Shkollat Mistike

E gjithë propaganda luftarake, shpifjet, gënjeshtrat dhe urrejtja vijnë vetëm prej atyre që nuk luftojnë kurrë. George Orwell

Abdirahim Idrizi
Poliklinika “Galaxy”
abdirahimidrizi@gmail.com

Sa më shumë shpërndaheshin, aq më shumë shumëzoheshin këto raca nga një vend në tjetrin dhe forconin sundimin e tyre, e njëjta gjë ndodhte edhe me shoqëritë e fshehta-sekrete që rrodhën prej Shkollave Mistike të shumerëve, babilonasve, egjiptianëve etj.

Roli i tyre qëndronte në manipulimin e fshehtë të ngjarjeve, me qëllim çuarjen përpara të programit të hibridëve dhe vendosjen e këtyre racave apo kukullave të tyre nëpër pozicione me pushtet ekonomik dhe ushtarak. Fshehtësitë-sekretet, rrjetet ishin ndërtuar pak a shumë si puna e atyre kukullave, si piramida brenda piramidave.

Shoqëritë e fshehta ndahen në nivele apo “shkalla” dhe secila shkallë e lartë zotëron njohuri më të gjerë se shkalla që vënë më poshtë. Për këtë arsye pjesa më e madhe e masonëve di pak ose aspak për objektivat e vërteta të organizatës ku janë anëtarë. Anëtarët në përgjithësi, besojnë shkallët zyrtarisht më të lartë, siç është shkalla e 33-të e Ritit Skocez të Masonerisë, vërtet është më e lartë, që mund të
arrihet.

Thuhet se ka edhe hibridë përfaqësues që bëjnë pjesë në shoqëri të fshehta të niveleve të ulëta dhe që kanë njohuri më të kufizuara krahasuar me ata që veprojnë nën hije.

Albert Pike, që vdiq në vitin 1891, qe një nga përfaqësuesit më të shquar të Masonerisë. Ai e ka shkruar letrën për tri luftërat botërore. Në librin e tij “Morali dhe Dogma” të shkruar për masonët e shkallëve më të larta, Pike përshkruan strukturën me ndarje të shoqërive të fshehta. Ai gëzon titullin Sovran, Komandanti i Madh i Këshillit Suprem të shkallës së 33-të dhe Kryepriftit Suprem i Masonerisë Universale.

Por shekuj me radhë, shkollat mistike dhe shoqëritë e fshehta e kanë përdorur simbolin e katrorëve të bardhë e të zinj që e ndeshim sot në dyshemetë e tempujve malonike, të kishave dhe katedraleve “të krishtera” dhe në uniformat e Policisë.

Disa studiues thonë se Tempullarët, duke gërmuar në Malin e Tempullit, gjetën një gjë me vlerë të madhe, ndoshta dorëshkrime, por çfarëdo që të ketë qenë, pas vitit 1126, ngjarjet nisën të rridhnin me shumë shpejtësi. Pikërisht atëherë, Mjeshtri i Madh, aristokrati francez Hugues de Payens, u largua nga Jerusalemi drejt Francës për të rekrutuar anëtarë të rinj me qëllim rritjen e urdhrit.

Vetë fjala “Aristokrat” ka kuptimin “Arian” apo “shumë-arian”. Tempullarët u mblodhën formalisht më 31 janar të vitit 1128 në Këshillin e Trojës – të pagëzuar kështu nga frankët sikambër me emrin e qytetit të Trojës, atdheut të dikurshëm të merovinjëve dhe të fiseve romake.

Tempullarët u pajisën me një dekret të posaçëm papal, me të mira materiale, toka dhe treqind anëtarë të rinj me prejardhje nga familjet fisnike të cilët, në çastin e anëtarësimit, duhet t’ua dorëzonin të gjithë pasurinë që kishin Tempullarëve. Si pasojë tempullarët vunë në kontrolle, vunë nën zotërim toka në Francë, Angli, Spanjë dhe Portugali ndërsa pas dhjetë vjetësh edhe në Itali, Austri, Gjermani, Hungari dhe Kostandinopojë.

Sa herë që shfaqet fjala Tempull, në emrin e ndonjë vendi anglez (për shembull, Templecombe), bëhet fjalë për një vend që dikur u përkiste tempullarëve. Selia qendrore e tyre gjendej në Londër, aty ku sot ndodhet Haj Holborni, ndërsa në vitin 1161 u zhvendos drejt një “Tempulli” të ri të Londrës që sot ndodhet ende në lagjen e njohur me emrat “Tempëll” apo “Tempëll Bar”.

Hitleri (Himleri, Gëbelsi), i cili qe edukuar sipas parimeve jezuite, shumica e nazistëve të lartë, ishin katolikë dhe ky ishte shkaku i bashkëpunimit të gjerë mes Gjermanisë naziste dhe Vatikanit, siç ka dalë në dritë gjatë dhjetëvjeçarëve të mëvonshëm. Organizimi i forcave SS është ndërtuar nga Himleri sipas parimeve të Urdhrit të Jezuetëve.

Rregullat dhe ushtrimet shpirtërore të tyre, të vendosura nga Injacio di Lojola, janë model që Himleri është përpjekur ta kopjojë pikë për pikë. Titulli i komandantit të lartë të forcave SS të Himlerit është i njëjtë me Gjeneralin Jezuit, e tërë struktura e drejtimit është një imitim besnik i rendit hierarkik të Kishës Katolike. Por rojtarët e Thesareve të Vatikanit ishin “Rotshildët” dhe detyra e tyre ishte të sigurojë që pasuria financiare dhe të fshehtat e kishës së Romës të mbeten, të mos zbulohen sepse, si ata, ashtu edhe udhëheqja Katolike, bëjnë pjesë në të njëjtën racë të hibrideve, me origjinë nga shumerët.

F. Tauper, autor i librit “Sunduesit e Djallit” shkruan: I vetëdijshëm për faktin se Rotshildët ishin një familje e rëndësishme Hebreje, e kërkova emrin e tyre në Enciklopedinë Hebreje dhe zbulova se mbanin titullin “Rojtarë të Thesareve të Vatikanit”. Emërtimi i Rotshildëve i ka lejuar Papës së Zi një privatësi absolute dhe fshehtësinë financiare. E kush do ta kishte menduar se një familje hebreje do të kishte dorë të lirë mbi pasurinë e Kishës Katolike të Romës?

Në librin “Terroristët e fshehtë dhe armiku pa maskë”, Bill Hughes shkruan: Rotshildët ishin Jezuitë që e përdorin origjinën hebreje si një fasadë për të mbuluar veprimtarinë e tyre të kobshme. Jezuitët, duke vepruar nëpërmjet Rotshildëve dhe financiarit Nicholas Biddle, kërkonin të vendosnin nën kontrollin e tyre sistemin Bankar të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Ka Jezitë që kanë infiltruar në politikë, financa, tregti, media dhe ushtri. Mes tyre: Bill Clinton, diktatori Fidel Kastro, vrasësi Robert Mugabe, presidenti i Zimbabvesë dhe i tmerrshmi Simos Perses, ish-udhëheqësi i Izraelit. Mes anëtarëve të tyre, kalorësit i Maltës numëronin edhe Ronald Reganin, Gerald Fordin, ish-sekretarin e shtetit Aleksandër Haig dhe Bushin e ri, të vëllanë e George Bush të vjetrit.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Hitleri, Stalini dhe Muselini kontrolloheshin nga një rrjet i Jezuitëve dhe Vatikani. I njëjti fat i priste dhe shërbimet e fshehta të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, të Gjermanisë dhe Bashkimit Sovjetik.

Qytetërimi Babilonasve u krijua nga Shumerët pas shtrirjes së tyre në Azinë qendrore, ku njohën me emrin Kazarë. Në fakt, shumë nga organizatat me gjak blu që u zhvilluan përgjatë mijëvjeçarëve u vetëquajtën Vëllazëri e Babilonase. Ato u përzien me pas me shkollat e fshehta atlantidase-egjiptiane të Evropës për t’u dhënë jetë Masonëve. /Telegrafi/