Mediat duhet të vetëdijesohen për propagandën ruse

Burimi: The Wall Street Journal
Përkthimi: Telegrafi.com

Kremlini është i tmerrshëm në fshehjen e sekreteve. Kjo u demonstrua sërish në padinë federale të së mërkurës [4 shtator] ndaj zyrtarëve rusë, për aktivitete të dyshuara të lidhura me ndërhyrjen në zgjedhje të ShBA-së, që mbështetet pjesërisht në shënimet e takimeve të brendshme nga një ndihmës i nivelit të mesëm të Kremlinit.

Pastaj, përsëri, Vladimir Putini mund të dëshirojë të ndjekë penalisht agjentët e tij për ekspozimin kaq të pamenduar të përpjekjeve të tij të fshehta të propagandës – përveç nëse ekspozimi ishte qëllimi.

Ata dyshohet se regjistruan dhe krijuan faqe interneti si washingtonpost.fm dhe fox-news.in që ishin të destinuara të demaskoheshin në mënyrë të turpshme, që në momentin kur postuan storjet e tyre të para. Prokurori i Përgjithshëm Merrick Garland, në konferencën për shtyp të së mërkurës tha se dezinformimi rus është “një kërcënim më i madh” se kurrë. Megjithatë, dy mijë videot që ai citoi, që dyshohet se janë parë 16 milionë herë në YouTube, ishin një pikë në kovë në krahasim me pesë miliardë videot në YouTube të shikuara çdo ditë dhe 155 mijë ngarkimeve të reja çdo orë.

Lexo po ashtu nga Holman W. Jenkins: Po afrohet befasia e dezinformimit të tetorit

Gjithashtu, z. Garland tha se influencuesit amerikanë të ndikuar nga Kremlini, nuk ishin të vetëdijshëm se po përfitonin nga paratë ruse derisa kryenin aktivitetet e tyre normale. Prandaj, deklarata e tij ishte e dhënë me kujdes (shprehja në vazhdim): “Tema dhe përmbajtja e shumë prej videove të publikuara nga kompania, shpeshherë ishin në përputhje me interesin e Rusisë për të përforcuar ndarjet e brendshme të ShBA”.

Askush nuk u akuzua, përveç dy rusëve, dhe vetëm për dështimin e regjistrimit si lobistë të huaj. Çështja nuk do të testohet kurrë në gjykatë, sepse dy të pandehurit nuk do të ekstradohen kurrë.

Një ditë më vonë erdhën akuzat kundër analistit rus me bazë në ShBA, Dimitri Simes, dhe gruas së tij, për pastrim parash dhe shkelje të sanksioneve në lidhje me rolin e tij shumë publik si komentues për kanalin rus RT.

Gjithçka po ndodh dy muaj para zgjedhjeve presidenciale në ShBA, në prag të debatit të mundshëm të vetëm midis Kamala Harrisit dhe Donald Trumpit, në një mënyrë që ta kujton në mënyrë të pakëndshme ndërhyrjen e 51 ish-spiunëve, pak përpara debatit të vetëm të Joe Bidenit me z. Trump më 2020.

Është pak vonë, por ne do të kemi nevojë për një rritje të koeficientit të inteligjencës në media, nëse shtypi duhet të jetë kundërhelm dhe jo mjet në luftërat e sotme në hije.

Siç dëshmuan zyrtarët e inteligjencës së Obamas në vitin 2017, “zhurma” e përpjekjeve ruse është e qëllimshme dhe synon të nxisë histerinë e dëshiruar për “ndërhyrjen ruse”. Prandaj, problemet e interpretimit janë të shumta. Nëse Rusia sponsorizon në mënyrë të dukshme përmbajtje pro-Trump, a po përpiqet Rusia të ndihmojë Donald Trumpin ose kundërshtaren e tij – apo thjesht është duke synuar zonat e njohura të ndjeshme të mediave perëndimore dhe agjencive të zbatimit të ligjit?

Është fakti i pashmangshëm se aktivitetet ruse të përshkruara në aktakuza, praktikisht nuk patën asnjë efekt mbi publikun amerikan, por veprimet e Departamentit të Drejtësisë sigurisht që do të kenë.

Shkurtimisht, ShBA-ja mund të dëshirojë të kuptojë se çfarë po përpiqet të arrijë Rusia dhe të ndalojë bashkëpunimin me të.

Një rast për të filluar është rindërtimi i përpiktë i grupit të Harvardit për trafikim të memeve në zgjedhjet e vitit 2016, i cili tregoi se suksesi kryesor i Rusisë ishte që partiakët amerikanë të ekzagjeronin suksesin e Rusisë. Ky është mësimi i parë.

Një studim i Universitetin e Nju-Jorkut në vitin 2023 nuk gjeti “asnjë provë të një marrëdhënieje kuptimplotë” midis ekspozimit ndaj propagandës ruse dhe sjelljes së votuesve në ShBA. Një bashkautor, Joshua Tucker nga Qendra Jordan për Studime të Avancuar të Rusisë, shtoi se bisedat e ekzagjeruara për ndikimin rus në vitin 2016 mund të kenë nxitur “gatishmërinë e amerikanëve për të pranuar pretendimet për mashtrim të votuesve në zgjedhjet e vitit 2020”. Ky është mësimi i dytë.

Nëse qëllimi i Rusisë është të shfrytëzojë tifozët partiakë të ShBA-së për të destabilizuar sistemin tonë politik, atëherë një person serioz nuk mund të injorojë përforcimin e përpjekjeve të propagandës ruse nga udhëheqësit e inteligjencës së Obamas, duke këmbëngulur në TV se z. Trump ishte agjent rus. Ose FBI trafikon me vetëdije prova të fabrikuara të marrëveshjes së fshehtë; ose 51 veteranë të lartë të inteligjencës gënjejnë me vetëdije për laptopin e Hunter Bidenit.

Episodi i fundit, nëse jemi të sinqertë, qëllimisht paraqiste rrezikun e pasojave serioze ndërkombëtare, duke fajësuar në mënyrë të rreme Rusinë, përveç nëse gënjeshtarët supozonin bashkëpunimin e heshtur nga ana e Rusisë. Ky bashkëpunim i heshtur ishte i gatshëm: z. Putin jo vetëm që i bëri publikisht jehonë pretendimeve të Bidenit për pafajësinë e Hunterit, por në mënyrë të dukshme u përmbajt nga ankesa për akuzat e rreme kundër Rusisë.

Siç u paralajmërua këtu, në vitin 2024 kali i marrëveshjes së fshehtë tani është jashtë hambarit, me drejtësinë që po nxit përpjekjet e padyshimta të Kremlinit për të krijuar polemika dhe mosbesim më të madh sesa që Rusia do të mund të kishte bërë vetë. Deklarata shoqëruese e departamentit në rastin e lidhur me YouTube-in luan rolin e zyrës së FBI-së në Filadelfia, duke nxitur histori në shtypin e këtij qyteti për Rusinë që synon një elektorat kyç demokrat në shtetin kyç të Pensilvanisë në një mënyrë që, në mënyrë të pashmangshme, nxjerr diçka nga asgjëja.

Kjo na kthen te analiza që kjo rubrikë ka diskutuar për muaj të tërë. Në epokën tonë të re të dezinformimit aktiv, përpjekjet e qëllimshme propagandistike të, le të themi qeverisë amerikane, të transmetuara qëllimisht nga një shtyp vendas joanalitik, do të kenë efekt pothuajse pafundësisht më të madh në qëndrimet e publikut sesa driblimet anonime që qeveritë sekretojnë në internet nëpërmjet postimeve në mediat sociale. /Telegrafi/