Injorimi i vetvetes dhe sakrificës kombëtare

Non sens, absurditet, quaje si të duash, kur përvoja e punës në kohën serbe të pranohet e ajo e Republikës së Kosovës (vitet 1990-1999) nuk pranohet!

Këto ditë Qeveria e Republikës së Kosovës mori vendim për ngritje të pensioneve, por jo të gjithë pensionistët e mirëpritën këtë hap qeveritar. Problemi kryesor doli të jetë përvoja e punës e pranuar institucionalisht.

Qeveritë e Kosovës së pasluftës, nga ajo e para e deri tek kjo e sotit, po e bëjnë një gabim të paprecedent dhe e keqja e madhe qëndron se akoma vazhdojnë me mosriparimin të këtij gabimi trashanik. Mospranimi i përvojës së punës nga ana e qeverive tona, të të gjithë atyre që punuan në kuadër të institucioneve të Republikës së atëbotshme të Kosovës të viteve 1990-99, është sa fatal për ata që punuan e sakrifikuan e aq mediokër e i poshtër për qeveritë tona.

Qeveria sot i ndan pensionet për pensionistët të gjithë atyre kontributdhënësve që punuan në kohën e Serbisë millosheviqiane, kurse atyre kotributdhënësve që punuan në atë periudhë për shtetin e Republikës së Kosovës nuk ua njeh kontributin si përvojë pune institucionale! Sikur duan të na thonë se Millosheviqi paska pasë të drejtë për veprimet antishqiptare! Mediokritet e injorim i skajshëm!

Republikën e Kosovës viteve 1990-99 e formuam dhe u përbashkuam të gjithë rreth saj, si veprim gjithëkombëtar dhe si akt uniteti për t`i thënë shtetit fashist serb se Kosova dhe populli shumicë i saj, sepse shqiptarët e ndanë përfundimisht veten nga kthetra robruese.

Arsimtarët shqiptarë që punuan në vitet ‘90-ta në kushte të shkreta shkollore, dhe këtë e bënë vetëm e vetëm për ta kundërshtuar Serbinë millosheviqiane, ideal e kishin vetëm Kosovën e lirë dhe shtet të pavarur. Lëre që punuan pa lekë, po një këmbë e kishin në burg e një në dhe.
Nëse dikush ka kontribuar për t’i dhënë Kosovës dritë dhe ideal për liri e pavarësi gjatë viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

Nëse dikush i ka dhënë goditje më të fuqishme Serbisë përbrenda Kosovës gjatë viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

Nëse dikush i ka bërë që shqiptarët ta ndjejnë se e kanë Republikën e vet gjatë viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

Nëse duam ta dimë se cili resor i Qeverisë punoi e funksionoi përbrenda territorit të Kosovës gjatë viteve 1990-1999, atëherë ai është vetëm një, arsimi.

Nëse dikush i ka dhënë dije e orientim të drejtë gjeneratave e brezit të viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

Nëse dikush e ka ruajtur me dinjitet, mençuri e trimëri indin e kombit shqiptar gjatë viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

Nëse dikush e ka mbrojtur dhe përçuar edhe amanetin hyjnor për dije, edukim e arsimim gjatë viteve 1990-1999, atëherë ata janë arsimtarët.

E çfarë po ndodh sot me këta viganë të arsimit shqip në Kosovë? I gjithë kontributi i tyre shpesh me kërcënime, maltretime, rrahje, e çfarë tjetër nga policia fashiste serbe, këtyre nuk ju pranohet nga pushtetarët e pasluftës, për atë periudhë kohore si përvojë pune!

Dhe, për këtë sot ata nuk arrijnë ta marrin pensionin e merituar. Ky është përçmimi, maltretimi e sharje e dytë për këta viganë të rryer të kombit, pas asaj serbe të atyre viteve.

Atëherë si të veprojmë në këtë rast? Nëse dihet që shumica e ministrave, zëvendësministrave, drejtorëve, ambasadorëve, profesorëve…të sotit kanë diplomuar pikërisht në ato vite 1990-1999, atëherë a duhet të ju pranohet diplomimi i tyre?!

Në fakt kështu kuptohet ky absurditet, meqenëse nuk po e pranojnë përvojën e punës të asaj periudhe 1990-1999 (që shpesh e quajmë sistemi paralel), atëherë nuk do të duhej të ishin valide e të pranoheshin as diplomat dhe i gjithë gradimi i atyre zyrtarëve që mbaruan kualifikimet e tyre gjatë asaj periudhe kohore.