Shembull për t’u ndjekur: Ja si Tajvani “e mbajti të ulët” numrin e vdekjeve në tërmetin e fundit shkatërrues

Për Nina Huang, ishte dridhja që e bëri të zgjohej.

“Gjëja e parë që bëra kur u zgjova ishte të mbaja dollapin pranë vajzës sime. Kisha frikë se mund të binte mbi të”, kujton ajo.

Pastaj telefoni i saj gumëzhiu me një paralajmërim për një cunami.

Frika më e madhe për Huang dhe burrin e saj ishte se ura që lidh fshatin e tyre ujor Yanliao me qytetin e Hualien do të shembet, duke i lënë ata të bllokuar.

Kështu ata shkuan me makinë në qytet me vajzën e tyre njëvjeçare dhe pritën në një park makinash që lëkundjet të ndalonin, larg çdo ndërtese që mund të shembet mbi ta.

Por ura nuk u shemb.

Dhe pavarësisht faktit se tërmeti me magnitudë 7.4, i cili goditi përgjatë bregut lindor pak para orës 8 të mëngjesit të së mërkurës, ishte më i fuqishme në Tajvan në 25 vjet, relativisht pak njerëz vdiqën ose u lënduan, shkruan The Guardian, përcjell Telegrafi.

Kjo së paku krahasuar me vitin 2016, kur një tërmet më i vogël mori më shumë se 100 jetë.

Ndërsa tërmeti i javës së kaluar vrau të paktën 12 njerëz, qarku Hualien, i cili ka një popullsi prej më shumë se 300,000 banorësh, rezultoi jashtëzakonisht mirë përballë lëkundjeve dramatike.

Kjo për faktin se Tajvani ka mësuar të reagojë shpejt ndaj emergjencave për shkak të kërcënimeve të kudondodhura të fatkeqësive natyrore ose të shkaktuara nga njeriu.

Ishulli dhe ishujt përreth tij ndodhen pranë kryqëzimit të tri pllakave tektonike në rajonin më aktiv sizmik të botës, i njohur si “unaza e zjarrit”.

Kërcënimi i një sulmi nga Kina, e cila shpesh kryen stërvitje ushtarake pranë Tajvanit, gjithashtu i vendos njerëzit në gatishmëri të lartë.

Huang kishte zbuluar tashmë bunkerin e saj më të afërt – një stacion policie aty pranë – pas një alarmi mbarëkombëtar për lëshimin e satelitit kinez në janar.

Tajvani “ka bërë shumë për të përmirësuar elasticitetin ndaj tërmeteve që nga tërmeti Chi-Chi me magnitudë 7.7 në 1999”, tha Adam Pascale, shkencëtar në Qendrën Kërkimore të Sizmologjisë në Victoria, Australi, duke iu referuar një tërmeti që vrau afro 2500 njerëz.

“Ata prezantuan standarde të reja ndërtimi, përforcuan ndërtesat ekzistuese dhe vendosën një sistem paralajmërimi të hershëm ndaj tërmeteve. Sensorët në të gjithë vendin mund të ofrojnë sekonda të çmuara paralajmërimi për dridhje të forta që vijnë, në mënyrë që njerëzit të kenë kohë për t’u mbrojtur nga objektet që bien”.

Tërmeti Chi-Chi gjithashtu ishte një thirrje zgjimi për politikëbërësit e Tajvanit.

Një muze pranë epiqendrës ruan rrënojat e një shkolle të mesme të shembur si një testament për rreziqet e ndërtesave të përforcuara dobët.

Data e tërmetit të vitit 1999, 21 shtatori, është tani një ditë e caktuar për stërvitjet mbarëkombëtare të fatkeqësive, me sinjalizime jo të vërteta që dërgohen në telefonat e njerëzve dhe praktikojnë evakuime.

Pascale tha se edukimi publik dhe politikat e rëndësishme të gatishmërisë, të tilla si përditësimi i standardeve të sigurisë së ndërtesave, ishin gjëra që “shpesh marrin vëmendjen afatshkurtër në pjesë të tjera të botës pas një fatkeqësie”.

Por, dekadat e përmirësimeve të bëra që nga Chi-Chi nënkuptuan se Tajvani ishte “i përgatitur për këtë tërmet”.

Gatishmëria e Tajvanit vjen në formën e ndërtesave më të mira, sistemeve të paralajmërimit të hershëm, fushatave arsimore dhe operacioneve të mira të shpëtimit.

Pas vitit 1999, autoritetet përditësuan standardet e ndërtimit për t’i bërë strukturat e reja më rezistente ndaj tërmeteve.

Por me më shumë se 4 milionë shtëpi në ndërtime që janë të paktën 30 vjet të vjetra, sipas statistikave zyrtare, qeveria ka futur gjithashtu subvencione për autoritetet vendore për të inspektuar dhe përmirësuar çdo ndërtesë që nuk plotëson standardet moderne të sigurisë.

Individët gjithashtu mund të aplikojnë për subvencione deri në vlerë rreth 130 mijë euro për të përmirësuar ndërtesat, për shembull, duke përforcuar dyshemetë dhe muret e betonit.

Alarmet celulare mbarëkombëtare gjithashtu u japin njerëzve ato që ekspertët thonë se janë sekonda të çmuara për të gjetur strehim përpara se mbeturinat të fillojnë të bien.

Megjithatë, njerëzit në disa qarqe që përjetuan tërmete më të vogla u ankuan se nuk morën sinjalizime telefonike.

Administrata Qendrore e Motit të Tajvanit tha se ato u dërguan vetëm te njerëzit në zona me dridhje me magnitudë 5 ose më të lartë, megjithëse agjencia thuhet se po punon në zhvillimin e një sistemi të inteligjencës artificiale për të ofruar paralajmërime më të synuara në të ardhmen.

Pascale vuri në dukje se vendosja e pragjeve të njoftimit ishte një bilanc i vështirë.

“Shpesh duhet një ngjarje si kjo për të nxjerrë në pah ndryshimin midis një pragu të llogaritur dhe asaj që komuniteti pret”, tha ai, duke shtuar se rreziku i bërjes së sistemeve të alarmit shumë të ndjeshëm është se “njerëzit injorojnë ose çaktivizojnë fare njoftimet”.

Në fund të shkrimit thuhet se operacionet e shpëtimit të Tajvanit nuk kanë përfunduar, me pasgoditje dhe rrëshqitje të dheut që priten edhe më tej, duke komplikuar përpjekjet për të shpëtuar qindra njerëz që janë ende të bllokuar.

Por për një ishull të vogël që përballet me kërcënime të shumta ekzistenciale, Tajvani mund të ngushëllohet në përgjigjen e javës së kaluar. /Telegrafi/