George H.W. Bush: Nga piloti më i ri, në President – historia e njeriut që udhëhoqi fitoren e Perëndimit

E kaluara e tij ishte pak më e ndryshme nga shumica që u bashkuan me ushtrinë në moshën tetëmbëdhjetë vjeçe, por ngrohtësia e tij, dashuria për vendin dhe përpjekja për të shërbyer, e bëri atë një udhëheqës të respektuar lart dhe poshtë zinxhirëve të tij komandues.

Anëtarët e shërbimit që kanë punuar me ish-presidentin George H.W. Bush (George Herbert Walker Bush), së pari si nënkryetar i Ronald Reaganit dhe më vonë, gjatë mandatit të tij presidencial, kanë folur për mënyrën se si ai mbante mend emrat e tyre dhe do të pyeste për familjet e tyre. Ata ishin besnikë ndaj tij dhe ai ishte i drejtë me ta.

Dhe këtë Bush vetë e tha më së miri në fjalimin e tij inaugurues më 20 janar 1989: “…Nuk mund të shpresojmë vetëm t’u lëmë fëmijëve tanë një makinë më të madhe, një llogari të mirë bankare. Ne duhet të shpresojmë t’u japim atyre një ndjenjë se çfarë do të thotë të jesh një mik besnik…”.

Bush, i cili vdiq ditë më parë në moshën 94 vjeçare, lindi më 12 qershor 1924 në Milton, Massachusetts.

Sipas një biografie, përcjell Telegrafi, pas sulmit në Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941, Bush shtyu studimet e tij universitare, duke u bashkuar me Marinën e Shteteve të Bashkuara në ditëlindjen e tij të 18-të dhe u bë piloti më i ri në Marinën e SHBA-së në atë kohë.

Ai shërbeu deri në shtator të vitit 1945 dhe më pas mori pjesë në Universitetin Yale.

I diplomuar në vitin 1948, ai e shtyu familjen e tij drejt Teksasit Perëndimor, ku hyri në biznesin e naftës dhe u bë një milioner që në moshën 40 vjeçare, në vitin 1964.

Më 6 janar të vitit 1945, Bush u martua me Barbara Pierce, Nju Jork. Ata kishin gjashtë fëmijë: George, Robin (i cili vdiq nga leukemia në vitin 1953), Jeb, Neil, Marvin dhe Dorothy Bush Koch.

Në vitin 1971, presidenti Richard Nixon emëroi Bushin si ambasador amerikan në Kombet e Bashkuara, ku ai shërbeu derisa u bë kryetar i Komitetit Kombëtar Republikan në vitin 1973.

Në tetor të vitit 1974, Presidenti Gerald R. Ford e emëroi Shef të Zyrës së Ndërlidhjes të SHBA-së në Pekin, dhe në vitin 1976, Ford e caktoi atë të jetë drejtor i Inteligjencës.

Zëvendëspresident, pastaj President

Në vitin 1980, Ronald Reagan fitoi primaret dhe siguroi nominimin, dhe ai e zgjodhi Bushin si “bashkudhëtar”.

Më 20 janar 1981, Bush u betua për të parën herë, nga dy mandatet si zëvendëspresident.

Por, ky ishte vetëm “fillimi”.

Republikanët e përzgjodhën Bushin si kandidat presidencial më 1988. Premtimi i tij në konventën kombëtare – “Lexoni buzët e mia: nuk ka taksa të reja” – ndoshta e bëri atë të zgjedhurin.

https://www.youtube.com/watch?v=w1ffz7RWFZs

Kështu, Bush u bë presidenti i 41-të i Shteteve të Bashkuara dhe udhëhoqi fitoren e Perëndimit, përcjell Telegrafi.

Gjatë qëndrimit të tij në krye të SHBA-së, Muri i Berlinit – një simbol i shtypjes komuniste që nga viti 1961 – ra para apelit të lirisë.

Vendet e Evropës Lindore u tërhoqën nga Pakti i Varshavës dhe demokracitë e lira filluan të rikthehen.

Por, gjëja më e pabesueshme ishte shpërbërja e vetë Bashkimit Sovjetik.

Veprimi ushtarak

Në vitin 1989, Bush urdhëroi ushtrinë amerikane në Panama për të përmbysur qeverinë e gjeneralit Manuel Noriega.

Noriega e kishte lejuar Panamanë të bëhej një parajsë për narkoterroristët dhe më pas u dënua për vepra të drogës.

Por, Bush është kujtuar më së miri për përpjekjet e tij të shpejta dhe vendimtare pas pushtimit të Kuvajtit nga Saddam Hussein më 2 gusht 1990.

Diktatori i Irakut pretendoi se Kuvajti historikisht ishte provinca e 19-të e vendit të tij. Trupat e tij shkuan drejt Kuvajtit dhe kërcënuan të lëviznin drejt Arabisë Saudite.

Bush premtoi të mbrojë Arabinë Saudite dhe të lirojë Kuvajtin.

Ai krijoi një koalicion prej 30 vendesh që çliruan Kuvajtin në shkurt të vitit 1991. Operacioni Desert Storm u tregoi amerikanëve dhe botës fuqinë shkatërruese të ushtrisë amerikane.

Në fund të luftës, Bush kishte vlerësime historike nga populli amerikan.

Por një recesion – pjesërisht i shkaktuar nga pushtimi i Sadamit – dhe shkuarja pas premtimit të tij për të mos rritur taksat, supozohet t’i ketë kushtuar atij në zgjedhjet në vitin 1992.

Me kandidatin e partisë së tretë, Ross Perot, duke tërhequr 19 për qind të votave, Bill Klinton u zgjodh president.

Pas kësaj, Bush jetoi për të parë djalin e tij – George W. Bush – presidentin e zgjedhur dhe ai bashkëpunoi me njeriun që e mundi atë në vitin 2006 për të mbledhur para për miliona njerëz të prekur nga një cunami i Oqeanit Indian dhe për lehtësimin e pasojave të Uraganit Katrina.

“Punët e Lirisë”

Në fjalimin e tij inaugurues, plaku Bush foli për Amerikën që kishte një kuptim “përtej asaj që ne shohim”.

“Ne dimë se çfarë është e drejtë: Liria është e drejtë. Ne dimë se si të sigurojmë një jetë më të drejtë dhe më të begatë për njeriun në Tokë: nëpërmjet tregjeve të lira, lirisë së shprehjes, zgjedhjeve të lira dhe ushtrimit të vullnetit të lirë pa pengesa nga shteti”, tha ndër tjerash ai. /Telegrafi/