Në fillim, mjeku refuzoi të testonte djalin njëvjeçar: Rrëfimi prekës i brazilianes që humbi fëmijën e saj të vogël nga COVID-19

Më shumë se një vit në pandemi, vdekjet në Brazil tani janë në kulmin e tyre.

Por, pavarësisht provave mbizotëruese se Covid-19 vret rrallë fëmijë të vegjël, në Brazil 1.300 foshnje kanë vdekur nga virusi, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

Një mjek refuzoi të testonte djalin një vjeçar të Jessika Ricarte për Covid-19, duke thënë se simptomat e tij nuk përshtateshin me profilin e virusit.

Dy muaj më vonë ai vdiq nga ndërlikimet nga sëmundja.

Si filloi e gjitha?

Pas dy vjet përpjekjesh dhe trajtimesh të dështuara të shtatzënisë, mësuesja Jessika Ricarte kishte hequr dorë nga të pasurit një familje.

Por më vonë ajo mbeti shtatzënë me Lucas.

“… ai ishte një dritë në jetën tonë. Ai tregoi se lumturia ishte shumë më tepër nga sa e imagjinonim”, thotë ajo.

Ajo së pari dyshoi se diçka nuk ishte në rregull kur Lucas, humbi oreksin e tij.

Në fillim Jessika mendoi nëse ishte fakti se po i dilnin dhëmbët.

Kumbara e Lucas, një infermiere, sugjeroi që ai mund të kishte thjesht një dhimbje të fytit.

Por pasi ai zhvilloi një ethe, pastaj lodhje dhe frymëmarrje dhe lodhje, Jessika e çoi në spital dhe kërkoi që ai të testohej për Covid-19, përcjell Telegrafi.

“Mjeku vendosi oksimetrin. Nivelet e Lucas ishin 86%. Tani e kuptova që nuk është normale”, thotë Jessika.

Por ai nuk kishte ethe, prandaj mjeku i tha: “Mos u shqetëso. Nuk ka nevojë për një test për Covid-19. Ndoshta është vetëm një dhimbje e vogël në fyt”.

Ai i tha Jessikas se Covid-19 ishte i rrallë tek fëmijët, i dha asaj disa antibiotikë dhe e dërgoi në shtëpi.

Pavarësisht nga dyshimet e saj, nuk kishte asnjë mundësi që Lucas të testohej privatisht në atë kohë.

Jessika thotë se disa nga simptomat e tij u zhdukën në fund të kursit të tij 10-ditor të antibiotikëve, por lodhja mbeti – ashtu si shqetësimet e saj rreth coronavirusit.

“Unë i dërgova disa video kumbarës së tij, prindërve të mi, vjehrrës sime, dhe të gjithë thanë se po e ekzagjeroja, se duhet të ndaloja së shikuari lajmet, se po më bënin paranojak. Por unë e dija që djali im nuk ishte vetja, se nuk po merrte frymë normalisht”.

Ky ishte maji i vitit 2020 dhe epidemia e coronavirusit po rritej. Dy njerëz kishin vdekur tashmë në qytetin e saj, Tamboril në Ceará, në veri-lindje të Brazilit. “Të gjithë e njohin njëri-tjetrin këtu. Qyteti ishte në shok”.

Burri i Jessika, Israel ishte i shqetësuar se një vizitë tjetër në spital do të rrisë rrezikun që ajo dhe Lucas të infektohen me virusin.

Por javët kaluan dhe Lucas u bë më i fjetur dhe i fjetur. Më në fund më 3 qershor, Lucas villte pa pushim pasi kishte ngrënë drekë, dhe Jessika e dinte se duhej të vepronte.

Ata u kthyen në spitalin e tyre lokal, ku mjeku testoi Lucas për Covid-19, për ta përjashtuar atë.

Por kumbara e Lucas, e cila punonte atje, i dha lajmin çiftit se rezultati i testit të tij ishte pozitiv.

“Në atë kohë, spitali nuk kishte as reanimator”, thotë Jessika.

Lucas u transferua në një njësi të kujdesit intensiv pediatrik në Sobral, mbi dy orë larg, ku ai u diagnostikua me një gjendje të quajtur multi-system inflammatory syndrome (MIS).

Kjo është një përgjigje ekstreme imune ndaj virusit, e cila mund të shkaktojë inflamacion të organeve vitale.

Gjatë 33 ditëve që Lucas ishte në ICU, Kujdes Intensiv, Jessikas iu lejua ta takonte atë vetëm tre herë.

Lucas kishte nevojë për imunoglobulinë – një ilaç shumë i shtrenjtë – për të “shfryrë” zemrën e tij, por për fat të mirë një pacient i rritur që kishte blerë të tijën kishte dhuruar një ampulë të mbetur në spital.

Lucas ishte aq i sëmurë sa vazhdoi të merrte një dozë të dytë të imunoglobulinës.

Ai zhvilloi një skuqje në trupin e tij dhe po vuante nga një ethe të vazhdueshme. Ai kishte nevojë për mbështetje për të marrë frymë.

Pastaj Lucas filloi të përmirësohej dhe mjekët vendosën t’i nxirrnin tubin e oksigjenit. Ata thirrën me video Jessikan dhe Israelin në mënyrë që ai të mos ndihej i vetëm kur të vinte në vete.

“Kur ai dëgjoi zërat tanë, ai filloi të qajë”, rrëfen Jessika.

Ishte hera e fundit që ata po shihnin djalin e tyre duke reaguar.

Gjatë thirrjes tjetër përmes videos “ai kishte një pamje të paralizuar”.

Spitali kërkoi një skanim CT dhe zbuloi se Lucas kishte pasur një goditje në tru.

Megjithatë, akoma çiftit iu tha se Lucas do të shërohej me kujdesin e duhur dhe së shpejti do të transferohej nga Kujdesi Intensiv në një repart të përgjithshëm.

Kur Jessika dhe Israeli shkuan për ta vizituar atë, mjeku kishte po aq shpresë sa ata, thotë ajo.

“Atë natë, e vura telefonin tim celular në heshtje. Unë ëndërrova se Lucas erdhi tek unë dhe më puthi hundën. Dhe ëndrra ishte një ndjenjë e madhe dashurie, mirënjohjeje dhe u zgjova shumë e lumtur. Pastaj pashë celularin tim dhe pashë 10 telefonatat që kishte bërë mjeku”.

Mjeku i tha Jessika se rrahjet e zemrës së Lucas dhe nivelet e oksigjenit kishin rënë papritur dhe ai kishte vdekur herët atë mëngjes.

“Është e rëndësishme që mjekët, edhe nëse besojnë se nuk është Covid-19, të bëjnë testin për të eliminuar mundësinë,” thotë ajo.

“Një foshnjë nuk di të thotë atë që po ndjen, kështu që ne varemi nga testet”. /Telegrafi/