Qytetari punon arën, fshatari punon në Qeveri

Jemi dëshmitarë të dyndjeve të fshatarësisë nëpër qyteza, veçmas në Prishtinë. Kjo dyndje në këtë mënyrë shkaktoi mjaft efekte anësore për situatën e përgjithshme shoqërore, ekonomike dhe politike. Dyndja, faktikisht, shpërngulja nga fshati në qytet u bë në kërkim të mirëqenies ekonomike për popullatën që jetonte në viset rurale, në viset ku duhej të zhvillohej bujqësia, nga toka ky buron buka, ushqimi.

Me të ardhur në qytet, në Prishtinë, dhe ndërkohë me organizimin e jetës institucionale, një numër i konsiderueshëm i kësaj popullate u angazhua edhe në politikë. Si rrjedhojë, një numër i konsiderueshëm i kësaj popullate u bë edhe pjesë e sistemit qeverisës duke u punësuar në institucionet qeverisëse, përveç se si deputet ose në Kuvendin e Kosovës ose nëpër kuvende komunale.

Kjo popullatë është e shtrirë në të gjitha institucionet, si ministritë, agjencitë, kuvendet komunale dhe kompanitë publike. Këtu nuk po përqendrohem në atë pjesë të popullatës që arriti të instalohet si politikan (në cilëndo parti) ose që u bë pjesë e shoqërisë civile, e Organizatave Joqeveritare (OJQ). Tashti, si rezultat i këtij efekti anësor, qytetarët e qyteteve të Kosovës, konkretisht prishtinasit, mbetën me gishta në gojë. Edhe unë si njëri ndër ta.

Të jem më i qartë dhe më i sqaruar. Po e dimë, po e shohim dhe po e shijojmë edhe në lëkurën tonë qeverisjen në Kosovë. Është e qelbur, e kobshme, e organizuar mirë si krim dhe korrupsion. Përmes kësaj lloj qeverisje po zhduken paratë e buxhetit të tatimpaguesit të Kosovës. Dhe të gjitha fillojnë me punësimin, pra mënyrën dhe arsyen e punësimit.

Deri në këtë paragraf, një pjesë nga ju ndoshta e keni formuluar idenë që unë po përhapi racizëm ose po e ndihmojë edhe pak më shumë ndarjen regjionale, fisnore dhe familjare. Por, kjo situatë është kështu dhe ajo duhet të diskutohet dhe debatohet e jo të lejohet të vlojë nga brenda dhe të shpërthejë, mos e deshtë Zoti, në konflikt qytetar.

Me punësimin dhe angazhimin e tyre nëpër institucione publike dhe OJQ, kjo popullatë la jashtë dyerve popullatën autoktone dhe vendëse të qytezave, edhe të Prishtinës. Edhe pse nuk ka statistika për këtë lloj dyndje dhe efektet e tyre në shoqëri, sepse Enti i Statistikave të Kosovës (ESK) ka shumë probleme nga brenda si rezultat i paaftësisë në menaxhim, lehtë mund të përfundohet që Prishtinasit, praktikisht, nuk janë të punësuar në asnjë institucion publik në Kosovë, bile nuk janë as të përfaqësuar politikisht në Kuvendin e Kosovës, bile as në Kuvendin Komunal të komunës së Prishtinës.

Kjo lloj popullate, e rritur në një mjedis tjetër, u vendos në zyrë, në tavolinë dhe karrige nga leshi e nga lëkura, me kompjuter përpara, me kyçje në internet dhe me tastierë përpara. Dhe nuk vonoi shumë dhe një pjesë e mirë e kësaj popullate sot vendos për fatin e të gjithë neve, për fatin e një shoqërie dhe për fatin e një shteti, pra për fatin tënd.

Përveç tjerash, kjo popullatë ndikoi që bujqësia të mos zhvillohet ndërsa tregtia të merrte karakter të krimit të organizuar, punësimi të ndalohej për njerëz të aftësuar dhe kështu duke e paralizuar rritjen e një shoqërie të tërë të dalë edhe nga lufta. Dhe kështu, kjo popullate e përbuzë jetën në fshat, në vise rurale, aty ky buron buka dhe ushqimi.

Sido që të jetë, pa hyrë në zbërthimin e efekteve sociologjike të kësaj dyndje dhe popullate që, në esencë, është me identitet të paqartë, do të ishte mirë që në një të ardhme të afërt të fillojmë të flasim për këtë temë sepse përveç se mungesa e debatit gjithashtu edhe veprimtaria e tyre politike por edhe administrative po ndikon drejtpërdrejt në cilësinë e jetës së secilit prej nesh, pa dallim.

(Autori është kandidat për deputet të Kuvendit të Kosovës nga Lëvizja Vetëvendosje. Pikëpamjet në këtë shkrim janë personale)