Marti Martinoviç

Dik Marti + Gjorgje Martinoviç = Marti Martinoviç

Pas viteve të ’80-ta Serbia kishte intensifikuar dhunën shtetërore në Kosovë. Shumë serbë ishin instrumentalizuar për t’i justifikuar reprezaljet kundër shqiptarëve. Shembulli më banal i këtij skenari propagandistik ishte Gjorgje Martinoviç, një bujk serb 56 vjeçar, i cili më 1 maj të vitit 1985 ia kishte futur vetes shishen në anus për ta paraqitur rastin si akt poshtërues të shqiptarëve. Martinoviçit i ishte thyer shishja në anus. Meqë i kishte shkaktuar plagë shumë të rënda, iu deshtë intervenimi kirurgjik në urgjencën e spitalit në Prishtinë.

Atëherë Martinoviçi kishte thënë se duke punuar në arë ishte sulmuar nga dy shqiptarë të maskuar, të cilët kinse e kishin lidhur dhe më pas kishin ushtruar dhunë barbare mbi të, me qëllim që ta detyronin të shpërngulej e t’ia merrnin tokën. Më pas u verifikua se ai kishte qenë homoseksual dhe në ekstazën e vetëkënaqësisë kishte humbur kontrollin. Ministri i atëhershëm jugosllav, slloveni Stane Dollanc në deklaratën zyrtare për këtë rast ishte shprehur: “Çështja Gjorgje Martinoviçit u mbyll. Policët e mi kanë provuar se dëmtimi ishte i vetëshkatuar dhe se nuk ka asnjë adresim ligjor te persona të tjerë. Gjorgje është i pari samuraj serb, i cili bëri hara-kiri”. Kjo ishte ‘historia’ e Martit serb.

Që nga ajo kohë kanë kaluar 25 vjet. Megjithatë fushata antishqiptare e Serbisë nuk ka reshtur dot. Kanë ndryshuar shumë gjëra rreth Kosovës, por nuk ka ndryshuar aspak qasja serbe dhe metodologjia e veprimit ndaj saj. Bën çmos për ta penguar rrugëtimin e Kosovës drejt njohjeve dhe integrimeve euroatlantike. Mirëpo në Hagë morën shkelmin e fundit ndërkombëtar. Diplomacia serbe pësoi fiasko. Kosova mori legjitimitetin e pranuar botërisht. Mu për këtë, Serbisë i duhej ndonjë situatë e improvizuar në prag të bisedimeve të paralajmëruara për ta prishur imazhin e Kosovës dhe për ta përforcuar pozicionin e saj.
Për të provuar sërish me martinoviçët e saj, e dinte se me gjëra të tilla më nuk ndez. Prandaj iu deshtë të kërkojnë ndonjë ‘mart’ gjetiu. Dhe sa herë ka pasur nevojë Serbia për njerëz të tillë i ka gjetur diku.

Dik Marti zviceran i njohur dhe i dëshmuar për qëndrimet e tij antishqiptare u shndërrua në mashë serbe. Sipas tij me urdhër të prijësve të UÇK-së, serbëve të zënë robër u janë hequr organet nga trupi për t’u shitur më pas për transplantim. Kjo paska pas ndodhur kinse në një shtëpi shumë të vjetër në Shqipëri; gjë që është absurd jo vetëm etik, por edhe teknik. Qëllimi ishte shumë i qartë. Të defokusohet opinioni botëror nga masakrat dhe dëmet serbe të luftës (për reparacionin), të përligjen në njëfarë mënyre të gjitha të bëmat e saj – mbase shqiptarët paskan qenë aq të këqij sa i kanë merituar. Dhe rrjedhimisht tani shqiptarët e Kosovës për pasojë s’meritojnë asgjë (as liberalizimin e vizave), as njohje të pavarësisë dhe si të egër e barbarë duhet të izolohen në Evropë. Me këto akuza stigmatizohet shteti shqiptar dhe ç’është më e keqja UÇK-ja dhe historia kombëtare. Kjo shkurtimisht është logjika ose filozofia serbe e mishëruar në Dik Martin zviceran.

Në mungesë të provave kjo çështje e ngritur në librin e Karla Del Pontes është mbyllur nga gjykata e Hagës. Edhe EULEX-i duke mos pasur fakte nuk i ka filluar fare hetimet, ndërsa i çuditur nga këto spekulime më dy mars të këtij viti, shefi i diplomacisë franceze Bernard Kushner pyetjes së një gazetari serb për të ashtuquajturën ‘shtëpi e verdhë’ iu përgjigj me qeshje duke i thënë: ‘Mos je i çmendur?!’.

Mu për këtë, Dik Marti më ngjan shumë me Gjorgje Martinoviçin, jo vetëm në shkurtesën e mbiemrit të tij, por edhe në veprime. Duke hyrë në orkestrinën serbe në moment kyç, ai e shpifi këtë akuzë diabolike vetëm sa për ta dëmtuar Kosovën, duke mos pasur parasysh faktin se mund ta pësojë vetë, sepse i mungojnë faktet. Rrjedhimisht fundi i kësaj ‘storie’ do të ishte përballja e tij me drejtësinë ndërkombëtare. Pra kësaj radhe Dik Marti ia futi vetes. Gjersa Marti serb për interesat e Serbisë bëri harakiri me shishe, Marti zviceran ka bërë harakiri diplomatik, duke e degraduar skajshmërisht personalitetin e tij.