Ishte me ngjyrë, prandaj e kishte të vështirë: Historia e kolonelit që mori kalin e tij dhe udhëtoi mbi 700 kilometra për të fituar një gradë në ushtri (Foto)

Deri në kohën e vdekjes së tij, koloneli Charles Young mund të mburrej me një karrierë të jashtëzakonshme ushtarake. Ai ishte një nga tre oficerët afrikano-amerikanë që u diplomuan nga West Point.

Ai udhëhoqi trupat në kufirin perëndimor, u bë një nga atashetë ushtarakë të parë amerikanë jashtë shtetit dhe komandoi trupa në Filipine dhe Meksikë.

Madje ish-presidenti amerikan donte që ai të udhëhiqte një regjiment vullnetar në Luftën e Parë Botërore.

Por, sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, kishte vetëm një problem: koloneli Young ishte me ngjyrë.

Për të talentuarin Young, për të udhëhequr trupat në Luftën e Parë Botërore do të thoshte se ai do të duhej të promovohej në Gjeneral Brigadier.

Ai thuhet se ishte aq i mirë në udhëheqjen e trupave të tij në luftime, sa që ai u bë njeriu i parë me ngjyrë i cili mori gradën e kolonelit.

Young shkroi fjalë për fjalë në një libër pse integrimi racor në një shoqëri demokratike është i mirë për forcat e saj të armatosura.

Në kohën kur Shtetet e Bashkuara ishin gati të hynin në Luftën e Parë Botërore, Young ishte zyrtari më i lartë afrikano-amerikan në shërbim.

Kur SHBA u fut në luftë, ai ndoshta do të fitonte një promovim në rangun e përgjithshëm, i cili nuk u prit mirë nga oficerët e tij të ulët, të bardhë.

Këta oficerë i shkruan Departamentit të Luftës, duke u ankuar për situatën dhe duke kërkuar një zgjidhje. Kjo zgjidhje do të ishte që Kolonel Charles Young të largohej nga Ushtria.

Dhe arsyeja, tha Ushtria, përcjell Telegrafi, ishte se Kolonel Young vuante nga presioni i lartë i gjakut.

Në fakt kjo nuk ishte e vërtetë, sigurisht, ishte vetëm mënyra më e mirë për të larguar në mënyrë të padrejtë një oficer të kualifikuar për arsye racore.

Dhe i riu nuk mund të ankohej vetëm përmes gazetave – ai e donte Ushtrinë, dhe ai donte atë promovim – kështu që ai bëri gjë tjetër më të mirë.

Në qershor të vitit 1918, Young mori kalin e tij dhe udhëtoi mbi 700 kilometra nga Wilberforce, Ohajo, në kryeqytetin e vendit në Uashington, për të provuar se jo vetëm se ishte i aftë për të kryer detyrat e tij, por ishte gjithashtu i aftë të merrte përsipër çdo vështirësi që Lufta e Parë Botërore mund të kishte për të ofruar.

Ai shkoi direkt në Departamentin e Luftës dhe u takua me Sekretarin e atëhershëm të Luftës, Newton Baker, i cili e pyeti nëse donte të shihte se cilat do të ishin detyrat luftarake.

Kështu Newton urdhëroi një vlerësim të ri fizik të tij. Ai u dërgua në Illinois, duke pritur rezultatet. Kur erdhi një lajm i mirë, lufta ishte gati e përfunduar.

Young u dërgua përfundimisht në Afrikën Perëndimore – një zhvendosje e çuditshme për dikë që thuhet se ishte tepër i sëmurë kronik.

Ai u vendos si një atashe ushtarak në Liberi. Ai ndihmoi në krijimin e stabilitetit dhe sigurisë për vendin, duke luftuar fiset në zonat e egra larg bregdetit.

Për fat të keq, ky vend ishte gjithashtu edhe vendi ku ai u takua me vdekjen e tij.

Ai kishte një formë të sëmundjes së veshkave në Lagos, Nigeri, në vitin 1922. Ai u sëmur dhe vdiq atje. Ai ishte varrosur me nderime të plota ushtarake në Nigeri, por trupi i tij u ekshumua dhe u riatdhesua në SHBA.

Tani Charles Young pushon i qetë në Varrezat Kombëtare të Arlingtonit. /Telegrafi/