Shoqëri e paradokseve

Jetojmë në një shoqëri me përplot paradokse, absurditete e probleme:

Ku mjeku duhanpirës rekomandon të mos konsumohet duhani se i dëmton mushkëritë dhe para se me të pyet ku të dhemb të pyet ku punon;

Ku politikani milioner tenderokrat thotë se korrupsioni e dëmton shtetin;

Ku doktori i diplomuar pas darke thotë se plagjiatura e degradon cilësinë e arsimit;

Ku gazetari në emër të lirisë së shprehjes fyen ata që shprehen ndryshe;

Ku familjari i dëshmorëve e luan rolin e institucionit të shtetit;

Ku ai që shitet patriot blen produkte të Serbisë;

Ku identiteti projektohet nga të tjerët si kompleks inferioriteti;

Ku Burdushi fton mos me ra viktimë e falltorëve;

Ku studenti kritik ndaj profesorit kopjon sa herë t’i ofrohet mundësia;

Ku kritika ndaj diskursit klerik konsiderohet devijim nga religjioni;

Ku imazhet fatale dhe tragjike të viktimave publikohen në medie;

Ku njerëzit gjykohen çfarë kanë mbi kokë dhe jo brenda kokës;

Ku studentët e nivelit Master ende kanë probleme në drejtshkrim;

Ku juristi i diplomuar punon kamerier e kamerieri i dikurshëm avokat;

Ku laminati i shtëpive është më i fortë se asfalti i rrugëve;

Ku ata që flasin për barazi mbajnë 3-4 vende pune e dikush asnjë;

Ku disa politikanë kanë të ardhura ditore më shumë se të ardhurat vjetore të votuesve të tyre;

Ku personat me përgjegjësi publike japin publikisht mendime personale;

Ku vëmendja e publikut zhvendoset me një trik tendencioz gazetaresk;

Ku parimet shiten si perime;

Ku artisti në emër të realitetit socio-politik shfaqet në personazhe inferiore me vetëdije neokoloniale;

Ku sulmi ndaj religjionit konsiderohet emancipim dhe afirmim;

Ku ata që mbajnë rend në trafik hyjnë në semafor të kuq;

Ku kardiologu pacientin me 200 rrahje në minutë e qetëson duke ia dhënë adresën e ordinancës së tij private dhe ku stendat e zemrës s’dallojnë prej protezave të dhëmbëve;

Ku ai që e shkel me veturë njeriun në rrugë nuk ndalet por ik nga vendi i aksidentit;

Ku konkurset e punës publikohen pasi të njofshmit të pranohen;

Ku kontratat e punës bëhen me një thirrje telefoni dhe me një transfer parash;

Ku kreditë me kamata të larta bankare joshen me idetë e rehabilitimit të përhershëm jetësor;

Ku nudistet bëhen më të famshme e më të kërkuara se njerëzit e shkencës;

Ku hoxha me retorikë të ashpër e autoritative fton në butësi e liri;

Ku prifti në emër të atdhedashurisë fyen pjesëtarët e kombit të vet;

Ku i indoktrinuari nga propaganda mundohet me të bind se Tita s’ka qenë kriminel dhe i indoktrinuari nga ISIS-i mundohet me të bind se ata kanë me sjellë paqen hyjnore në botë;

Ku këngëtari që i këndon vlerave të shoqërisë dhe biznesmeni që i kontribuon kapitalit të biznesit s’paguajnë asnjë cent tatim;

Ku disa liderë s’dinë as letrat e shkruara t’i lexojnë;

Ku patentë-shoferi blihet sikur libri;

Ku krijohen lajme të kota për konsum e tirazhe;

Ku lidhja emocionale dhe investive jashtë shtëpisë e oborrit humb tërësisht;

Ku margjinalizimi konsiderohet qasje e qytetëruar;

Ku erotika zë një hapësirë të madhe në medie;

Ku mendimet e ndryshme perspektiviste marrin 1001 etiketime;

Ku në debate televizive polemizohet për çështje hipotetike nga ekspertë të kundërt ku njëri është kompetent për të nxjerrë fakte e tjetri për të nxjerrë dhëmbë;

Ku sarkazma fyese interpretohet si artistike e kreative;

Ku analisti shet mend në publik e ndaj pushtetit s’guxon të shfaqet kritik;

Ku pushtetari për të vepru në territorin e vet duhet të marrë leje prej fqinjit armik;

Ku e ku…!!!