‘Si Çornobili’: Ukrainasit, të kujdesshëm, kthehen në qytetet e shkatërruara pas tërheqjes ruse

Gëzimi, frika dhe pikëllimi shiheshin në fytyrën e Nataliia Yelistratova ndërsa ajo u ul pranë të shoqit në një tren special që kthehej në qytetin e tyre të lindjes Balakliia që Ukraina e ka rimarrë javën e kaluar pas gjashtë muajsh pushtim rus.

Sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, qyteti – i cili kishte një popullsi prej 27,000 banorësh para luftës – është një nga pikat kryesore urbane që Ukraina ka rimarrë në rajonin verilindor të Kharkiv në fillim të shtatorit pas një “shembjeje” të papritur të një prej linjave kryesore të frontit të Rusisë.

Duke buzëqeshur, Yelistratova tha: “Moti është i mrekullueshëm sepse po shkojmë në shtëpi. Gjendja ime është e mrekullueshme, jemi shumë të lumtur tani”.

Dhe sapo tha këtë, ajo filloi të qante.

“Jam pushtuar nga emocionet e mia. Ne nuk kemi qenë në shtëpi për pesë muaj. Unë dua shumë të shoh se çfarë ka atje dhe çfarë ka ndodhur”, tha ajo dhe u kthye për të siguruar të shoqin: “Nuk po qaj, Unë jam mirë”.

Yelistratova po udhëtonte 80 km (50 milje) nga Kharkiv me burrin dhe vajzën e saj në një nga trenat specialë të vendosur për banorët e qytetit që dëshironin të ktheheshin.

Shoferi Maksym Kharchenko tha se treni në linjën Kharkiv-Balakliia lidhte aeroportin e Kievit me qendrën e qytetit, por duke qenë se lufta kishte ndalur të gjithë trafikun ajror, ai mund të ridislokohej në Kharkiv.

Ndërsa treni përshkoi pyjet me mjegull dhe kaloi ndërtesa të shkatërruara, shumica e pasagjerëve u ulën në heshtje të qetë.

Po kthehen në shtëpi por ende të frikësuar

Pasi në Balakliia, Yelsitratova dhe familja e saj ecën nëpër qytetin e goditur i cili dukej se kishte dëme nga granatimet.

Dritaret dhe ballkonet e një blloku fqinj u thyen dhe fasada u godit nga copëza.

“Është sikur jemi në Çornobil”, tha vajza e saj, Olena Miroshnichenko. “Askush nuk bëri asgjë, për gjysmë viti, askush nuk e shkurtoi barin dhe shkurret. Gjithçka është e tejmbushur”.

Pasi u kthyen në banesën e tyre, familja filloi të kontrollonte dëmin.

Brenda pak minutash, Yelistratova kishte gjetur një copëz (metali) në një mur.

“Është e frikshme”, tha ajo.

“E kam pasur këtë ndjenjë, se në çdo moment një predhë mund të shpërthejë ose një aeroplan mund të fluturojë sipër. Unë kam ende frikë të jem këtu”. /Telegrafi/