Kultura e besimit

Një rishikim i procesit të kaluar, përpara se të hyhet në përgatitjet për procesin e ardhshëm zgjedhor, është gjithherë i nevojshëm. Ai bëhet i domosdoshëm sidomos nëse konsiderojmë, ta zëmë, se në procesin e kaluar pjesëmarrja e qytetarëve tanë në zgjedhje ka qenë jashtëzakonisht e vogël dhe nëse mobilizimi i tyre për të marrë pjesë në zgjedhjet e ardhshme është sfidë po kaq e madhe sa edhe konkurrimi përballë rivalëve politikë. Ky shkrim, prandaj, nuk synon të analizojë zgjedhjet e vitit 2007, por të ritheksojë kulturën e besimit si parakusht për motivimin e qytetarëve tanë për të marrë pjesë në proces.

Çfarë nënkuptohet këtu me kulturë besimi dhe pse po e nënvizojmë në mënyrë të veçantë?

Le të nisemi nga premisat që i ofron procesi i fundit zgjedhor. Lidhja Demokratike e Kosovës, ta zëmë, si subjekt i cili bart një koncept demokratik konservativ të tipit evropian, që e afirmon traditën, familjen etj… dhe si parti e cila kulturën e besimit e ka të trashëguar si vlerë identitare të saj, në zgjedhjet e fundit tregoi një performancë jo shumë dinjitoze për të, e cila ia parashkroi edhe rezultatin në zgjedhje. Kjo ndërlidhet pashmangshëm me një vistër faktorësh, por nuk duhet të ndërlidhet domosdo vetëm me humbjen e liderit të saj historik, dr. Rugovës, as vetëm për shkak të kuvendit të gjashtë, ose për shkak të copëzimit që e pasoi atë, por – më shumë, madje – për shkak të shkëputjes së thellë të komunikimit mes strukturave udhëheqëse dhe anëtarëve e simpatizantëve të saj. Kjo shkëputje ka ndikuar në zbehjen e besimit në vlerat e përbashkëta dhe, rrjedhimisht, në demotivimin e votuesve tradicionalë për të ushtruar të drejtën e tyre demokratike, atë të votës, me të cilën do të mund të vendoste vetë për të ardhmen politike dhe për kualitetin e procesit, duke përfshirë edhe nivelin e përfaqësimit politik.

Sado ironike tingëllon, unë arrij t’i kuptoj psherëtimat plot zhgënjim për humbjen e zgjedhjeve, kryesisht për shkak të pjesëmarrjes së ultë të elektoratit të djathtë në zgjedhje.
Si shpjegohet kjo?

Duke qenë se LDK-ja tradicionalisht ka reflektuar kulturë besimi dhe lidhje të fuqishme strukturore, është krejtësisht e qartë se shkëputja mes hallkave organike brenda kësaj strukture e ka zbehur dukshëm edhe vetë kulturën e besimit, të kultivuar nga dr. Rugova dhe si rezultat i këtij dekurajimi si gjithnjë në këso rastesh kemi përjetuar një abstinencë të theksuar politike. Është, prandaj, momenti që ta rikujtojmë edhe një herë atë që dihet tashmë botërisht, se fuqia e një subjekti politik nuk buron nga përqendrimi i fuqisë në strukturat vendimmarrëse politike, por mbi të gjitha në motivimin e anëtarëve dhe të simpatizantëve për të qenë pjesëmarrës në vendimmarrje. Kjo është e mundshme nëse krijojmë një metalitet konvergjues idesh, nëse e përmirësojmë cilësinë dhe modelin e organizimit të fuqisë politike, si dhe në kultivimin e besimit në vlerat e përbashkëta.
Përpara se të shkohet në procesin e ardhshëm zgjedhor, liderë të partive politike, lidershipi dhe strukturat udhëheqëse të tyre, është mirë të shikojnë të kaluarën e subkjektit të tyre dhe ta kërkojnë drejtpeshimin politik në nivelin e besimit në vlerat e përbashkëta, në kultivimin e kulturës së brendshme politike, si dhe në përkushtimin për vlera përfaqësuese.

Një listë zgjedhore kualitative duhet ta pasojë përzgjedhjen po kaq me kujdes të kandidatëve për kryetarë komunash. Sidoqoftë, zgjedhjet e ardhshme do ta demonstrojnë testin e fuqisë së tyre vepruese brenda subjekteve politike ë i përfaqësojnë.

Për elektoratin e djathtë, ose për numrin e jashtëzakonshëm të njerëzve të cilët unë qartësisht i identifikoj si “elektorat rugovian”, jo vetëm pse e kanë përkrahur presidentin e tyre historik, duke e votuar e rivotuar vazhdimisht atë, por pse e kanë dashur dhe kanë besuar në vlerat të cilat ai i promovonte vazhdimisht, pra jo për shkak të empirisë, por për shkak të filozofisë, për këtë elektorat, pra, mbështetja në vlerat intelektuale ka krijuar kulturë besimi, e cila e ka shtyrë atë drejt ruajtjes së motivimit për proceset zgjedhore. Prandaj, sot kur vetëm mund ta kujtojmë krenarinë tonë, është e domosdoshme që krahas kërkesës për një program të djathtë politik, i cili kulturën familjare dhe modelin kulturor të traditës e shndërron në premisë për platformë programore, ai ta gjejë edhe hapësirën e tij demokratike në të drejtën për të qenë i motivuar politikisht për procesin e vendimmarrjes.

Sfidë, prandaj, mbetet: si të motivohet elektorati i djathtë për të qenë pjesë aktive në procesin e ardhshëm zgjedhor?

Para së gjithash duke ofruar gatishmëri për hartimin e një programi politik i cili këtë kulturë të tij e kornizon brenda platformës zgjedhore, duke e kultivuar një nivel përfaqësimi në listat zgjedhore i cili bërthamën tradicionale të LDK-së, ose bërthamën intelektuale-kulturore të saj e shndërron në vlerë përfaqësimi; duke e garantuar ripërtëritjen e besimit në vlerat e përbashkëta; duke krijuar hapësirën e nevojshme për pjesëmarrje aktive në procesin e vendimmarrjes për qytetarin, si dhe duke provuar që ta bind secilin qytetar se të përzgjedhurit politikë, në veçanti ata që dalin si të përzgjedhur nga LDK-ja, si bartës të konceptit të saj dhe si pjesë të strukturave udhëheqëse politike, duhet ta “dëgjojnë” zërin elitar përmes të cilit artikulohet politikisht interesi qytetar….

Pa këtë dimension, i cili e trajton qytetarin si pjesë të rëndësishme të vendimmarrjes, pa përfshirjen e tij aktive në hartimin e politikave programore, si dhe pa krijimin e kulturës së besimit të plotë mes tij dhe strukturave udhëheqëse, nuk mund të paramendohet një qytetar i motivuar plotësisht për të marrë pjesë aktive në zgjedhje.

Rimotivimi i elektoratit është esencial për procesin e ardhshëm zgjedhor. Mbase, është koha që ta kthejmë edhe një here kokën prapa dhe ta kërkojmë rishtas veten në pikturën gri të vitit 2007…

(Dr. Vehbi Miftari është shef i Departamentit të Komunikimit në LDK. Pikëpamjet e shprehura në këtë artikull janë krejtësisht personale)