Politikëbërja shqiptare

Shumë nga ju do të kontestojnë vetë titullin e këtij shkrimi. Nën hijen e një diskutimi të mundshëm nëse njëmend ka një politikëbërje që mund të quhet shqiptare apo jo, pajtohem së paku pjesërisht me këtë. Një politikëbërje shqiptare në kuptimin e të menduarit dhe të vepruarit si shqiptarë, si një komb dhe si një subjekt relevant në skenën ndërkombëtare në shumë fusha, e ka goxha të diskutueshme ekzistimin e saj dhe formën. Një politikëbërje me një emër të tillë do të kishte synim realizimin e kërkesave shqiptare pa humbur kohën duke u ndalur në çdo udhëkryq interesash klanore.

Politikëbërja shqiptare argument dëshmues do të kishte idenë dhe vizionin mbi të ardhmen e kombit shqiptar dhe assesi jo divergjencën e sotme politike në atdheun e copëtuar, shto këtu edhe një varg interesash të llojllojshme që ndikojnë dhe devijojnë veprimet konkrete politike. Shpërndarja e mendimeve dhe vizioneve në një kohë tranzicioni të pafund politik kur vetë subjektet politike e kuptojnë profilin e tyre si një etiketë për të lehtësuar lundrimin e mundimshëm nëpër rrethanat të cilat i servir politika ditore, i bën ato që shpesh të harrojnë vetë konceptet mbi të cilat janë krijuar. Politika shqiptare shpesh gëlltitjen e veprimeve që poshtërojnë shqiptarët e sheh si mjet mbijetese në skenën e diktuar. Në gjithë këtë lëmsh në të cilin kombinohen mungesa e sinqeritetit dhe prania e interesave klanore, sigurisht mbetet pakëz hapësirë për vizione mbi një koncept të gjerë mbi të ardhmen e kombit shqiptar, një koncept të guximshëm që ka forcën të kalojë kufijtë shtetëror të imponuar.

Mjaftojnë disa elemente të na bëjnë seriozisht të mendojmë për rrezikun që i kanoset të ardhmes së përbashkët shqiptare dhe në këtë aspekt një survejim i dallueshmërisë mes veprimeve politike shqiptare ndër shtetet e sotme që administrativisht mbulojnë atdheun tonë, na tregon që së paku në disa aspekte ne po bëhemi gjithnjë më të dallueshëm nga njëri tjetri. Sot ne nevrikosemi dhe ofendohemi kur tiranasin, prishtinasin dhe shkupjanin i dallojnë si shqiptarin, kosovarin dhe maqedonasin por nuk po e vërejmë që disi si tinëzisht kjo terminologji laramane nocionesh po bëhet gjithnjë me e pranishme dhe përpiqet të na bëj të adaptueshëm në mënyrë që në një të nesërme të na duket normale, jemi ne vet që po i kontribuojmë këtij zhvillimi.

Natyrisht, përgjithësimi këtu nuk mund të jetë bardh e zi, ka edhe veprime të caktuara që mund të paraqesin një dritë shprese në tunelin e gjatë të ecejakeve të pa konceptuara kombëtare. Këtu nuk po përmend asnjë emër, as të individit dhe as të ndonjë subjekti politik, do të ishte e pakuptimtë të mbushë hapësirën e këtij shkrimi me emrat e afron njëqind subjekteve politike në hapësirën shqiptare, janë aq shumë sa as në SHBA apo Britani të Madhe nuk ka së bashku as përafërsisht kaq.

Lëmë anash retorikën e fuqishme që karakterizon spektrin polik, këtë retorikë fjalëshumë e cila mëton të zmadhojë dhe spikatë sa më shumë patriotizmin kaq shumë të dëshiruar si identifikues, veprime konkrete megjithatë ka pak. Shpesh edhe kur ka, jo rrallë pas tyre gufon sfondi i interesave të ndryshme klanore apo ekonomike sado që ky sfond përpiqet të kamuflohet i shtyrë thellë në prapavijë në prezantimet spektakulare në mediat tona. Ne si një komb i shkelur i vërejmë këto qëllime kryesisht me shumë vonesë kurse në dëshirën dhe optimizmin e pafund që na karakterizon si komb, lutemi që në krejt këtë kodër interesash të klaneve, së paku bile diku të shohim rezultate.

Në zymtësinë e ofruar nga veprimet politike apo në emër të kësaj, në gjithë atë kompleks interesash, le ti mbetet edhe këtij populli të vuajtur ndonjë thermi në atë masë që si popull te kemi bile një shteg për të mbyllur sytë dhe hapësirë për të arsyetuar mosreagimin tonë kolektiv karshi veprimeve të klaneve. Shqiptarët kanë zbuluar këtë mundësi dhe kjo lejon shmangien e turbulencave konfliktuoze duke i mundësuar popullit të ballafaqohet me hallet e tij dhe jetën e vështirë sikur në gjithë historinë e vuajtjeve shqiptare kurse protagonistëve që përfaqësojnë interesat klanore të merren me hesapet e tyre.

Jemi një rast unik, kurse kohërat në të cilat po jetojmë janë kohëra vendimesh të mëdha. Gjuha e vendosur mbi peshoren që në njërën anë ka të ardhmen e kombit shqiptar kurse në anën tjetër interesat klanore asnjëherë si sot ndikon në shpërqendrimin e politikëbërjes dhe në marrjen e vendimeve përplot huti.

Është një periudhë historike kur shumë çështje do të marrin kahjen duke u bazuar në veprimet e sotme politike. Ne kur nuk ndalemi duke u mburrur me identitetin tonë kombëtar shqiptar dhe kemi shumë arsye për këtë, por nuk është e dëmshme që njëkohësisht të pyetemi nëse vendimet e sotme të politikëbërjes mos rastësisht po krijojnë parametra fryteve të së cilave më vonë nuk do të mund tu shmangemi.