Cila është simbolika e diellit me fytyrë njeriu në flamurin e Argjentinës

Pas fitimit të titullit të kampionit të botës në futboll, flamuri i Argjentinës u bë një nga elementët më të përfaqësuar, si në media ashtu edhe në rrjetet sociale në mbarë botën, dhe shumë u intriguan nga kuptimi i diellit me një fytyrë njerëzore.

Flamuri argjentinas daton që nga viti 1812. Ka tre vija horizontale; pjesa e sipërme dhe e poshtme janë të kaltra të lehta, dhe ajo e mesme është e bardhë. Kuptimi i ngjyrave të flamurit është një çështje debati, por disa thonë se ngjyra e bardhë në fakt përfaqëson argjendin.

Pushtuesit e hershëm spanjollë, pra pushtuesit, e quajtën vendin Argjentinë sipas fjalës latine “Argentinum”, që do të thotë argjend, duke menduar se rajoni përmbante sasi të mëdha të këtij metali të çmuar. Vijat e kaltra përfaqësojnë qiellin dhe ujërat e Rio de la Plata të Argjentinës.

Duke vëzhguar flamurin, syri ynë shkon menjëherë në qendrën e tij, ku gjejmë tiparin më të spikatur, një fytyrë njeriu brenda një disku të artë nga qendra e të cilit dalin rreze të drejta dhe të valëzuara që përfaqësojnë diellin.

Dielli, i njohur si “el sol de mayo” (dielli i majit) pas Revolucionit të Majit të Argjentinës, i cili përfundimisht dërgoi në pavarësinë e kombit nga Spanja, është një simbol kombëtar.

Një monedhë argjentinase që daton që nga viti 1813 përmban të njëjtin diell, si flamuri uruguaian dhe versionet e hershme të flamurit peruan. Juan de Dios Tupac Amaru, një pasardhës peruan i fisnikërisë inkase, projektoi Diellin e Majit që nderon perëndinë e diellit inkas Inti.

Inkasit adhuronin diellin dhe fuqinë jetëdhënëse. Ata besonin se sundimtari i tyre ishte një pasardhës i drejtpërdrejtë i diellit dhe ndërtuan tempuj dielli në të gjithë perandorinë e tyre. Himni origjinal kombëtar i Argjentinës nga viti 1813 gjithashtu ka një referencë lirike për inkas.

Politikani argjentinas dhe udhëheqësi ushtarak revolucionar Manuel Belgrano e projektoi vetë flamurin. Dizajni bazohej në “kokadën” argjentinase (një nyjë e bërë nga shirita që vendosej në kapele) që ai krijoi në 1812.

Kokada dhe flamuri u projektuan menjëherë pas Revolucionit të Majit të vitit 1810, i cili më në fund ndihmoi Argjentinën të fitonte pavarësinë nga Spanja. Ushtarët revolucionarë argjentinas mbanin një kokadë dhe u betuan për besnikëri ndaj flamurit për të treguar besnikëri.

Dita e Flamurit Kombëtar festohet më 20 qershor, ditën e vdekjes së Belgranos. Përveç dizajnimit të flamurit dhe kokadës, Belgrano mbahet mend për përfshirjen e tij në betejat për pavarësi dhe liri, veçanërisht në Perunë e sipërme.

Festimet e Ditës së Flamurit janë më të gjalla në Rosario, vendi ku flamuri argjentinas u ngrit për herë të parë në 1812. Aty çdo vit në Ditën e Flamurit mbahet një paradë për nder të flamurit.

Festimet e Ditës së Flamurit Kombëtar nderojnë flamurin argjentinas, një flamur që i kujton ata paraardhësit e kombit që luftuan për pavarësinë që argjentinasit e sotëm e gëzojnë dhe e festojnë deri më sot. /Telegrafi/