Zuckerbergu dhe ilazi

Në mes të një pjese paradoksale të jetës sonë, nga cilido kënd që ta kundrojmë, padyshim shtrihet edhe sistemi i informimit, si një nga shtyllat themelore të organizimit shoqëror. Këtu është edhe gazetaria, media, fuqia elektronike, interneti. Mbi të gjitha, “pushteti i katërt” i organizimit tonë. Dhe, pastaj, kategoria e lajmit, e raportit, finesat mentale – teknike të leximit etj.

Copëzimi si veprim është pjesë e verifikimit të informimit, ose ndjekja e lajmit. Në kuptimin e besueshmërisë dhe të aspekti ligjor, s’ka lajm apo informacion normal dhe të besueshëm pa hulumtimin dhe verifikimin e tij. Por, në kontekst nga përditshmëria dhe historia jonë paradoksale, as sistemi i informimit, dhe ai medial, nuk konsiderohen të jenë aq imune, ndryshe, perfekte… Edhe këtu, zihen e përzihen sherret, sidomos ato të karakterit spekulativ, lajthitjet politike, akuzat tendencioze, por edhe shakatë dhe satirat, si të z. Ilaz Hysajt.

As mos dyshoni që pasi i kam lexuar “dy shakatë” e tij të njëpasnjëshme (si “krejt dynjaja”), edhe unë jam emocionuar meqë më bëjnë përshtypje tematikat që lidhen me etnogjenezën, me identitetin, por edhe me fenomenet njerëzore, siç është fenomeni “Zuckerberg”. Në anën tjetër, unë e kam një celulë në tru në të cilën e mbaj në çelës “idenë e dyshimit…!” Dhe, këtë, e kam si “pasojë” të gazetarisë.

Pasi e hapa këtë “celulë”, hyra në Facebook dhe e gjeta “CV”-në e Ilaz Hysajt. Vetëm e përshëndeta dhe pastaj e pyeta me dy-tri fjalë se çfarë ishte ky tregimi për Zukeckerbergun…! Pas një dite, më duket, mora një përgjigje që s’më bëri aspak përshtypje, sikurse s’më bëri përshtypje pastaj as vet Ilazi! S’duheshin më shumë se dy-tre sekonda për ta kuptuar shakanë e tij pa krip, pavarësisht nga ideja dhe qëllimi, meqë doli që “dy shkrimet e tij” ishin bërë me tendenca mizerable. Ani qysh se: mbi “emrin dhe mbiemrin” e babait të Facebookut…!

A e ka konsultuar z. Ilazi, gjeniun Zuckerberg në emër të të cilit beson se ua ka lëshuar mjekrën të gjithë shqiptarëve, duke krijuar iluzionin publike se “të gjithë shqiptarët janë kokëbosh”?

Mbase jo.

Prandaj, satira e Ilazit nuk besoj që ka ndërtuar mesazhin e imagjinuar, pavarësisht se ai mendon që “fasulja të cilën e hëngrën mediat ose shqiptarët, kishte kripë”!

E, s’kishte…

P.S. Për ironi të Ilazit, unë e di një rast që një figurë shumë e lartë në SHBA, madje aktualisht në pozitën e guvernatorit të një shteti atje, është pasardhës i një femre hebreje, e cila u strehua jo shumë larg vendit ku kishte jetuar “Hajdar Shtimja” i Ilazit për rreth gjashtë muaj gjatë Luftës së Dytë Botërore. Amaneti i saj është plotësuar. Dy familjet, ajo shqiptare dhe ajo hebreje sot kanë marrëdhënie tejet miqësore. Kështu që, nganjëherë “analogjitë dhe satirat” mund të mos jenë krejt të pabazueshme… Ndryshe nga e Ilazit…