Zakonisht rrëfimet nga përrallat fillojnë kështu dhe përfundojnë në atë mënyrë që ngjarja të jetë patjetër një përrallë sa më e bukur.
Ka heronj që sfidohen deri në fund të rrëfimit, por ja që rrëfyesi nuk e ka zor që atij t’ia jap shkopin magjik me të cilin ndryshohet rrjedha e ngjarjes dhe përmbyset ecuria e ndodhive fillim e fund, megjithatë kjo ngjet kështu vetëm në përralla.

Edhe sajimi i një enciklopedie nga institucioni i Akademisë së Shkencave të Maqedonisë, kësaj radhe i ngjante një përralle të pakëndshme.
Ky shtet, i cili ka kohë që humb kohën të behet një gjel i hershëm i mëngjesit, por gjithnjë i veshur me pendla të huaja, nuk i ngjason sojit të vetë, dhe çdo ditë e më shumë po e forcon këtë bindje tek të tjerët, sidomos te fqinjët që ia njohin kumbimin e zërit.

Veprimi i fundit i manifestuar me modelin e një enciklopedie, është produkt i një mentaliteti të konzervuar dhe të konvertuar në variantin e demokratik, i cili në esencë kamuflon tendencat për hegjemonizim të vlerave dhe mohim të kaluarës së popullit shqiptar, duke ia vënë gërshërët historisë në periudha të hershme, të cilat janë ndërtuar pa maqedonasit e sotëm.

Kësaj radhe kjo sajesë shtetërore, ka dëshmuar afinitete separatiste dhe ç’integrusese duke dëshmuar se bënë bashkëjetesë të rrejshme me shqiptarët, dhe atë nuk e obligojnë marrëveshjet e lidhura më faktorët ndërkombëtar për një shtet multietnik.

Ky provokim nuk është vetëm shkencor sa është politik, dhe vë në dyshim përpjekjet e brendshme të stimuluara ekonomikisht dhe politikisht nga jashtë për funksionalizim të projektit të shtetbërësve të dalë nga Marrëveshja e Ohrit.

E përkëdhelur gjatë, si një vajzë e llastuar, Maqedonia asnjëherë nuk ka ndërtuar një politikë kohezive shtetërore, e cila nuk lëkundet para ndikimeve të jashtme, dhe ngecja në një pozicion të tillë, do të prodhojë krizë dhe jostabilitet për veten dhe fqinjët.

Rrëfimet idilike për historinë dhe shteformimin, të shpjeguara në veten e parë sipas enciklopedisë maqedonase, janë një deformim i dijeve shkencore, e cila e shtyn të menduarit kah një qasje, që mohon proceset integruese dhe i grupizon forcat politike me synime në zhbërjen e shtetit.

Mentaliteti i politikes maqedonase udhëhiqet nga idetë e së kaluarës dhe reflekton ecje në kahet e kundërta me filozofinë e re evropiane.
Me ambicie që të jetë pjesë e organizmave më relevant ndërkombëtar, Maqedonia po e vë botën në lathitje duke lënë përshtypje se i ka arritur të gjitha standardet e një demokracie të përparuar, ndërsa veprimet e brendshme në raport me përbërësit tjerë e dëshmojnë të kundërtën. Kjo vijë politike që udhëheq ky shtet, nuk dallon nga politikë-bërësit komunist jugosllav, të cilët investonin në ndërtimin e imazhit të jashtëm, i cili ishte i shpërputhshëm me realitetin e brendshëm.

Konstruksionet e tilla konceptuale politike kanë funksionuar në shtetet e mbyllura ose të hapura ndaj politikave të njëjta me shtetet të tjera, por që janë të dënuara të dështojnë nga trendet e zhvillimeve të globalizmit.
Paraqitja e enciklopedisë me të pavërteta të mëdha historike, dhe me të dhëna ofenduese, është një prodhim i ri në serinë e pseudoargumenteve, që këtij shteti të brishtë ia humb rrugën në oborrin e vetë.

Ajo çfarë kërkohet të bëhet tani nga politika zyrtare maqedonase është distancimi kritik i institucioneve shtetërore, vënia para drejtësisë e kreatorëve- falsifikues të kësaj enciklopedie dhe ndalimi i sponsorizimit të aktiviteteve të tilla, të cilat krijojnë situata konfliktuoze dhe vënë në dyshim ekzistencën e këtij shteti.

(Autori është zyrtar i lartë ligjor në Zyrën për Regjistrimin e Partive Politike dhe Certifikim)