“Me fishekët e fundit”, si ia dolën t’i përballojnë tanket serbe në ofensivën e 22 shtatorit në Drenicë, flasin ish-ushtarët e Fehmi Lladrovcit

Ish-ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), kanë rrëfyer për ofensivën e 22 shtatorit 1998, e cila ndodhi në zonën e quajtur Shavarinë, mes tri fshatrave: Çikatovë, Gllanasellë dhe Dobroshec.

Për t’i bërë ballë armikut, fillimisht ishin hapur istikame në një vijë rreth një kilometershe në të cilat do të pozicionoheshin ushtarët e UÇK-së.

E gjithë kjo ishte bërë edhe me ndihmën e burrave vullnetarë të fshatit të cilët punuan natë e ditë.

Kjo ofensivë ishte një përballje e ashpër mes ushtarëve të UÇK-së dhe forcave serbe, të cilat ishin të pozicionuara në Fabrikën e Ferronikelit.

Sipas ish-ushtarit të UÇK-së, Ukë Uka, përgatitjet për betejë filluan herët në mëngjes, pasi ishte kuptuar se ka lëvizje të forcave serbe përskaj fabrikës.

“Rreth orës 08:00, komandanti Fehmi Lladrovci erdhi me grupin e Sabit Lladrovcit dhe disa ushtarë të tjerë. Ai na dha motivimin më të madh me fjalët: ‘Ka ardhur dita jonë.’ Na tha se kjo ishte dita për të mbrojtur vendin tonë, familjet tona, dhe se forcat serbe ishin aty për të na pushtuar dhe vrarë”.

“Ai na këshilloi që të kursejmë municionin, sepse ishim në kushte shumë të vështira,” rrëfen Uka.

Armët që kishin ushtarët e UÇK-së ishin të kufizuara, duke përfshirë disa lloje pushkësh, mortaja dhe granata dore, por pavarësisht mungesës së municionit dhe armatimit, luftëtarët mbetën të vendosur për të mbrojtur territorin e tyre.

Ish-ushtari i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), Ramadan Kurrumeli, foli edhe për mungesën e armatimit dhe përgatitjet e tyre përballë një armiku të pajisur rëndë.

“Veç një murtajë 500-she kishim dhe disa mitraloza, por pavarësisht kësaj, ne i zmbrapsëm tanket serbe tri herë,” tregon ai.

Ndonëse ishte bërë thirrje për kursim municioni, ish-ushtari Avni Bunjaku rrëfen se pse nuk mund të kursenin.

“Thirrjet që i ka ba Shaban Berisha, Ukë Uka e shokët e tjerë, kurseni municionin, ishte shumë e vështirë me i respektua pasi forcat serbe ishin shumë afër. Ne i shiheshim me sy dhe nuk ta jepte ndjenjën që me u ndalë, mos me gjuajtë me rafal”.

“…Gjatë asaj kohe kemi gjuajtur shumë, po thuajse municioni ka ardhur tek 100 fishekët apo 50 – 60 të fundit. Ne prapë kemi rezistuar, prapë këtyre që kanë ardhur në ballë. E gjithë kjo ka zgjatur një orë. Rreth orës 13:00 apo 14:00 s’muj me përcaktu saktë, Islami, Shabani, e kush ka qenë tjerët në pjesë e skajshme, ku lidhet me kanalin tjetër kanë thënë qetësi se po vërehen forcat serbe që kanë lëvizur në të majtë. Kur kanë thënë qetësi, ne nuk vërejtshim ndonjë gjë në pjesën tonë. Islami ka thënë se po e dëgjoj një zë serbisht duke folur. Pas kësaj kemi gjuajt në drejtim të tyre, dhe i kemi eliminuar. Janë tërhequr me gjamë të mëdhaja”, rrëfeu Bunjaku.

Nga luftimet e pandërprera, ish-ushtari Selatin Kurrumeli tregoi se mbeti pa fishekë.

Ai i kishte kërkuar bashkëluftëtarit Shaban Berisha municion.

“Shaban Berisha mi ka ofruar dy fishekë, m’ka thënë, s’kam shumë, qita i kam po t’i dha. Për çka duash ruaji – ata fishekë i kam marrë dhe jam dalë nga ajo pjesë”, u shpreh Kurrumeli.

Luftimet zgjatën deri në shtatë orë.

Pavarësisht presionit të madh, pozicioni i mbrojtur nga UÇK-ja nuk u shkel nga tanket serbe.

Ndërsa, sipas Ramadan Kurrumelit, kolonat e automjeteve serbe kaluan nëpër fshatin Dobroshec dhe i dolën përballë komandantit Fehmi Lladrovci, i cili më vonë u vra në atë zonë.

“Dobrosheci nuk e bëri ‘Çklak’,” rrëfeu Kurrumeli.

Kjo ofensivë mbetet një nga momentet e rëndësishme të rezistencës së UÇK-së kundër pushtuesve serbë.

Dokumentarin e plotë mund ta shikoni KËTU.