Ra Republika e Thaçit, mbetet Republika e Bushit

Nuk është faji i ambasadorit Dell që qytetarët e Kosovës janë aq shumë të trishtuar pas kompromisit në Bruksel. Ka qenë faji i ambasadores Tina Kaidanova që ka lejuar ekstazën e kosovarëve më 17 shkurt 2008. Pra që ka lejuar që kosovarët të bëjnë hop pa e kapërcyer gardhin.

Kosova me fusnotë e pa emrin Republikë do të përfaqësohet në nismat rajonale e ndërkombëtare. Ky është rezultat i kompromisit në dialogun me Beogradin. Kjo nuk do të dukej aq tragjike sikur shpallja e pavarësisë të mos ish bërë me aq pompozitet.

Vetëm për kremtime në ditën e shpalljes së pavarësisë dhe kremtimet e 4 përvjetorëve të kësaj date u shpenzuan miliona euro të buxhetit të varfër të Kosovës. Për këto 4 vite u nxitua që të shtypen edhe tekste të reja shkollore për lëndën e historisë në shkolla fillore e të mesme ku u shtua edhe leksioni për Hashim Thaçin si personaliteti që shpalli pavarësinë e Kosovës.

Vallë a do të shtohet në këto tekste shkollore të historisë edhe leksioni se si i njëjti Hashim Thaçi u detyrua të bëjë kompromis me emrin Republikë?!
Ja se çfarë pata shkruar në gazetën “Epoka e re” ( 11.02. 2008):

Një milion euro më mirë për veriun e Kosovës se sa për festën e Pavarësisë

– Banorët shqiptarë të veriut të Kosovës presin shpalljen e pavarësisë së Kosovës me shqetësim e ankth, por edhe me shpresën e ndrydhur se ndoshta më në fund do të bëhet mirë.

– 10 Qershori është datë më e rëndësishme për Kosovën se 17 apo 18 Shkurti. Sepse, më 10 Qershor, Presidenti Amerikan George W. Bush deklaroi se Kosova do të jetë e pavarur.

Mos ke frikë komshi, asgjë nuk do t’ju ndodhë më 17 shkurt, do të jetoni më mirë se sa në pjesën jugore. Këto ishin fjalët që një banor serb i veriut të Mitrovicës po i drejtohej fqinjit të vet shqiptar nga Kodra e Minatorëve.

Në kohën kur pjesa më e madhe e Kosovës po i vë shënjestrën qengjit, deles, viçit apo të paktën pulës për ta bërë kurban festiv për ditën e pavarësisë së Kosovës, banorët shqiptarë të veriut të Kosovës presin me shqetësim e ankth, por edhe me shpresën e ndrydhur se ndoshta më në fund do të bëhet mirë.

Por, sado e madhe të jetë kjo shpresë, frika e përsëritjes së shkurtit te vitit 2000 ku MUP-ovcat serbë vranë 14 shqiptarë, turq e boshnjakë dhe ku u plagosen disa dhjetëra të tjerë, i bënë që gjëja e fundit që u bien ndër mend të jetë festimi i shpalljes së pavarësisë.
Shqetësimi i tyre është se si t’i largojnë fëmijët, e gjërat me vlerë në jug dhe atë jo në jug të Mitrovicës po sa më thellë, tek të afërmit në Drenicë, Dukagjin, Prishtinë apo Novi Pazar e Senicë.

Dhe shih ironinë: në vend se të shpenzojë buxhet për t’ua larguar frikën qytetarëve të vet (me bazë apo pabazë, por që është prezente), shteti që po lindë ndau 1 milion euro për të festuar.

Pse duhet festuar lindjen e shtetit-foshnjë?

A nuk do të ishte më e arsyeshme që vëmendja të përqendrohet që kjo foshnje-shtet të lindë i shëndetshëm e i mbarë dhe të festohet vetëm atëherë kur të mbushen përvjetorët që ky shtet të jetë njohur nga OKB.

Kur jemi të dita që duhet të festohet si ditë kombëtare e Kosovës apo si ditë e pavarësisë së saj, atëherë sigurisht që kjo ditë duhet të jetë 10 Qershori dhe jo dita kur do ta bëjë shpalljen Parlamenti i Kosovës.

Perse 10 Qershori është datë më e rëndësishme për Kosovën se 17 apo 18 Shkurti kur po pritet të shpallet pavarësia e Kosovës? Sepse më 10 Qershor Presidenti Amerikan George W. Bush deklaroi se Kosova do të jetë e pavarur. Prej këtij momenti dita kur Kosova do të njihej nga SHBA si e pavarur ishte çështje teknike e gjetjes së oportunitetit politik për këtë akt. Plus që 10 Qershori është ditë historike për Kosovën si ditë e Lidhjes së Prizrenit (1878) dhe ditë kur Serbia kapitulloi në Kosovë (1999).

Rëndësia e deklaratës së Bushit e 10 Qershorit 2007 nuk e humb krejtësisht rëndësinë ditës kur Parlamenti i Kosovës do ta shpallë pavarësinë e Kosovës. Por sado e rëndësishme të jetë kjo datë nuk ka asnjë arsye për t’u festuar tani. Një milion Euro për manifestime festive do të ishte më e ndershme t’u jepen banorëve shqiptarë të veriut të Mitrovicës, që t’u rindërtohen shtëpitë e rrënuara, dhe të investohet në sigurinë e tyre. Në të kundërtën investimi për të festuar në ditën kur shpallet pavarësia e Kosovës e bënë atë t’i ngjajë një feste boshe si ajo kur PSSP Michael Steiner shpalli “bashkimin” e Mitrovicës.

Kjo ishte ajo çfarë pata shkruar një javë para se të shpallej pavarësia e Kosovës.

Për neve që shqetësimi për të ardhmen e Kosovës nuk na lejonte të festonim më 17 shkurt 2008, kompromisi i arritur më 22.02.2012 nuk është edhe aq shqetësues. Neve që e dinim se Hashimi vetëm po recitonte një letër që dikush tjetër ia kishte hartuar dhe një tjetër ia kishte përkthyer nuk është zhgënjyese që tani Hashimi i han fjalët e veta.

Nuk është faji i ambasadorit Dell që qytetarët e Kosovës janë aq shumë të trishtuar këtyre ditëve. Ka qenë faji i ambasadores Tina Kaidanova që ka lejuar ekstazën e kosovarëve më 17 shkurt 2008. Pra që ka lejuar që kosovarët të bëjnë hop pa e kapërcyer gardhin.