ECJA FUNKY E KOSOVARIT TË VETMUAR (sipas Gregory Pardlos)

Poezi nga: Millosh Zhivanoviq [Miloš Živanović]
Përktheu Fadil Bajraj

. . .

-intro-

Kam lindur matanë
Ujit të madh të thartë
Duke zier me acid dhe kripë
Baterinë e të një automjeti të madh
Një sallatë e yndyrshme për peshkatarët mendjemprehtë

Isha duke shikuar anijen e shenjtorit që po largohej
Duke perceptuar përgjatë vektorëve të të gjitha kokave që ktheheshin të shikojnë
Dhe duke shpresuar që sytë të ndjekin
Makinën e lavdishme të shfajësimit që po sërfon në ekliptikun e saj
Për të mos arritur kurrë në pikën perihelia
Që duket se gjithnjë është larg e më larg
Dhe në të vërtetë nuk mund të arrihet duke notuar
Ose me përkushtimin
E syve të ngrirë që shpresojnë

Unë po perceptoja bash sikur një krijesë
Ama nuk flisja ashtu siç flasin burrat
Një njeri i mençur nuk ma thirri emrin
Ndonëse as unë nuk kisha ndonjë preferencë
As atribute të ndonjë natyre
Kam lindur
Me një emër të neveritshëm për t’u shqiptuar
Me sandale të qepura në këmbë
Ndërsa një karkalec më pëshpëriste në vesh
Rri sa më larg kryqëzorit të bardhë

Një dorëshkrim i mrekullueshëm më ra në dorë
Anija është sall një fjalë
Njashtu siç është edhe emri
Dhe nuk ka kurrfarë korrespondence
Unë kam lindur matanë
Për të mësuar fjalën e parë

Në numra unë jam një
Ama agjentët e mi janë të shumtë
Unë kthehem pa fajin tim
Unë jam çfarëdo që ata dëshirojnë që ju të shihni

. . .

1_______________________
Po ecja teposhtë rrugës
Po dridhesha teposhtë rrugës
– Ishte terr
Po ecja teposhtë rrugës
– Dhe aty ishte një qen
(Me një tatuazh të peshkaqenit)

Po ecja teposhtë rrugës
Po fërgëlloja teposhtë rrugës
– Ishte terr
Po ecja teposhtë rrugës
– Dhe aty ishte një zog
(Një zog i shenjtë që nuk këndon)

Po ecja teposhtë rrugës
Po rrokullisesha teposhtë rrugës
– Ishte terr
Po ecja teposhtë rrugës
– Dhe aty ishte një deve me një gisht deve
(Dhe nuk kishte fare rrugë, jo më)

– intermexo instrumentale –

. . .

/vokale alternative/
Më quajnë Winston Churchill
Dhe jam duke pësuar çrregullim mendor

. . .

Qeni i Zi po leh
Ti Persona Non Cinemata
Ne shesim stigmata – ik
Zogu i Zi flet
Ti e përzure njërin me gjuhë
Ne marrim sall trupin memec – ik
Deveja e Zezë zgërdhihet
Ti ke tepër pasaporta
E ti nuk ke përgatitje teorike për t’i përballuar shpenzimet

Po ecja teposhtë rrugës
Duke shikuar hënën
– Ishte terr
Po ecja nëpër rërë
– Ndërsa hëna ishte me mua

Dhe hëna e përzgjedhurahëna hënë
Derr i madh në qiell
Ndërsa hëna fishkëllen
Ti je çfarëdo që unë dua që ata të shohin
Ose tjetërfare, hiqmu sysh
Unë jam endacaku i parë këtu
Djalë i shkretë, shporru nga toka ime

. . .

/ vokale alternative/
I pastër është tuneli nën kanal
Me një pikë të vockël te helmit të vizionit
Mos ha rërë të verdhë
Ruaje kanalin mirë
Mbylle derën dhe veshin pas daljes
Një pëshpëritje i dërgon fjalët në tunel
Ka ardhur koha që tuneli të ngrejë një mur

. . .

– intermexo instrumentale –

2___________________________
Dola të shëtis në tokë
Dola të shëtis nën qiell
U largova nga toka
U arratisa nga qielli
Thjesht një pinguin i vetmuar
Unë po ecja nëpër ujë

. . .

/vokale alternative/
Pinguini ecën nëpër ujë
Pinguini i lezetshëm ecën në qiell

. . .

Nuk është kënaqësi të jesh vetëm
Duke ecur fillikat
Nuk është kënaqësi të jesh vetëm
………………. me askënd tjetër
Nuk është kënaqësi loçka ime
Nuk është kënaqësi
Me eksplozivë të mbërthyer në bythë
Nuk është kënaqësi
Sall provo të më gozhdosh edhe një herë
Dhe unë do t’ju tregoj se
Ç’është kënaqësia

. . .

/vokale alternative /
Sheqer plastik, qu’est-cequec’est

. . .

– intermexo instrumentale –

Qeni i zi po leh
Zogu i zi po flet
Deveja e zezë po zgërdhihet
Derri i zi po ulërin
Kështu që unë po eci nëpër det
Dhe përpiqem t’u shes do barëra rojeve bregdetare
Duke pshurrur përgjatë rrugës
Shënoj shtegun e njerëzve të shenjtë
Dhe të flotës tregtare
Një shpërthim i ngrohtë i ujit të rrjedhshëm
Në jetën e qetë të detit

. . .

/vokale alternative/
Kujdes kujdes elektriciteti
Plus uji i kripur është i barabartë me profecinë

. . .

– intermexo instrumentale –

3_____________________________
Trupi im është ironi
Ama unë jam njeri i urtë
Ngrohtësinë në shpinën time
E njoh si dritë

. . .

/ vokale alternative/
Duhet të mbrosh imagjinatën tënde të shkruar
Nga letrat e paparashikueshme të ndjeshmërisë jugore

. . .

Trupi im është ironi
Unë kam lindur i qetë
Nuk mund t’ia lejoj vetes të mërzitem
Sentimentalizmi dhe brutaliteti janë
Motra-kuçedra që sjellin fruta të çuditshëm
Për të cilat ti ke nevojë për t’u lindur sërish
Në një trup që është ironi e ngrohtësisë

Gjurmët qesharake të këmbëve të mia të vogla
Të shenjuara nga zilet e bronzit të lidhura për këmbët e mia
Kështu që ju mund t’i njihni dhe pranoni
Gjuha e pakuptimtë është mantra e gjesteve të përulësisë
Kërko shkronjat që të mund t’i transformosh
Nga pluhuri në gjuhë
Kështu që ne mund t’i lexojmë lëvizjet
E këmbëve të shumta dhe ajrit të zhvendosur
Unë prapë po i ndërroj sipërfaqet
Po dal nga uji në tokë