SHATËRVANI I PRIZRENIT

Poezi nga: Dave Brinks
Përktheu: Fadil Bajraj

Qysh moti Liria qëndron në lartësi
– Alfred Tennyson

kësaj vere, nëpër urën e gurit, afër
kryqëzimit ku tri rrugët e shtruara
me kalldrëm takohen – unë ua ofrova
besën time fëmijëve
që ishin mbledhur te shatërvani i Prizrenit
mbrëmë kam ngritur një gotë raki drejt qiellit
për miqësitë tona
në drejtim të majës së Gjeravicës
që kurorëzohen mbi Bjeshkët e Sharrit
ku tingujt e erës
i përshtaten motit të kupës së qiellit
duke rikujtuar këngët e lahutave të malësisë – Ereniku
në burimin e tij në Liqenin e Gjeravicës, Drini i Bardhë
ujërat e të cilit përzihen me Lumëbardhin e Prizrenit
pyjet me lisa, sorkadhja, ahu
luleshtrydha të egra, dhia
pishat e buta, ariu i murrmë
trëndafili alpin – fole i orëve dhe i zanave të mira
kur mesnata arriti mbuluar me dritëhëne
fola në gjuhën e kapësit të ëndrrave – O Rrafshi
i Dukagjinit – pllajë e madhe, ti je
bel canto i gjuhëve të shpirtit
fshikëz e përgjumur e shtojzovalleve moskokëçarëse
thirrje pyjore e vjollcave të purpurta
paqe muzgu e mjellmave të liqenit dhe zambakëve
punë e qeve që kthehen në shtëpi nga fushat e harlisura
qiell azur rrugë dallëndyshesh, mollëkuqesh, vinçesh –
shqiponjë mali me sqep brinjor
ah, po – për t’u lëshuar nga streha e saj malore, njashtu siç
e imagjinoj veten tash, bash para agimit
kthetrat lënë strehën nën shkëmbin më të largët
pa më thuaj, a shtrohej pyetja se
liria e saj nuk është e jotja?
a mendohej se historia
e bjeshkëve
ishte sall një përrallë iluzore – e sajuar nga bisedat boshe, budallallëqet
dhe mashtrimet?
jo, sigurisht që jo – ti e njeh fort mirë
mendjen instinktive të kësaj krijese
dhe asnjëherë nuk e ke vënë në pyetje praninë e saj udhëzuese
ajo sillet lart, gjithmonë e mençur, gjithmonë vigjilente
dhe poshtë, për aq sa mund të sheh syri – kurrë nuk ka qenë mirazh
por e gjallë bash si unazat brenda
rrapit buzë burimit në Marash
duke i ftuar të gjithë në shtëpi për gostinë e madhe
në tryezën tënde në Tokën e Gëzuar

6 shtator 2012