Beatrix ndan një histori prekëse nga jeta e saj (Foto)

Këngëtarja Beatrix Ramosaj nuk ka harruar që me rastin e festës së mësuesit ta kujtoj mësuesin e saj të parë.

Këngëtarja ka zgjedhur që përmes rrjeteve sociale t’i kushtoj atij disa fjalë dhe të ndaj me miqtë dhe ndjekësit e saj një histori nga jeta që lidhet me mësuesin e saj, transmeton Telegrafi.

Këtij shkrimi, për të cilin komentuesit në profilin e saj janë shprehur të prekur, Trixa i ka bashkangjitur edhe një fotografi nga fëmijëria e saj.

Në këtë foto është Beatrix, vëllai i saj Albani si dhe mësuesi Shaban Shabani./Telegrafi/.

Lexoni të plotë postimin e këngëtares kushtuar mësuesit:

“KY SHKRIM I DEDIKOHET MËSUESIT TIM TË PARË SHABAN SHABANIT.

Kjo qe shikoni ne kete foto eshte Trixa vogel me Albanin dhe mesuesin tim te pare, Shaban Shabani.
Me ka dhene mesime nga klasa e pare deri Ne klasen e 5st, ne shkollen fillore “Dituria” Ne Llapashticen e poshtme.
Pasi mbarova klasen e peste, mesuesi nuk jepte me mesim sepse kishte dale ne pension, me pas une vazhdova shkollen Ne Prishtine.
Kishte kaluar kohe dhe gjithmone I thoja babit tim kur ka qene gjalle; Athu a do ta takoje me ndonjeher msusin Shaban?
Dhe gjithmone me thoshte se jetes nuk I dihet asnjehere dhe ndoshta do ta takosh prap ndonje dite.. Ateher isha 11 vjece.. Vitet kalonin, une po rritesha dhe gjithmone familjarisht e kujtonim shpesh mesuesin tim.. Ne moshen 16 vjecare une humba babin, pas dy muajsh lot dhe shume e merzitur nje nate shof nji enderr.. Po ecja ne rruge dhe papritur shof mesuesin tim duke ecur… Kam ikur me vrap me lot Ne sy per ta perqafuar dhe ti tregoja se sa shume isha merzitur.. U zgjova ate mjes duke qare edhe per mungesen e madhe qe ndjeja per babin por edhe per ate ndjenjen e fort te mallit qe ndjeja per mesuesin.. Sot jam 21 vjece, kur shikoja fotot e klases me mesuesin thoja me vete:
Sa keq qe s’pata kurr mundesine ta takoja dhe nje here mesuesin tim qe ta falenderoja per ato 5 vite te mrekullueshme dhe per gjithcka… Para 4 ditesh u ktheva ne Podujeve/Llapashtice sic bej CDO vite qe iki vizitoj babin tek varrezat, dhe familjen qe mezi pres ti takoj .. 4 Vite kane kaluar qe pas humbjes se Babit dhe akoma e perjetoj shume, shpesh me ze gjumi duke qajt AQ shume me mer malli, AQ shume me mungon..

Po blija disa lule ne qytet, ne Podujeve per babin dhe bashke me kusheriren dhe axhin tim rruges duke ecur me makine.. Sesi kthej koken, shof nje plake shume te meshuar, duke ecur.. I mbajtur si gjithmone.. Spo me besonin syte.. Spo me besonin syte qe po shikoja mesuesin Tim pas gjith ketyre viteve.. I them Axh NDALO makinen shpeeejt.. Kam zbrit duke vrapuar me lot Ne sy dhe I dola perball;
Mesuesi Shaban… Jam Beatrixa…
Ai po me shikonte ….dhe per nji moment kujtova se nuk me mbante mend.. Pas disa sekondash me tha..:
Trixa.. Trixa vogel.. Dhe une nuk e mbaja dot me, fillova duke qajt si femij..
I thash qe KURR skam besu qe do te te takoja perseri.. SME besohej.. Ju mbushen dhe atij syte me lot…

I tregova qe e kisha pare ne enderr.. dhe I thash per babin, ai e dinte qe babi im nuk ishte me.. E perqafova AQ shume dhe ndjeva nje gezim qe se kisha perjetuar asnjehere.. Pasi u cmallem dhe folem gjate me njeri tjetrin, e pershendeta dhe me shpirt shpresoj te mos jete hera e fundit.. Dhe u largova me lot Ne sy duke kujtuar endrren qe kisha pare para 4 vitesh… Endrra qe u be realitet… I dashur mesues!
Ne qoftese e lexon kete dua ta dish qe nuk do te harroj kurr se sa mire na ke edukuar, dhe se sa shume na ke dashur! Faleminderit per CDO gje.. Shpresoj te shifemi prap.. Te do shume Trixa Vogel dhe GEZUAR 7 Marsin Diten e mesuesit”

KY SHKRIM I DEDIKOHET MËSUESIT TIM TË PARË SHABAN SHABANIT. Kjo qe shikoni ne kete foto eshte Trixa vogel me Albanin dhe mesuesin tim te pare, Shaban Shabani. Me ka dhene mesime nga klasa e pare deri Ne klasen e 5st, ne shkollen fillore "Dituria" Ne Llapashticen e poshtme. Pasi mbarova klasen e peste, mesuesi nuk jepte me mesim sepse kishte dale ne pension, me pas une vazhdova shkollen Ne Prishtine. Kishte kaluar kohe dhe gjithmone I thoja babit tim kur ka qene gjalle; Athu a do ta takoje me ndonjeher msusin Shaban? Dhe gjithmone me thoshte se jetes nuk I dihet asnjehere dhe ndoshta do ta takosh prap ndonje dite.. Ateher isha 11 vjece.. Vitet kalonin, une po rritesha dhe gjithmone familjarisht e kujtonim shpesh mesuesin tim.. Ne moshen 16 vjecare une humba babin, pas dy muajsh lot dhe shume e merzitur nje nate shof nji enderr.. Po ecja ne rruge dhe papritur shof mesuesin tim duke ecur… Kam ikur me vrap me lot Ne sy per ta perqafuar dhe ti tregoja se sa shume isha merzitur.. U zgjova ate mjes duke qare edhe per mungesen e madhe qe ndjeja per babin por edhe per ate ndjenjen e fort te mallit qe ndjeja per mesuesin.. Sot jam 21 vjece, kur shikoja fotot e klases me mesuesin thoja me vete: Sa keq qe s'pata kurr mundesine ta takoja dhe nje here mesuesin tim qe ta falenderoja per ato 5 vite te mrekullueshme dhe per gjithcka… Para 4 ditesh u ktheva ne Podujeve/Llapashtice sic bej CDO vite qe iki vizitoj babin tek varrezat, dhe familjen qe mezi pres ti takoj .. 4 Vite kane kaluar qe pas humbjes se Babit dhe akoma e perjetoj shume, shpesh me ze gjumi duke qajt AQ shume me mer malli, AQ shume me mungon.. LEXONI VAZHDIMIN ME POSHTE NE KOMENTE..

A photo posted by Beatrix Ramosaj ♪ (@beatrixramosaj) on Mar 7, 2016 at 2:02pm PST