Greqia mbetet problem për Eurozonën

Përpara se kriza e refugjatëve dhe mbrojtja nga terrorizmi ta përfshinin plotësisht vëmendjen e Evropës, deri në mes të vitit 2015, BE merrej kryesisht me çështjen nëse duhet shpëtuar për të tretën herë me kredi të Eurozonës Greqia e falimentuar. Qeveria e koalicionit mes të majtëve dhe ekstremit të djathtë në Athinë e çoi Greqinë, me një përzierje mungese kompetence dhe mendjemadhësie, në buzë të shkatërrimit. Në minutën e fundit, shtetet e Eurozonës vendosën që të vënë edhe njëherë, për tri vjet, 86 miliardë euro në tryezë.

Kushtet qenë, sipas këndvështrimit grek, edhe më të ashpra se kurrë më parë. Në fund të vitit, mbikëqyrësit e BE, investuesit potencialë dhe analistët e financave konstatojnë të deziluzionuar: qeveria ekstreme e majtë greke sillet njësoj si qeveritë e mëparshme: ajo zvarrit, përdridhet, bën truke, për t’i shmangur sa më gjatë që të jetë e mundur vendimet e nevojshme. Ministri gjerman i Financave, Wolfgang Schäuble, konstatoi thatë se qeveria greke nuk i është përmbajtur në të vërtetë në asnjë pikë planit kohor të miratuar në gusht. Prandaj edhe pagesa e kredive eci shumë ngadalë.

Një verifikim i vërtetë i sjelljes financiare u spostua nga nëntori 2015 në shkurt 2016. Veç kësaj është përvijuar një problem: Greqia ka miratuar një buxhet për 2016, i cili në formën e aprovuar nuk mund të miratohet nga kontrollorët ndërkombëtarë. Reforma e pensioneve dhe tatimet e premtuara për bujqit nuk janë përfshirë në të. Ciprasi i zhdërvjellët ka frikë se mund të humbasë shumicën e tij prej vetëm tri votash në Parlament.

Ciprasi veç kësaj mbështetet jo në kursime strikte të shpenzimeve shtetërore, por në shtim të të ardhurave shtetërore, duke shtuar shpenzimet dhe ngritur taksat. Ai u përpoq që t’u shpërndante vepra bamirësie zgjedhësve të tij, me anë të programeve speciale. Vetëm një veto e Eurogrupit e ndaloi këtë në minutën e fundit para Krishtlindjeve. Për zhvillimin ekonomik të Greqisë dhe besimin e investorëve, akte të tilla janë shumë të dëmshme.

Nëse dështon Greqia, kjo natyrisht do të ishte katastrofë për grekët vetë. Por edhe për BE ky do të ishte skenar gjithnjë e më kërcënues, jo vetëm në aspektin ekonomik, por edhe në krizën e refugjatëve. Për fat të keq, vendi më i dobët ekonomikisht i BE është edhe shteti më i rëndësishëm "në front", në përballimin e migrimit.

Shteti rezulton edhe këtu i mbingarkuar, i paaftë dhe pa vullnet. Greqia qahet që nuk merr ndihma nga Brukseli. Por kjo është e gabuar: Komisionit të BE i duhet gati ta detyrojë Greqinë që t’i marrë ndihmat. Por për 350 milionët euro nga BE, në qeverinë mes të majtës dhe të djathtës në Greqi nuk ka marrës, nuk ka struktura, për ta ndërtuar ndihmën për refugjatët. Vetëm njëra nga pesë qendrat e premtuara të regjistrimit (hotspots) punon me kapacitet shumë të ulët, dy janë në ndërtim e sipër, dy të tjera ekzistojnë vetëm në letër. Prej 50.000 vendeve të pranimit të shpallura, Greqia ka ngritur në fakt vetëm një pjesë të vogël. Shtyrja e migrantëve në një ish-stadium në Athinë dhe lënia e tyre pa furnizim atje nuk është pranim fillestar në kuptimin evropian dhe humanitar. Pse nuk e organizon askush në Athinë një sistem për të qenë migrimi? Para nga Brukseli dhe të rinj të papunë, që mund të angazhohen, ekzistojnë. Mungon vullneti politik! Dhe ky nuk është problem vetëm i qeverisë aktuale të paaftë greke. Që në themel ka diçka që nuk funksionon si duhet në shtetin grek.