Hovi i dramës moderne

Brehti dhe doktrina mbi mosnënshtrimin karshi emocioneve

Dramaturgjia e autoportretit te Strindbergu

Rrafshet risemantizuese dhe simbolizuese në dramën historike

SIKUR KJO TË ISHTE SHFAQJE

Lokalja dhe universalja tek figura e At Pjetër Bogdanit në veprën dramatike të Teki Dërvishit

E përgjithshmja dhe e veçanta në anën objektive dhe subjektive të heronjve

Përparësitë e mitit në raport me ritualin si burim i dramës

Teatri dhe drama në qasje antropologjike

Shmangia e mitit edhe mistifikimit të heroit kryesor

Zonjusha Gjulia – natyralizmi si qëllim filozofik i Strindbergut

Henrik Ibseni – fryma e parë e modernes

Prishja e besës, apo miti i flijimit të gruas

Sekrete të komplotit si forcë shtytëse në zhvillimin e aksionit në dramë

Shfaqja “Amadeus”: Gjeniu me sjellje të mbrapshta fëmijërore

Moskuptimi i dramës dhe shndërrimi në pseudopersonazh që nuk sheh rrethanat e varësisë së vet

Beqir Musliu dhe teatri në teatër përmes baladës, historisë dhe mistikës

Dramaturgjia e Anton Pashkut mbi ekzistimin e shoqërisë absurde

“Bregu i pikëllimit”, një dramë si literaturë prozaike apo lloj i realizmit shpirtëror

Reflektimi nga zanafilla biblike

Shfaqja 388-vjeçare që vazhdon të jepet edhe sot

Strindbergu, nismëtari i dramës së përgjithshme – moderne

PRIJËSI