Kolaterali i quajtur Shën Valentin

I festuam të gjitha festat e mundshme! Kombëtare dhe ndërkombëtare, shtetërore dhe fetare! I shterëm gati të gjitha mundësitë!

Ditën kur ky tekst tashmë të jetë në shtyp, do të ketë kaluar edhe festa e fundit në radhë, festa e madhe e “Bozhiqit” ortodoks, serb! Ne, si komunitet, nuk jemi aspak inatçinj. Edhe përkundër përplasjeve ideo-politike, ne pa kundërshtime serioze u pajtuam të pushojmë edhe për “Bozhiq”! Natyrisht, zemërgjerësia dhe mirëkuptimi ynë nuk përfundon këtu. Ne jemi të gatshëm edhe për sakrifica të tjera të kësaj natyre. Kur është puna për të pushuar, nuk mund të teprohet asnjëherë, mbizotëron bindja ndër ne!

Në fund të fundit, ligji është i njëjtë për të gjithë. Pra, edhe për qytetarët serbë është e rregulluar të pushojnë për Bajram. Për Bajramin e Madh dhe për atë të Voglin! Pastaj edhe për Krishtlindje dhe për Pashkë! Katolike dhe ortodokse! Kështu mendon shteti ynë dhe rreth kësaj shumica e qytetarëve të Kosovës, pa dallim feje, e bindjeje politike, pajtohen me shtetin! Është gati plebishitare!

Përndryshe, kundërshtimet të cilat ndodhën në Gjakovë, ishin të një natyre tjetër, aspak festive! Kështu, si pasojë e normalizimit të marrëdhënieve Kosovë -Serbi, ku Kosova e njohu Serbinë dhe Serbia as nuk i tha faleminderit Kosovës, një karvan i pelegrinëve serbë, siç po quhet nga mediat, ishte ndalur para hyrjes së kishës ortodokse serbe, në Gjakovë! Ndërkohë një turmë protestuesish shqiptarë e kishin bllokuar hyrjen në kishë.

Në mes tyre qëndronte kordoni i Policisë së Kosovës. Familjarë të viktimave, trupat e të cilëve ende nuk janë nxjerrë nga varrezat masive në Serbi, u tërhoqën zvarrë nga policia e Kosovës, për të dëshmuar kështu normalizimin e marrëdhënieve. Më nuk ka asnjë dyshim se sipas konceptit qeveritarë marrëdhëniet janë normalizuar.

Por, përse të merren qytetarët me çështje që i takojnë qeverisë, do të pyesni ju? Sepse qeveria nuk merret me këto çështje! Qeveria hyri në negociata të cilat e hapën derën evropiane për Serbinë, ende pa kërkuar askush të falur për mijëra viktima civile të luftës në Kosovë, ende pa hequr dorë Serbia nga politika e saj ndaj Kosovës.

Qeveria nuk merret me punë, kaq të imta, kështu që as qeveria serbe si duket nuk po merret me disa çështje po aq të imta rreth civilëve serbë të zhdukur gjatë apo pas luftës në Kosovë. Kështu u arrit marrëveshja e cila i dha Serbisë datën e bisedimeve. I trimëruar, edhe zyrtari i lartë i Serbisë për Kosovën dhe Metohinë, krahinë kjo që ende ekziston në kushtetutën serbe, paralajmëroi ardhjen në Gjakovë! Këtë e kishte lejuar edhe Qeveria e Kosovës! Por, ndodhi diçka dhe… ai nuk erdhi! Ndodhi… Mimoza!

Por, kjo si thamë edhe më parë, kjo nuk përkon aspak me atmosferën festive. Se ne njihemi si një lloj i veçantë i kombit krenar. Derisa më 31 janar 1998 festohej Viti i Ri në Prishtinë, në male luftohej! Për festa ne sakrifikohemi kurdo dhe në çfarëdo rrethanash! Mos na provo(ko)ni! E kemi pikë të dobët, nacionale!

Disa qëllimkëqij mendojnë se kjo, fakti që vdesim për të festuar, është njëra nga arsyet përse jemi prapa të tjerëve! Sepse na pëlqen më tepër të pushojmë sesa të punojmë! Disa me gjysmë zëri thonë se nuk është çështje preference, por nuk ka punë!

Disa madje shkojnë aq larg sa pushimin e quajnë sport nacional. Kush ka pushuar më shumë këtë vit? Kjo ishte gara! Gjithsesi, ka nga ata të cilët ankohen edhe nga pushimi. Kërkojnë punë! Por, një pjesë e madhe sikur e bën këtë, me gjysmë zëri! Sikur luten: “E lypsha e mos e gjetsha!

Pra, festat ikën. S’ka më festa zyrtare, deri më 17 shkurt! Atëherë do e festojmë shpalljen për të tretën herë të pavarësisë së Kosovës. Kështu, do të pushojmë pak edhe nga festat!

Në fakt, para festës zyrtare të pavarësisë është festa e Shën Valentinit, por ne nuk do të pushojmë për festën e të dashuruarve. Jo se nuk dashurojmë, apo se turpërohemi nga kjo ndjenjë kaq fisnike, por shteti nuk do! Nuk është në kalendarin e festave!

Atë do ta festojmë me punë, thotë shteti! Për shumë arsye! Pikë së pari, se ne jemi një vend me namuz! Përse shteti të fusë hundët edhe aty!

Pastaj, mos patëm pak raste të shprehnim dashurinë, apo të bënim dashuri gjithë këto ditë e net festive? Pse të zyrtarizohet dashuria, pyesin disa, për t’u përgjigjur vetë pastaj!

Sepse shteti nuk bazohet në dashuri, por në interesa dhe ligje. Në të drejta dhe detyrime. E dashuria nuk udhëhiqet as nga e drejta as nga detyrimi. Thjesht, kur të bën zemra “vrrrc” aty shteti nuk ka punë! Në dreq kalendari i festave! Dashuria është vetë festa!

Kështu, shteti s’ka mirëkuptim për dashurinë! Nuk është në kalendarin efestave! Për meritat po! Aty mbahen fjalime, defilojnë politikanët! Por, nuk dorëzohemi lehtë ne! Jemi kockë e fortë!

Do të i festojmë kështu të gjitha festat (jo)obligative! Madje do të dalim edhe vullnetarë!

Kështu, kolaterali i politikës tonë shtetërore për festat do të jetë Shën Valentini!

Në fund të fundit, krejt këto janë pa rëndësi para faktit që më në fund kemi shtet! Qy, shtet?! Kemi disa shtete të cilat nuk e njohin njëri – tjetrin! Por, krejt kjo disi funksionon, ende! Situatë normale! A nuk është edhe kjo për festë?!