LAJMI I FUNDIT:

GJETHE TË VDEKURA

GJETHE TË VDEKURA

Poezi nga: Jacques Prevert
Përktheu: Roland Gjoza

Oh, sa dua të mos i harrosh kurrë
Ato ditë të lumtura kur bënim dashuri
Ato ditë kur jeta kishte shumë dritë
Dhe dielli shkëlqente më shumë se sot
Se merrte dritë dhe prej syve të tu
Gjethet e vdekura binin papushim
E shikon, unë nuk të harroj dot
Gjethet e vdekura binin papushim
Si trishtimet dhe kujtimet tona
Dhe era e veriut i çonte larg
Në natën e acartë të harresës
E shikon, unë nuk të harroj dot
As këngën që këndoje për mua
Ishte një këngë që na shkonte shumë
Unë të dashuroja ty
Ti më dashuroje mua
Por jeta i ndan ata që duhen
Ngadalë dhe pa zhurmë
Me një dritë blu
Deti zhduk gjurmët
E të dashuruarve


Në trend Kultura

Më shumë
Fadil Hoxha e Veli Deva, Enver Hoxhës më 1968: Kujdes me Titon, se po na e vështirësoni punën në Kosovë

Fadil Hoxha e Veli Deva, Enver Hoxhës më 1968: Kujdes me Titon, se po na e vështirësoni punën në Kosovë

Kulture
PORSI NJË GRUA

PORSI NJË GRUA

Poezi
PIÇULAT

PIÇULAT

Poezi
“Vlora-Vlora”

“Vlora-Vlora”

Kulture
KOSITËSI

KOSITËSI

Poezi
PËR VETVETEN

PËR VETVETEN

Fjala+
Kalo në kategori