LETËR NGA MEKSIKA PËR ARBENIN

(Për ditëlindjen e pestë të nipit i cili jeton në Santiago të Kilit)

Poezi nga: Xhevdet Bajraj

Arben
unë po plakem mbrapsht
po shndërrohem në fëmijë të vetmuar
mbase një ditë në një livadh në qiell
do të filloj të rritem sërish
me qingja e me engjëj

Këtë verë isha në Rahovec
dhe atje sivjet
si në dy dekadat e fundit
dielli dhe hëna nuk ndriçonin
por piqnin
digjnin
më duhej të shkoja në Caffe Bar The Doors
e ta shuaja zjarrin me birra të Pejës
e ta shuaja gacën me raki rrushi
se në gacë isha shndërruar
kështu që tash të flet hiri
hiri që e mban mend që dikur ishte zjarr
zjarr i dashurisë majë bjeshke
apo mes hardhive të rrushit
dhe si dielli dhe hëna e sivjetme
u ndriçoja rrugën të tjerëve
derisa u dogja u bëra hi
(Tash do të kthehen shirat
do të bie edhe borë
pranvera do të më shndërroj në gur të fortë)

Arben
tash po mplakem por jo si të tjerët
jo si ata që bëhen të urtë të mençur të matur
po bëhem fëmijë
po të arrijë në moshë
je larg se do të kishim lozur bashkë
do ta dhuroja një çamçakëz Bazooka
se i solla dy nga Kosova
m’i dhuroi pronarja e dyqanit të ëndrrave
që quhej Jeta
(sepse edhe rruga njëdrejtimëshe ku ndodhet shitorja
quhet Jeta)
se nuk kishte para të imta për të ma kthyer kusurin
Tashmë e din se si krijohen balonat me çamçakëz
do t’i frynim deri sa të shpërthenin
do të tregoja se çka kam parë në Kosovë
në të vërtetë do t’i dhuroja ato pamje
se ato që shohim janë tonat
vetëm tonat
ashtu siç jemi ne të atyre që na shohin

Eh pra
e kam parë çdo ditë për një muaj të tërë një mace
që para dyerve të mbyllura të një shtëpie të braktisur
sapo dëgjohej namazi i mëngjesit i incizuar
i myezinëve të ndryshëm
nga altoparlantët e xhamive të ndryshme
e linte një mi të ngordhur dhe priste të hapen dyert
e shtëpisë
kur mbaroi muaji
macja një javë të tërë
e sillte nga një këlysh të ngordhur të saj
para derës së shtëpisë
dhe priste të hapen dyert
dikur dorëzohej
i merrte me vete
vetëm Zoti i madh e dinte se ku i çonte

Në mëngjes zgjoheshin pak njerëz
ata që kishin për të shkuar në punë
një nga të sëmurët mendor
i cili zakonisht me fanellën e supermanit
dilte për kafe në çarshinë e qytetit
gruaja po ashtu e sëmurë mendore
para xhamisë kryesore
nga ata që shkonin për t’u falur
kërkonte pesë euro lëmoshë
sa për një biletë autobusi deri në Prizren
dhe për t’i ngrënë pesë qebapë
ndërsa kur e pyesnin se përse i nevojiten ato pesë euro
ajo mezi e priste këtë rast që t’u përgjigjej
në të vërtetë dukej sikur jetonte për atë moment
dhe si dikush që e shpallte fitoren ndaj një armiku të përbetuar
ua përplaste në fytyrë
me plot dinjitet
dua të shkoj në Prizren për të bërë seks

Zgjoheshin edhe të rinjtë që e braktisnin atdheun
aty-këtu ndonjë plak a plakë
që u shkonin fëmijëve për vizitë në dhera të huaj
zgjoheshin kurbetçarët për t’u kthyer nga kanë ardhur
zgjohej edhe i forti i lagjes
një veteran i rrejshëm i luftës së fundit
dilte te dera e oborrit
dhe sa herë kalonte atypari ndonjë vajzë a grua e fqinjëve
lehte si qenë
po po
ai i njëjti
që me gruan e vet bënte seks
një herë në vit
vetëm në pranverë
apo në sezonin kur bëjnë seks kafshët
për t’u shumuar
Në murin e lartë që quhet Kosovë
zgjohen edhe njerëzit e vizatuar
duke i ledhatuar kërthizat
me fytyra të kënaqura
apo më mirë të them të vetëkënaqura
që duken sikur sapo kanë masturbuar
Zgjohej edhe fqinji që e torturonte qenin e vet
ia mësonte të birit të tij
se si zbutet kafsha tashmë e butë
Së bashku me të në mes të Rahovecit
në ora pesë të mëngjesit
që njëzet e dy vjet
zgjohej edhe fqinji tjetër
i cili në mes të oborrit të tij të vockël
e mprehte me çekan shatin
dhe me sa zë që kishte
e këndonte këngën e Destan Begut
pastaj kthehej në gjumë
se nuk kishte vresht
nuk kishte arë

Zgjohej tmerrshëm realiteti
ngrihej në dy këmbët e pasme
i zgjaste kthetrat e mprehta si thika
kah e nesërmja
zgjohej edhe urrejtja mes njerëzve
zgjoheshin demonët
zgjoheshin analistët politikë
akademikët e shpifur
mësuesit e shpifur
mjekët e shpifur
heronjtë e shpifur
zgjoheshin gratë e rrahura e të dhunuara një natë më parë
se duhej ta përgatitnin ushqimin para se t’u zgjohen burrat
zgjoheshin edhe burrat e rrahur po atë mëngjes
se duhej t’ua përgatitnin kafenë e parë grave të tyre
zgjoheshin banorët e burgut
përjashto këtu drejtorin e burgut
dhe të burgosurve të privilegjuar
zgjoheshin oligarkët
zgjoheshin besa edhe shumica e të vdekurve për së gjalli
dhe natyrisht
zgjoheshin edhe kafshët e egra dhe të buta

Nuk zgjoheshin
Nuk zgjoheshin
Hëm
Nuk zgjoheshin i dashur Arben
vetëm ata apo ato
që kishin vdekur përnjëmend
dashuria mes njerëzve
këlyshët e ngordhur të maces
minjtë që i sillte para dyerve po ajo mace
prokurorët
dhe politikanët