin e trashur deri në zullum.

Ish-drejtorit të shkollës ku unë e kam kryer shkollën fillore (që edhe tash pas katër dekadave është ende drejtor), ia kujtoj se në ambientet e kësaj shkolle në kohën kur unë isha nxënës kurrë nuk ka patur as hapësira tualeti, as ujë për pije.

Lidhur me këtë nuk dëshiroj të jem shpjegues, sepse po t’i shpjegoja këto gjëra, atëherë rrëfimi për këtë shkollë do të merrte përmasa bizare në njërën anë dhe dëshiroj që ta ruaj nivelin intim të të gjithë nxënësve të kësaj shkolle në anën tjetër përfshirë edhe mua… Aktualisht, për ambientet e kësaj shkolle ku nxënësit e vijojnë mësimin, nuk kam çka të flas. Bashkëfshatarët e mi tash ankesat i kanë edhe më të theksuara se katër dekada më parë. Me vet faktin që dhjetëra familje i kanë braktisur fshatrat Graboc i Epërm dhe Shtëpitullë vetëm për të patur nivel më të avancuar arsimimi për fëmijët e tyre, çdo fjalë do të ishte e tepërt.

Duke mos dashur që të vazhdoj më shumë, z. Sadiku ia rikujtoj se ai nuk mund ta dojë më shumë vendlindjen time se sa e dua unë, aq më pak kushërinjtë e mi që punojnë në këto dy shkolla. Dhe së dyti, njëmend unë nuk jetoj në Graboc, por familjen time e vizitoj çdo fundjavë.

Sa i përket barsoletave, po ia rikujtoj se barsoletat për shkollën që e udhëheq ai nuk kanë të ndalur, si sot, si njëzet, si dyzetë vjet më parë. Po të kishte cilësi arsimi në vendlindjen time, e siguroj z. Sadiku se do të kisha jetuar edhe unë me familjen time të ngushtë, pasi kryeqyteti i Kosovës është vetëm 24 kilometra larg vendlindjes sime, asnjë kilometër më shumë!

(Autori është profesor dhe ka mbaruar Fakultetin Filologjik në UP dhe është bashkëthemelues i Qendrës për Informim të Kosovës)