“Zoti të dhashtë”

Nuk kaloi shumë kohë kur kryetari i Mitrovicës iu drejtua popullit të tij duke thënë që secili ta mbroj pragun e vet, sepse zgjidhje të tjera nuk ka. Kjo deklaratë e tij na ka lënë gojëhapur, duke ditur se qysh nga fundi i luftës e deri më tani mitrovicasit ende nuk e gëzojnë lirinë, sikurse pjesa tjetër e Kosovës.

Doemos, kur e dëgjon këtë deklaratë, instinktivisht mendja shkon tek poezia e famshme e Migjenit “Zoti të dhashtë” në të cilën përshkruhet gjendja e mjerueshme e një lypsari, i cili troket te një derë, duke iu drejtuar zonjës së shtëpisë:

– A po na fal ndoj send, zoje?

Përgjigjja e saj ishte: Zoti te dhashtë!

Lypsari e di se çfarë domethënie ka "Zoti te dhashtë" –Mos me pas kurrë, mos me ngrënë kurrë! Prandaj, me ma tepër fuqi i bie derës. E tash, përbrenda është zëri më i rrepte: “Hajt more! Zoti te dhashtë! A merr vesh”?

Kështu, lypsari i shkretë e lë atë derë, mësyn të dytën, të treten, të katërtën…

Por, në cilën derë vallë duhet të mësyjnë këta qytetar të shkretë që ende jeta e tyre, edhe në këtë moment është në rrezik? A mos vallë është e shkruar nga Zoti që pjesa matanë lumit Ibër të flijohet apo ndoshta neglizhenca dhe lakmia për pushtet i ka verbuar këta njerëz, që si duket qytetarët i kanë “gjithçka” vetëm kur duhet t’ia marrin votën?

Është diçka edhe më e rëndë që po e vret këtë popull: injorimi i thellë që po tregohet ndaj tyre. Nuk po ju mjafton gjendja e mjeruar e popullit: vrasjet e shpërnguljet që po rritën dita ditës, duke e lënë të shkretë pjesën veriore, duke ua lënë kështu të lirë serbëve! Por, këta vazhdojnë edhe me lukse duke shpenzuar parat e popullit!

Si të zgjedhur të popullit, në vend se të mundohen të gjejnë ndonjë zgjedhje për të dalë nga kjo krizë, nga ky tunel – në fund të të cilit fatkeqësisht nuk ka fare dritë – ata shpenzojnë mijëra euro për celularë të tipit të fundit dhe dalin ballëhapur para mediave duke thënë se këto i kemi merituar, sepse komuna deri më tani nuk ka bërë ndonjë stimulim për drejtorët. A nuk është kjo Injorancë? Apo ndoshta populli është verbuar nga ndonjë magji e llahtarshme?

Nuk thuhet kot që “hekuri duhet rrahur sa është i nxehtë”. Por, si duket ne jo vetëm që s’e kemi rrahur, por edhe i kemi kthyer ujë të akullt!

Krejt në fund, dikush mund të thotë se çfarë do ky autorë më këtë shkrim, përderisa ne kemi probleme shumë më të mëdha?

Një gjë është e sigurt, në stuhitë e mëdha, gjërat e “vogla” lejnë më shumë përshtypje!