E përgjithshmja dhe e veçanta në anën objektive dhe subjektive të heronjve

Përparësitë e mitit në raport me ritualin si burim i dramës

Teatri dhe drama në qasje antropologjike

Shmangia e mitit edhe mistifikimit të heroit kryesor

Rulet rus për Ali Pashën: Poetika, hermeneutika dhe faktet historike të një drame

Henrik Ibseni – fryma e parë e modernes

Prishja e besës, apo miti i flijimit të gruas

Sekrete të komplotit si forcë shtytëse në zhvillimin e aksionit në dramë

Shfaqja “Amadeus”: Gjeniu me sjellje të mbrapshta fëmijërore

Moskuptimi i dramës dhe shndërrimi në pseudopersonazh që nuk sheh rrethanat e varësisë së vet

Beqir Musliu dhe teatri në teatër përmes baladës, historisë dhe mistikës

Dramaturgjia e Anton Pashkut mbi ekzistimin e shoqërisë absurde

Komedia apo mënyra më e çuditshme e përballjes me ligjet e kozmosit

Rreth shfaqjes, “Më e forta”

Strindbergu, nismëtari i dramës së përgjithshme – moderne

PRIJËSI

Ibseni apo shkrimtari që në dramë e krijoi një grua si individualitet

Pse Rikardi III i Shekspirit u bë kopuk kontrovers?

Pezullimi i Sokratit: Si e vulosi filozofi i madh, fatin e vet me komedi?

Brechti dhe një nga dashuritë më të mëdha e më tragjike të jetës së tij

Tragjedia e ligjërimit

Rikardi III: E vërteta pas dramës makabre të Shekspirit

Skena është vend konkret fizik që kërkon të mbushet e t’i jepet gjuha konkrete që të flasë